آقای رئیس جمهور در مورد مخالفت شما با «شنود از مردم» تردید داریم!
رئیس جمهوری اسلامی ایران،چند روز پیشتر،ضمائری نامشخص را خطاب قرار می دهد و می گوید که «والله پیامبر هم شنود نمی کرد»؛چند روز بعد سخنگوی قوه قضائیه می گوید «بیشترین درخواست شنود از سوی دولت به قضات ارائه می شود»!
به گزارش «تابناک» عموما در کشورهای مختلف،سران کشورها در تریبون های رسمی،به نهادهای امنیتی و اطلاعاتی حمله نمی کنند،چرا که تقریبا صفر تا صدکارهای امنیتی کشور با اطلاع سران و تحت نظر و نظارت آنان انجام می شود؛این بدین معنا است که فرمانده اصلی نهادهای اطلاعاتی،سران کشور هستند؛وزارت اطلاعات تحت فرمان رئیس جمهور عمل می کند،حفاظت قوه قضائیه هم تحت هدایت رئیس قوه قضائیه است،نهادهای اطلاعاتی نیروهای مسلح هم تحت فرماندهی غیر مستقیم فرماندهی کل قوا هستند؛در واقع طبیعی هم هست که مسئول امنیت کشور،حاکمیت به معنای عام آن می باشد؛حاکمیت در ایران کنونی هم که دیگر احتیاجی به تبیین و توضیح ندارد!پس چرا سران کشور در تریبون های عمومی،مسائل امنیتی را که اتفاقا خودشان از آن مطلع هستند و مردم به خاطر ذات کار اطلاعاتی از آن بی خبر هستند را علیه هم بازگو می کنند.
بر اساس این گزارش،شاید بتوان گفت،جذابیت صحبت کردن در مورد امور و شگردهای اطلاعاتی،در یک بحث تبلیغی و تهییجی و تمایل برای برانگیخته کردن احساسات مردم، از جمله دلایل حمله مقامات به همدیگر در اموری است که صفر تا صد آن به عهده خودشان است؛وقتی رئیس جمهور خطاب به عده ای نامشخص می گوید که والله پیامبر هم شنود نمی گذاشت، می توان تصور آن را کرد که رئیس قوه قضائیه هم بیایید و بگوید والله دولت پیامبر هم آنقدر از قضات تقاضای شنود گذاشتن نمی کرد،چرا که بیشترین قضای شنود از طرف دولت ما صورت می گیرد؛ احتمالا این جمله هم با کف و سوت حضار همراه می شد. انداختن مسائل امنیتی و اطلاعاتی را در روند تهییج احساسات به قصد جلب کف و سوت حضار ابدا کار سختی نیست؛اما اگر فردای روز گفته شد که شما که مخالف شنود هستید،خود بیشترین درخواست شنود را ارائه کرده اید، به مردم چه می گویید؟مشخص است که تبلیغات می گذرد،اما آیا اعتماد برمی گردد؟
از دیگر دلایل پرداختن،به این قبیل،مسائل،فرافکنی و دور کردن اذهان مردم از مسائل اساسی است؛در بحبوبه طرح انتقادات به بودجه ارائه شده به مجلس،بالا رفتن نرخ ارز،گرانی های بی سابقه در کشور، عدم توانایی در حل مسائل ریز و درشت کشور، حواس مردم باید به دعوای نهادها،منحرف شود و چه دعوایی هم بهتر از دعوا حول مسائل امنیتی که می تواند جذاب باشد و خبرهای داغی از آن به بیرون درز کند؛در دوره ای که درآمد پایدار دولت و شهرداری باید مستقیما از جیب مردم خارج شود؛دوره ای که با مفسدان اقتصادی برخورد شود،کار کشور می خوابد!در دوره ای که با شیب ملایم زندگی مردم به سوی نابودی می رود، دعوای زرگری،همه را چند روزی سرگرم می کند تا شاید روز دیگر از کیسه مسئولان متاعی دیگری برای حواس پرتی مردم خارج شود.
خلاصه کلام این است،اگر دولتی خود بیشترین درخواست را برای شنود داشته باشد،رئیسش در سخنرانی با شنود با تعابیر مختلف،مخالفت کند، از دو حالت بیشتر نیست،یا رئیس خبر ندارد که در دولت چه می گذرد که با توجه به سابقه امنیتی رئیس جمهور،بعید است چنین اتفاقی افتاده باشد و یا خبر دارد، اما باید حواس مردم را از مسائل اساسی منحرف کرد و آن را به دعوای شنود،هدایت کرد!وگرنه با اظهار مخالفت رئیس جمهور با شنود و اعلام سحنگوی قوه قضائیه مبنی بر اینکه بیشترین تقاضای شنود از سوی دولت ارائه می شود، تناقضی وجود دارد که همه را به تردید می اندازد که رئیس جمهور واقعا با این کار مخالف است!
