بحث هسته ای سیاسی شده و همه از دریچه سیاسی به آن می نگرند/ بودجه ی هسته ای در سی سال گذشته، هفت میلیارد دلار بوده است/ به روس ها بدهکاریم ولی به همکاری هسته ایشان ادامه می دهند/ دیوار بی اعتمادی با امریکا باید برچیده شود

کلاب هاوس این روزها میزبان تعداد زیادی از شخصیت های سیاسی ایرانی است که به دعوت برخی فعالان رسانه ای و سیاسی در این شبکه اجتماعی حاضر می شوند و پاسخگوی سئوال شنوندگان می شوند.

«بازتاب»؛ جمعه شب مورخ 13 فروردین ماه، علی اکبر صالحی، رییس سازمان انرژی اتمی با حضور در میزگرد سایت خبری انتخاب ضمن ارائه توضیحاتی پیرامون صنعت هسته ای کشور، همچنین پاسخگوی سئوال بسیاری از منتقدان و کارشناسان بود.

علی اکبر صالحی در کلاب هاوس گفت: بحث غیر قابل توجیه که انها اول شروع کنند یا ما اول شروع کنیم، و اینکه از آن عبور کردیم، نویدبخش است. ظاهرا بن بست در برجام در حال شکسته شدن است.

به گزارش «انتخاب»؛ محورهای سخنان صالحی در زیر می آید:

قرار است در هفته اینده در وین در حد فنی بحث شود.
مسائل فنی بحث محوری برجام در بستر مسائل حقوقی و سیاسی است.
جلسه امروز، باعث شده بستر سیاسی و حقوقی مرور شود.
فعلا چند قدمی جلو رفتیم.
بحث غیر قابل توجیه که انها اول شروع کنند یا ما اول شروع کنیم، و اینکه از آن عبور کردیم، نویدبخش است.
بن بست در حال شکسته شدن است.
ظاهرا بن بست اولیه شکسته شده، و این همانطور که عرض کردم نوید بخش است.
وقتی وارد مرحله فنی می شویم، یعنی مسئله دارد به گونه ای مدیریت می شود که آن بحث اول تو، اول تو، دارد دور زده می شود.
عده ای در کشور معتقدند که هسته ای اساسا برای چه می خواهیم و عده ای میگویند باید هسته ای شویم. ولی اگر به قبل از انقلاب برگردیم، در آن زمان توصیه شده بود که ایران باید در عرض 20 سال، 20 نیروگاه مثل نیروگاه بوشهر داشته باشیم؛ این توصیه براساس توجیهات اقتصادی و دیگر سبد انرژی انجام گرفته بود.
بحث هسته ای سیاسی شده و متاسفانه همه به آن از دریچه سیاسی نگاه می کنند.
در دنیا، 400 راکتور در حال فعالیت است که 390 گییگابایت برق تولید می کند.
109 راکتور دیگر برنامه ریزی شده.
329 نیروگاه دیگر پیشنهاد شده؛ پس جهان دارد به همان سمت می رود.
چین 47 نیروگاه دارد و ده ها راکتور دیگر دارد می سازد.
کانادا گفته باید تا سال 2050 بر تولیدات انرژی هسته ای مان بیافزاییم.
کل بودجه ی هزینه شده در صنعت هسته ای، در سی سال گذشته، هفت میلیارد دلار شده است / می شود سالی به طور متوسط 230 میلیون دلار که در دل این 230 میلوین دلار، یک نیروگاه بوشهر است که پنج میلیارد دلار ارزشش است.
ارزش افزوده ای که دارد نیروگاه بوشهر ایجاد می کند، سالی 600 میلیون دلار می تواند برق صادر کند، یعنی در 10 سال می تواند هزینه ها را برگرداند؛ عمر نیروگاه 60 سال است.
بحث چالش ما با غرب هسته ای نبود؛ از روزی که انقلاب شد، چالش ما با غرب شروع شد.
اقای بلینکن گفته بود چین دشمن ماست، تحلیلش این بود که نظمی که بعد از جنگ جهانی دوم برقرار کردیم، دارد در آن اخلال می کند.
الان خب جمهوری اسلامی هم دارد نحوه حکمرانی جدیدی در این شرایط ارائه می دهد.
ظاهرا بن بست در برجام در حال شکسته شدن است.
امریکا باید به این عقلانیت برسد و احتمالا رسیده که جمهوری اسلامی را هر چه بیشتر فشار اوردید، قوی تر شد.
چه دوست چه دشمن معترف است که هر کشور دیگری جای ایران بود با این همه فشار در این دهه های اخیر، دوام نمی آورد.
بینی و بین الله، ایا ایران در عرصه بین المللی ضعیف شده یا قوی شده ایم؛ قطعا قوی تر شده ایم.
کشورهای اطراف ما استقلال سیاسی ندارند، حتی قوی ترین همسایه ما؛ او ایا استقلال سیاسی دارد؟
الان یک تکان به همسایه ما دادند، ببینید چه بلایی سر ارزش آمد.
فکر می کنم امریکا به این رسیده که حاکمیت ملی ایران را به رسمیت بشناسد.
اینکه همه ی کشورهای دنیا متفق القول باشند روی صنعت هسته ای، اینطور نیست، اما مجموعا اینطور است که عمدتا دارند به این سمت می روند.
اما در آلمان، گرین ها مخالف انرژی هسته ای هستند، الان در سوئد هم این مشکل وجود دارد.
مذاکرات با طرف امریکایی نیست، مذاکرات در چارچوب 1+5 است؛ اژانس در مذاکرات حضور ندارد، اژانس مجری بحث پادمان است.
از طرف سازمان انرژی اتمی، دوستان ما در مذاکرات حضور خواهند داشت.
انقدر برجام را کوباندند، برجام را از حیز اعتبار در ایران انداختند؛ اخر چرا؟ دستاورد بزرگ و بارزشی بود.
چرا تیر را به پای خودمان شلیک می کنیم؟
چرا همصدا با اسرائیل برجام را می کوبید؟
انرژی هسته ای، هم جنبه ی اقتصادیش برای ما مهم است، همه جنبه ی اقتدارافرینی و فنی قضیه
بدهی زیادی به روسیه داریم، اما همچنان به همکاری هسته ای شان با ایران ادامه داده اند.
امریکایی ها می گفتند برای تولید سوخت 20 درصد بلوف می زنید، اما دیدیم که ایران ساخت. امریکایی ها حیرت زده شدند.
سیاست هسته ای زمان شاه را قبول داریم؛ در شورای انقلاب هم درمورد آن بحث شد؛ در زمان مرحوم آقای بازرگان؛ در مورد بحث هسته ای، به گفتگو پرداخته شد.
با تعدادی از اساتید دانشگاه شریف به شورای انقلاب رفتیم، دعوت شدیم در سال 58 درمورد بحث هسته ای سخن بگوییم؛ جمع بندی شد که ماه نیروگاه هسته ای را می خواهیم؛ اما المان ها گذاشتند رفتند، درحالیکه پولش را پیش از انقلاب پیشاپیش گرفته بود.
عده ای در اول انقلاب بودند که انرژی هسته ای نمی خواستند، اما جمع بندی چیز دیگری بود و عمدتا موافق بودند.
فرصت های از دست داده بابت تحریم ها را کتمان نمی کنم.
فرمودند که بعضی اساتید نمی توانند مقاله چاپ کنند به خاطر تحریم، اما بروید isi را ببینید؛ ما از همه کشورهای منطقه، مقالات علمی مان بیشتر است.
ما از نظر صنعتی عقبیم، ولی از لحاظ علمی و فناوری خوب داریم کار می کنیم.
پس تا قدرت نداشته باشیم، جای چانه زنی نداریم؛ اقتدار افرینی یعنی این. الان چرا می گویند 20 درصد غنی سازی را بگذارید کنار؟
خط قرمز می دانید کی تعیین می شود؟ خط قرمز در جنگ اراده ها تعیین می شود؛ ما الان با عقلانیت کار کردیم.
ما یک کشور صاحب عقلانیت سیاسی هستیم؛ اینطوری نیست که برویم سرمان بخورد به دیوار.
اینکه امام جنگ را متوقف کرد، عاقلانه بود؛ اما این جام زهر تبدیل به این شد که صدام از ته چاه بیرون آمد و ایران عزتمند شد.
امریکا می داند که نمی تواند پنجه با پنجه بندازد با ایران.
ما هیچ حق هسته ای را نباید رها کنیم.
ایا بینی و بین الله، ایا واقعا از لحاظ اجتماعی ایران با کره شمالی و شوروی قابل مقایسه است؟ ایا همان شیوه حکمرانی را داریم دنبال می کنیم؟
من میگویم فرض کنید در داخل، مدیریت 100 درصد و عالی باشد، اما اگر روابط بین الملل، داد و ستد و اقتصادی بین المللی کار نکند، باز ما در داخل مشکل خواهیم داشت.
در مسیر گفتگو برای احیا برجام هستیم؛ رو به جلو داریم حرکت می کنیم؛ قبل از این با بن بست مواجه بودیم؛ الان دارند متوجه می شوند که حفظ این بن بست هیچ عایده ای برای هیچکس ندارد.
هیچ عاقل منصف و عدالتجویی نمی پذیرد که بن بست بر سر برجام به نفع منطقه، امریکا و یا ایران است؛ قطعا به نفع ایران هم نیست.
به نظر می رسد این بن بست شکسته شده؛ ما در یک مسیر همواری داریم قرار می گیریم؛ امیدواریم.
من نسبت به احیا برجام خوشبین هستم.
پرونده pmd بسته شد؛ یک ادعاهایی بود علیه ایران مربوط به قبل از سال 2003، اما بحث پی ام دی بسته شده.
چون ما درمورد بحث پی ام دی، مشکلی نداریم، برای همین اجازه دسترسی دادیم به آژانس؛ دوباره امدند در دوره ترامپ، آن را احیا کنند، ادعاهایی که می شود در همین راستا است.
بحث مذاکرات با امریکا، اولین بار در عمان انجام گرفت؛ در طی این مذاکرات، دو جلسه بیشتر فرصت نشد برگزار کنیم، درحالیکه می توانستین به جمع بندی برسیم.
از رهبری اجازه گرفتیم مذاکره از طریق عمان با آمریکا انجام دهیم؛ در زمان انتخابات امریکا، تیم اوباما دنبال برگ برنده بود، اما اقای دکتر احمدی نژاد که مکلف شده بودند مذاکرات «ترک 2» و 1+5 را مدیریت کنند، اما ایشان استنکاف کردند، لاجرم ما مجبور بودیم با اقای جلیلی هماهنگ باشیم، برای همین با دست انداز روبرو شدیم و یک سال طلایی را از دست دادیم.
نتیجه مذاکره با آمریکا در عمان این شد که امریکایی ها پذیرفتند حق غنی سازی ایران را به رسمیت بشناسند.
ویلیام برنز گفته بود که ما حاضریم غنی سازی ایران را بپذیریم، اما ایران هم نگرانی ها را رفع کند.
اینکه می گویند بحث برجام در حوزه های دیگر قابل تکرار است با امریکا؛ باید بگویم مشکل این است که دیوار بلند بی اعتمادی بین دو کشور است؛ امریکا و ایران هر کدام دلایل خاص خود را دارند.
من فکر می کنم دلایل ما البته به حق است، وقتی بحث مرحوم مصدق را بررسی می کنیم، می بینیم که ضربه ی مهلکی به ایران بود.
این دیوار بی اعتمادی با امریکا باید برچیده شود، نمی توانیم از مسائل سیاسی شروع کنیم برای برداشتن این دیوار؛ می شود از مسائل اجتماعی و … شروع کرد؛ اگر بسترسازی ایجاد شود، راه باز می شود.
ما مشکلی نداریم که با امریکا روابط اقتصادی داشته باشیم؛ قبل از کلینتون روابط اقتصادی مان خوب بود.
اگر بسترسازی با امریکا انجام بگیرد، دیوار بی اعتمادی هر چه کوتاه تر شود، ان وقت زمینه سازی برای مذاکرات سیاسی آماده می شود.
هیچکس نیامده بگوید مذاکره علی الابد ممنوع است، اما مذاکره شرایط خودش را می خواهد؛ هر وقت شرایطش فراهم شود و زمینه سازی ایجاد شود، می شود از فرصت ها استفاده کرد.
بازگشت کامل به تعهداتی که ما داریم، زمان بر است اما می توانیم همان لحظه «فیریز» (متوقف) کنیم.
فرصتی که می خواهد برای برگشتن به تعهداتمان، مثل برچیدن بعضی سانتریفیوژها، 2 تا 3 ماه طول می کشد.
برجام، برجام است؛ برای باقی مسائل باید اعتمادسازی شود.
در داخل تشکیک می کنند درمورد پذیرفته شدن حق غنی سازی ایران توسط آمریکا، اما سند این ماجرا وجود دارد؛ نامه اش را داریم.
پنج بعلاوه یک که دکتر جلیلی مذاکره می کردند، چطور مذاکره می کردند؟ مثلا هیچی واگذار نکنند، اما همه چیز بگیرند؛ این ایده ال برای همه است؛ مگر ما مخالف این هستیم؟ قطعا نه؛ اما چرا 5 سال مذاکره ایشان طول کشید؟ یک زمان بود که اقای دکتر لاریجانی توافقی با 1+5 بکنند که با توافق فعلی اصلا قابل مقایسه نیست.
ما در برجام محدودیت هسته ای پذیرفتیم، اما هیچ چیز را واگذار نکردیم.
ترامپ آمد گفت این بدترین توافق تاریخ امریکا بوده است.
برجام هست، بخوانیدش.
مثلا در بحث اراک، وقتی می گوییم در لوله بتن ریختیم و لوله مشابه داریم و اینها را می توانیم در دو ماه عوض کنیم؛ اما اینها می آیند با فتوشاپ در چاله ی راکتور سیمان می ریزند. این انصاف است؟
به جای اینکه برخی دوستان حرف ما را قبول کنند، حرف امریکایی ها را قبول می کنند.
چطوری صنعتی که فاتحه اش خوانده شده یا واداده شده، چطوری در عرض سه ماه، ما 50 کیلیو غنی سازی اورانیوم تولید داشته ایم.
20 درصد را در عرض 24 ساعت راه انداختیم.
در خصوص معیشت و مسائل اقتصادی باید بگویم من در جایگاهی نیستم که این مسائل را شرح بدهم، مسئولیت من تحویل فناوری هسته ای به نسل بعدی است.
درکم این است که بخش قابل توجهی از فشار اقتصادی ناشی از حرکت ظالمانه آمریکاست، وقتی می آید جلوی مراودات مالی را می گیرد، دلار انطور می رود بالا.
بعد از برجام با چین برای همکاری بر سر راکتورهای کوچک قرار شد،همکاری کنیم، الان هم با چین همکاری داریم.
در چارچوب سند 25 ساله، همکاری های هسته ای با چین گسترش خواهد یافت.
رهبری یک فرمان نه ماده ای درمورد برجام صادر کردند که 4 بندش به سازمان انرژی اتمی برمی گشت که ما انجام دادیم.
برجام در نهایت اینطوری شد که انها همه تحریم های مذاکره شده را بردارند، ما هم همه ی فعالیت هایی که قرار بود محدود شوند براساس برجام، انجام دادیم.
عراق یک مثال و نمونه ای جلوی ما، دیدید که چه بلایی سرش اوردند؛ بعد از اینکه خون از جسد عراق خارج شد، امدند این کشور را نابود کرده و شخم زدند؛ الان که بیست سال از جنگ گذشته، اما هنوز برقش را نمی تواند تامین کند و مشکلی با جهان خارج هم ندارد.
ببینید عراق حتی در بحث اب و اذوقه مشکل دارند.
امریکایی که 18 سال است در عراق است، چه گلی بر سر عراقی ها زده؛ ببینید چه بدبختی ای برای افغانستان به بار آورده اند.
چرا در کشور به جان همدیگر افتاده ایم؟ به جای اینکه دستمان در دست یکدیگر باشد. این آن را تخریب می کند. الان این مشکلات اقتصادی ما، مگر بعد از برجام، تورم ما یک رقمی شد؛ مگر سرمایه گذاری ها انجام نشد؟ داشت فضا درست می شد.
به عنوان تحلیل می گویم؛ اینده ایجابی خواهد بود. شرایط بین المللی و تحولات لاجرم ایران را رو به جلو خواهد برد.
قبلا هم گفتم، بحث اول بایدن، بحث چین و روسیه است؛ تحولاتی که در روسیه و چین اتفاق افتاده باعث شده که امریکا نتواند یکه تازی خود را حفظ کند؛ مسئله امریکا این است که این دو کشور نظم فعلی جهانی را بهم نریزند.
این یک واقعیت است؛ ما که نمی خواهیم شعار بدهیم. آمریکا میخواهد این اتفاق را به تاخیر بیاندازد.
اولویت اول امریکا، ایران نیست، اما ایران یک عنصر مهم در خاورمیانه است، لذا اینده لاجرم طوری است که امریکا باید با ایران کنار بیاید.
با چین و روسیه، روابطمان روز به روز دارد بهتر می شود.
تاسیسات نطنز، یک جمع بندی متقن و مستند و دقیقی هنوز در مورد آن اتفاق هنوز صورت نگرفته است.
خیلی بد است که برخی حقیقت را می دانند و حقیقت را دیده اند، اما آن را کتمان می کنند، ان هم به خاطر مسائل سیاسی
همه چیز را مباح می دانند تا به اهداف سیاسی خود برسند.
یک هفته صبر کنیم، بحث برجام مشخص می شود.
یک کمیته ای قبلا بود برای بحث هسته ای که متشکل از مسئولان عالی رتبه کشور. در این کمیته چارچوب تعیین می شد، بعد اقای ظریف به عنوان مذاکره کننده ارشد در آن چارچوب حرکت می کرد.
نتیجه ان کمیته این بود که در بحث احیا برجام هم کل در برابر کل حرکت کنیم (رفع کامل تحریم ها در قبال بازگشت به تعهدات)
مقایسه ایران با جامعه زمان شوروی منصفانه نیست.
همین کلاب هاوس، ایا واقعا نشان از یک نشاط سیاسی نیست؟
من نمی گویم ازادی های اجتماعی و سیاسی در ایران به صورت ارمانی است؛ من همچنین ادعایی نمی کنم.