زمین با استفاده از نیروهای جزر و مدی قدرتمند قادر است سیارک ها را نابود کند

محققان ادعا می‌کنند که زمین به سیستم دفاعی سیارکی خود مجهز شده است. یک مطالعه اخیر این فرض قدیمی را تأیید کرده که مکانیسمی برای محافظت از سیاره ما وجود دارد.

بازتاب-این احتمال وجود دارد که زمین سیستمی داشته باشد که می‌تواند از برخورد با سیارک‌ها که می‌تواند باعث بلایای جهانی و نابودی تمدن شود جلوگیری کند. یک مطالعه جدید شواهدی از تأثیر گرانشی زمین از طریق نیروهای جزر و مدی ارائه می‌دهد که به اندازه کافی قدرتمند هستند تا سیارک‌های نزدیک به زمین را نابود کنند.

در اوایل دهه 1990، نیروهای جزر و مدی مشتری دنباله‌دار شومیکر-لوی 9 را از هم پاشید و باعث شد قطعات کوچک‌تری بر روی سیاره بیفتند. با این حال، تاکنون شواهد کافی مبنی بر اختلال جزر و مدی سیارک‌هایی که از کنار زمین عبور می‌کنند وجود نداشته است.

شبیه‌سازی‌های قبلی نشان داده‌اند که سیارک‌های نزدیک به زمین می‌توانند توسط نیروهای جزر و مدی در طی عبور نزدیک خود از چهار سیاره اول منظومه شمسی مختل شوند، اما تا همین اواخر هیچ رصد مستقیمی برای حمایت از این نظریه وجود نداشت. این مطالعه که در سرور پیش از انتشار arXiv منتشر شده است، شواهدی را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد اختلال جزر و مدی سیارک‌های نزدیک به زمین می‌تواند هنگام عبور از مسیر آنها با زمین و زهره رخ دهد.

تیمی از سوئد داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط بررسی آسمان کاتالینا، که شامل 90 درصد از سیارک‌های نزدیک به زمین بزرگ‌تر از 140 متر است را طی شش سال گذشته بررسی کردند و سیارک‌هایی را یافتند که با زمین برخورد نکرده‌اند. اینها عمدتاً سیارک‌های کوچکی بودند که در مدارهایی تقریباً موازی با مدارهای زمین و زهره می‌چرخیدند. دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که چنین سیارک‌های “از دست رفته” ممکن است قطعاتی از سیارک‌های بزرگ نابوده شده باشند.

با این حال، در حالی که اختلال جزر و مد می‌تواند با برخی از سیارک‌هایی که تهدیدی برای زمین هستند مقابله کند، این فرآیند می‌تواند منجر به ایجاد قطعات کوچک بیشتری شود. پس از قطع جزر و مد، این قطعات در مدارهای نزدیک به زمین باقی می‌مانند و ممکن است متعاقبا با آن برخورد کنند. تکه‌های ناشی از اختلال جزر و مد برای مدتی پس از اختلال جزر و مدی در مدار سیاره باقی خواهند ماند. محققان در مقاله خود می‌نویسند که برخی از قطعات ممکن است در طول نزدیک شدن‌های بعدی به سیاره دچار اختلال جزر و مدی بیشتری شوند و بنابراین تعداد قطعات را افزایش دهند و برخی ممکن است بر روی سیاره بیفتند.