گفتگوهای بی پایان ایران و کره بر سر دارایی‌های ایران؛ هدف سئول از تأکید بر «گفتگو» چیست؟
رسانه‌ها از برگزاری گفتگوهای تهران و سئول بر سر آزادسازی دارایی‌های بلوکه شده ایران و از سرگیری روابط اقتصادی خبر داده‌اند؛ توجه به این نکته ضروری است که موضوع دارایی‌های ایران باید به عنوان موضوعی مستقل در نظر گرفته شود.
«بازتاب»؛ آرش صفار- با پیشرفت مذاکرات وین و خوش‌بینی نسبت به حصول توافق و برداشته شدن دست‌کم بخشی از تحریم‌های ایالات‌متحده علیه ایران، تلاش‌های برای حل‌وفصل موضوع دارایی‌های بلوکه شده ایران در بانک‌های خارجی افزایش یافته است.
در این بین آزادسازی دارایی‌های مسدود شده ایران در دو بانک کره جنوبی از اهمیت برخوردار است. مجموع رقم مسدود شده در دو بانک کره‌ای حدود 7 میلیارد دلار ارزیابی می‌شود.
منابع کره‌ای از احتمال سفر یک هیئت ایرانی در ماه آینده به سئول خبر داده‌اند؛ قرار است دو طرف در خصوص سازوکار آزادسازی مطالبات ایران و از سرگیری روابط اقتصادی گفتگو کنند.
پیش از خروج آمریکا از برجام، کره جنوبی یکی از واردکنندگان عمده نفت و میعانات گازی ایران بود و شرکت‌های کره‌ای هم در بازار ایران حضور پررنگی داشتند.
هر چند در سال‌های اخیر مقام‌های ایرانی همواره بر ضرورت آزادسازی این دارایی‌های توسط کره جنوبی تأکید کرده‌اند و مذاکراتی نیز میان مسئولان بانک مرکزی با مقام‌های کره‌ای برگزار شده است، این موضوع تا به حال به سرانجام نرسیده است.
با پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای، چندی پیش معاون وزیر خارجه کره در وین با «علی باقری» دیدار و بر ضرورت گفتگوهای دو طرف برای مشخص شدن سازوکارهای آزادسازی پول‌های ایران تأکید کرد؛ در نتیجه، ادعای منابع کره‌ای در خصوص مذاکرات ماه آینده در همین راستا است.
این گمانه وجود دارد که سئول نگران کاهش سهم و نقش شرکت‌های کره‌ای در بازار ایران باشد، در این راستا مقام‌های کره‌ای تلاش می‌کنند، موضوع آزادسازی دارایی‌های بلوکه شده ایران را به موضوعی ذیل از سرگیری و توسعه همکاری‌های اقتصادی دو کشور تبدیل کنند.
اگر این موضوع درست باشد، به نظر می‌رسد مقام‌های وزارت امور خارجه، بانک مرکزی و وزارت نفت به عنوان نهادهای دخیل در این پرونده، باید بر این موضوع تأکید کنند که آزادسازی دارایی‌های بلوکه شده ایران توسط بانک‌های کره‌ای مطلقا ربطی به موضوع کلان از سرگیری روابط اقتصادی دو کشور ندارد و حتی نوعی پیش‌شرط برای آن محسوب می‌شود.
کشور های بزرگ و کوچک در حال تمرین غارت سرمایه و پول مردم ایران هستند. چرا ما در خلیج فارس پاسخ انها را نمی دهیم جا سوال است. اگر کره در بانک های کره جلوی بدهش را می گیرند نمی دانم چرا ما نباید کشتی های کره ای را توقیف کنیم. یک نفر یک جواب قانع کننده بدهد. اگر برای دریانوری قانون هست برای پرداخت بدهی هم حتما قانون هست چرا ایران باید به قانون عمل کنند و کشور کوچک بزرگ به قانون عمل نکنند و از جیب مردم ایران خرج شود؟ چرا؟ به نظرم وزیر امور خارجه ایران باید جواب گو باشد. به جای مسافرت ها و گفتگو های بی ثمر چرا اقدام عملی نمی کنید. چرا باید زندگی مردم ایران معطل شود ولی کره ای روز به روز با پول ایران و نفت ایران رونق پیدا کنند؟ چرا؟