چگونه گرفتگی عضلات را از بین ببریم ؟
بسیاری از ما گرفتگی عضلانی را شنیده‌ایم و یا به آن مبتلا شده‌ایم، گرچه تعداد کمی از افراد می‌دانند که گرفتگی عضلانی چیست اما ممکن است به دلایل مختلف اعم از نوع نشستن و ایستادن نادرست و همچنین خوابیدن در وضعیت نامناسب و یا انجام فعالیت‌های سنگین گرفتگی عضلات را تجربه کرده باشند. گرچه گرفتگی عضلانی معمولاً کمتر از آنچه که نامش نمایان است، چشمگیر است، اما این پدیده هنوز باعث درد ناخوشایندی در ناحیه کمر، گردن، شانه‌ها و ساق پاها می‌شود. اگر گرفتگی‌های عضلانی درمان نشوند، با گذشت زمان دردناک‌تر می‌شوند یا شما را به سمت عادت‌های بدی سوق می‌دهند که می‌توانند شرایط شدیدتری ایجاد کنند.
گرفتگی‌های عضلانی نقاطی از عضله و بافت هستند که بیش از حد معمول تحریک‌پذیر هستند و اغلب به آن‌ها به عنوان نقاط محرک یاد می‌شود.
متخصصان درد نقاط محرک را به دو بخش دسته بندی می‌کنند:
نقاط محرک پنهان: نقاط محرک نهفته مانند کبودی‌های سطحی هستند. در صورت عدم لمس هیچ دردی ایجاد نمی‌کند، اما وارد کردن فشار روی نقطه می‌تواند باعث درد مبهم یا درد حساس شود.
نقاط محرک فعال: دقیقاً مانند درد مزمن، این نوع از نقاط محرک بدون توجه به فشار موجود، درد شدیدی ایجاد می‌کند.
نقاط تحریک کننده را می‌توان در هر نقطه از بدن که دارای عضلات یا بافت است، یافت. مناطق مشترک عبارت‌اند از:
♦ پایین کمر
♦ عضلات ساق پا
♦ گردن
♦ شانه
دلایل مختلفی وجود دارد که باعث ایجاد گرفتگی‌های عضلانی می‌شود. برای بیشتر بیماران، این دلایل عبارت‌اند از:
♦ وضعیت بد بدن به دلیل کم تحرکی
♦ صدمات ناشی از حرکات تکراری یا برداشتن وسایل سنگین
♦ صدمات مستقیم مانند ضربه بدون فشار، پارگی عضلات، کشیدگی یا شکستگی
♦ مشکلات روانی بدون دلیل خاص که باعث ایجاد فشارهای عظیم روانی یا عاطفی می‌شوند.
پیاده‌روی می‌تواند یکی از آرامش بخش ترین تمرینات ورزشی باشد که می‌توان تجربه کرد؛ یعنی تا زمانی که درد مزمن در بدن ندارید می‌توانید پیاده‌روی کنید. گرفتگی عضلات و یا درد مزمن می‌تواند بدترین احساس باشد، اما به این معنا نیست که مانع لذت بردن از تفریحات مورد علاقه خود شوید.
حین پیاده‌روی به نوع و میزان بار کوله پشتی خود دقت کنید به طوری که کوله پشتی ستون فقرات را پشتیبانی کند و بدن را به سمت جلو یا عقب خم نکند. وقتی صحبت از محتوای کوله پشتی می‌شود، باید تا آنجا که ممکن است سبک باشد. اضافه وزن می‌تواند فشار غیر ضروری به ستون فقرات وارد و درد عضلات را بیشتر کند.
عصب سیاتیک به مجموعه رشته‌های عصبی اطلاق می‌شود که از مهره‌های پایینی ستون فقرات منشأ گرفته و با به هم پیوستن، یک رشته عصب واحد را در ناحیه باسن تشکیل می‌دهند و با پراکنده شدن مجدد، تمامی اندام تحتانی (پاها) را عصب رسانی می‌کنند.
درد سیاتیک نتیجه یک مشکل عصبی در ناحیه پایین کمر (ستون فقرات) یا عصب تحت فشار (گیر افتادگی) در لگن یا باسن است.
سیاتیک می‌تواند به طور ناگهانی شروع شود و علائم ممکن است متناوب یا ثابت باشند. علائم ممکن است با افزایش فشار داخل شکمی (به عنوان مثال سرفه) بدتر شود.
شایع‌ترین علت سیاتیک فشرده شدن عصب سیاتیک (ریشه‌های عصبی L4، L5، S1، S2، S3) توسط دیسک است.
علل دیگر سیاتیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
♦ تنگی کانال نخاع
♦ اسپوندیلوزیس: آرتروز مفاصل ستون فقرات تحریک کننده ستون فقرات (آسیب مهره‌های کمری)
♦ گیرافتادن عصب: عضلات در باسن و کمر ممکن است عصب سیاتیک را فشرده کرده و باعث درد شوند.
♦ التهاب و تورم ناشی از ورم مفاصل، شکستگی‌ها، لغزش مفصل یا عفونت‌ها می‌توانند در اثر التهاب لگن و عضلات ناحیه باسن ایجاد شوند.
♦ مشکلات عروقی: به دلیل افزایش حجم خون در ستون فقرات در اواخر مراحل حاملگی، ممکن است فضای ثابت داخل نخاع باریک باشد و باعث فشرده‌سازی اعصاب شود.
♦ مکانیسم‌های سیستم عصبی مرکزی: سكته مغزی، خونریزی مغزی یا اسكلروز می‌تواند باعث درد در ناحیه سیاتیک شود.
راه‌های تسکین درد سیاتیک:
♦ وضعیت خوابیده به پشت، فشار بر دیسک را کاهش می‌دهد و همچنین باعث کاهش درد می‌شود.
♦ درد در قسمت پشت، باسن، زانو و پا نیز احساس می‌شود؛ اما فقط به یکی از پاها انتقال می‌یابد و می‌تواند منجر به کاهش قدرت، رفلکس‌ها و احساس درد در طول عصب شود.
♦ همچنین اختلال عملکرد روده یا سوء هاضمه علائم مکرر عصبی است.
♦ سیاتیک ممکن است در اثر فشار زیاد یا تحریک اعصاب L4، L5، S1، S2 و S3 ایجاد شود.
♦ علائم سیاتیک بستگی به این دارد که کدام عصب فشرده یا تحریک می‌شود.
♦ L4: هنگامی که عصب L4 فشرده یا تحریک می‌شود، بیمار احساس درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی در ران را دارد. همچنین بیمار هنگام صاف کردن پا احساس ضعف می‌کند و ممکن است دارای یک رفلکس تند و تیز در زانو باشد.
♦ L5: هنگامی که عصب L5 فشرده یا تحریک می‌شود، ممکن است سوزن سوزن شدن و بی حسی به پا و انگشتان پا منتقل شود.
♦ S1: هنگامی که عصب S1 فشرده یا تحریک می‌شود، بیمار احساس درد، سوزن سوزن شدن و بی حسی در قسمت بیرونی پا می‌کند. همچنین بیمار هنگام بالا بردن پاشنه پا از زمین و ایستادن بر روی نوک پنجه ضعف را حس می‌کند. رفلکس لرزش مچ پا ممکن است کاهش یابد.
