در صد روز گذشته هیچ گشایشی در فرهنگ کشور ندیدیم/ خطوط قرمز فرهنگی را شفاف کنید

فرهنگ به عنوان یکی از مهم ترین عرصه های زندگی اجتماعی، که تأثیر مستقیم و انکارناپذیری بر دیگر عرصه ها از جمله جامعه و اقتصاد دارد، همواره نیازمند توجه مردم و اهتمام مسئولان است. دولت یازدهم و دوازدهم از نخستین روزهای آغاز به کار خود تلاش کرده است تا به وعده های خود در این حوزه جامه عمل بپوشاند.

اما بسیاری از فعالان حوزه فرهنگی کشور از عملکرد دولت در این سال ها زیاد دل خوشی ندارند و تلاش های انجام شده در این راه را بی اثر ارزیابی می کنند.

طیبه سیاوشی در گفت وگو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: متأسفانه دولت در عرصه فرهنگی عملکرد خوبی نداشته است. دولت یازدهم ادعا می کرد، تورم را کنترل کرده است، در حوزه فرهنگ هم می گفتند خط قرمزها کاهش پیدا کرده و ممیزی ها نیز کم و مشخص تر شده است. اینها قبول؛ اما این عملکرد مربوط به دولت یازدهم است.

این نماینده مجلس در ادامه گفت: صد روز از عمر دولت دوازدهم می گذرد، ولی در عرصه فرهنگی هیچ اتفاقی رخ نداده است؛ برای مثال سینمای ما هیچ تکانی نخورده است. در عرصه کتاب هم ما هیچ کار خاصی ندیده ایم، در کل در عرصه فرهنگی کشور هیچ اتفاقی که این دو دولت را از هم متمایز کند، دیده نمی شود.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس افزود: جلسات اداری روتین برای من ملاک نیست، باید اتفاقات فرهنگی خاصی برای مردم طراحی شود؛ به طور مثال چند وقت پیش، بخش تئاتر وزارت فرهنگ، تعزیه خاص و منسجم و خوبی را ترتیب داده بود، منظور من هم نمونه هایی از این دست است. این نوع هنرها باید بین مردم بیایند، مردم نمی توانند سینما بروند، نمی توانند از عهده خرید بلیت آن برآیند، یا مثلا نمی توانند به تئاتر بروند. خوب می شود هنرمندان را به میان مردم آورد و از آنان خواست همانجا هنرنمایی کرده یا کتاب خوانی کنند؛ نه تهران بلکه در شهرستان ها هم می شود این اتفاق روی دهد.

نماینده مردم تهران همچنین ادامه داد: دایم در کمیسیون فرهنگی صحبت از هنر فاخر است، اما این هنر جای خود را دارد و مردم باید هنر را درک کنند. من به مسئولان هم این را گفتم و از آنها پرسیدم چه میزان حاضر به سرمایه گذاری برای آشتی دادن مردم با هنر هستند. این موضوع را ما در دولت یازدهم و دوازدهم ندیدیم. اینکه تنها نمایشگاه بین المللی کتاب را به عنوان یک کار فرهنگی عنوان کنیم، درست نیست، نمایشگاه مطبوعات یک نشانه از آن است. شاید ده سال پیش نمایشگاه مطبوعات بدون این میزان تبلیغات پر بیننده تر و باکیفیت تر بوده باشد!
باید همیشه روی این موضوعات کار کرد و درباره این مباحث صحبت شود. البته گفته می شود که سند ملی موسیقی به زودی قرار است آماده شود، ولی فارغ از این موضوع، این حوزه چند مشکل عمده دارد.

این نماینده مجلس خاطرنشان کرد: مشکل اول و بزرگترین مشکل ما این است که تکلیف معلوم نیست و نمی دانند باید دیده بشوند یا نه. تکلیف این موضوع که در عرصه عمومی باید موسیقی دیده شود یا نه مشخص نیست. ما در بسیاری از عرصه ها یک بام و دو هوا هستیم و روابط ناسالمی حاکم است و بسیاری از این مسائل از حوزه وزارت فرهنگ خارج است و اینها هم نمی توانند گاهی در این مسائل ورود کنند.

وی گفت: در مورد فیلم هم همین وضع وجود دارد و باید به جای فیلم های بی سر و ته که معلوم نیست مال کدام کشورها هستند از فیلم های ایرانی استفاده کنند. من این موضوع را درباره رئیس صدا و سیما هم گفتم، اما گفتند ما نمی توانیم این فیلم ها را اکران کنیم. بعد هم که مشخص شد دیدیم مشکل از حجاب بازیگران ایرانی بود.
اعتراض ما به این روش هاست. تلویزیون ما خانم کره ای را با آن حجابش نمایش می دهد، ولی یک زن ایرانی که چند تار موی آن مشخص است، اجازه نمایش نمی دهد. این نشان می دهد که خطوط قرمز ما مشخص نیستند.

وی همچنین افزود: در عرصه موسیقی هم به همین شکل است. ما می توانیم به راحتی از آنها به نفع منافع ملی استفاده زیادی ببریم؛ به عنوان مثال دیدیم که در انتخابات ریاست جمهوری به نحو خوبی از این موضوع استفاده شد، پس می شود از این ابزار استفاده کرد. در عرصه های دیگر هم می شود از این پتانسیل ها استفاده کرد. نمونه بعدی آن همین موضوع زلزله اخیر بود، دیدیم که چقدر این هنرمندان وارد میدان شدند و حتی مانند یک تشکل مردمی کارهای بسیار خوبی انجام دادند؛ اما متأسفانه این پتانسیل ها هدر می رود و کسی از آن بهره نمی برد.

این نماینده درباره اشکالات کار و همچنین دلایل ممنوع التصویری برخی از چهره های فرهنگی نیز گفت: متأسفانه در خیلی از مواقع حتی دلایل آن هم اعلام نمی شود و نمی گویند، چرا از فلان فرد باید استفاده نشود، ولی تأکید دارند که این کار انجام نشود، وزارت فرهنگ متأسفانه نمی تواند در بسیاری از این موارد هم ورود کند.

این نماینده مجلس ادامه داد: چون خیلی چیزها شفاف نیست، همه در این مسائل گنگ هستند و حتی نمی دانند، درباره این مسائل باید صحبت بکنند یا نکنند؛ مثلا در مورد همین کشتی‌گیر کشور، با هر کسی حرف می زدیم، حاضر به اظهارنظر نبود و کس نمی دانست باید چه بکنند. به نظر من، باید این مسائل شفاف و یک بار برای همیشه این موضوع تمام شود. اینها سرمایه های این کشور هستند و می شود گفت، باید ببازی بار سوم و زمانی که می بیند 50 کامنت آمده که گفتن برو پناهنده شو، بار سوم بازی را قبول نمی کند. در حوزه فرهنگی هم به همین شکل است. زمانی که حاضر نیستیم ورود کرده و شفاف عمل کنیم، همین مسائل تکرار می شود.

در این باره یا می گوییم خط قرمز است و اصلا ورودی نمی شود و تا انتها خط قرمز می ماند و یا تبدیل به چیز مگو می شود و دیگر اصلا نمی شود درباره آن صحبت کرد. به نظر من، باید یک پروتکل برای این چیزها نوشته شود و یا در مورد صحنه بین المللی کاری برای این موضوع انجام داد.

وی گفت: متأسفانه حتی خود فلسطینی ها هم از این موضوع خبر ندارند و همین اتفاق در عرصه فرهنگی هم وجود دارد و همه جناح های سیاسی باید جمع شوند و با یک همفکری جمعی به نتیجه برسند و نظرات خود را به عالی ترین مرجع تصمیم گیری منتقل کنند تا تصمیم نهایی گرفته شود.