بهبود آلزایمر و کاهش استرس با شنا
مغز باید برای حفظ تعادل بدن در آب، به سرعت تمام سیگنال‌هایی را که اعصاب درباره موقعیت بدن ارسال می‌کنند، پردازش کند.
این کار در هنگام شنا کردن سخت‌تر از دویدن یا دوچرخه‌سواری است، زیرا در آب چیزی ثابت نیست و هیچ تکیه‌گاهی با زمین وجود ندارد. حرکات شنا پیچیده هستند و برای پیش رفتن و غرق نشدن، مغز باید هماهنگی زیادی انجام دهد.
افزایش خون‌رسانی به مغز منجر به تشکیل نوعی فاکتور رشد به نام «فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز» یا «BDNF» می‌شود. این پروتئین مانند غذای مغز عمل می‌کند. به گفته متخصصان دانشگاه برانشوایگ آلمان، این ماده نه تنها از سلول‌های عصبی و سیناپس‌های موجود که برای انتقال سیگنال در مغز لازم هستند، محافظت می‌کند، بلکه به تشکیل مجدد آن ها نیز کمک می‌کند.
هرچه BDNF بیشتر باشد، عملکرد سطح تفکر و حافظه بهتر خواهد بود. ورزش‌هایی مانند شنا باعث بهبود گردش خون می‌شود. این کار علاوه بر تامین مواد مغذی، به دفع رسوبات مغز نیز کمک می‌کند. همچنین، در هیپوکامپوس سلول‌های عصبی جدیدی تشکیل می‌شوند.
هیپوکامپوس قسمتی از مغز است که در آن محتویات حافظه کوتاه‌مدت بررسی می‌شود و اگر به اندازه کافی مهم باشد، در حافظه بلندمدت ذخیره می‌شود. شنا همچنین باعث آزاد شدن «سروتونین» می‌شود. سروتونین یک ماده پیام‌رسان در سیستم عصبی است. این ماده بر درک درد، ریتم خواب و بیداری و کاهش استرس تاثیر می‌گذارد.
متخصصان توصیه می‌کنند برای این که شنا تاثیر مثبتی بر عملکرد مغز داشته باشد، سه تا چهار جلسه تمرین منظم ۲۰ دقیقه‌ای در هفته داشته باشید. به عنوان مقایسه، برای دویدن ۴۰ دقیقه و برای دوچرخه‌سواری ۶۰ دقیقه زمان لازم است تا بتوان به همان نتیجه دست یافت. بنابراین شنا یک روش بسیار مؤثر برای تمرین مغز است.
