آیا ایران و روسیه بازهم از سوراخی به نام ترکیه گزیده می شوند؟

رای الیوم نوشت: در حالی که ارتش سوریه و هم پیمانان آن به پیروزی های خود در شرق سوریه علیه گروه تروریستی داعش ادامه می دهند و موفق به شکستن محاصره شهر«الزور» و آزادی آن شده اند، دو چالش اصلی در برابر ارتش سوریه قد برافراشته است:

به گزارش انتخاب؛ در ادامه این تحلیل آمده است: اول:چالش نیروهای دموکرات سوریه یعنی یگانهای کردی مورد حمایت آمریکا هستند که سعی دارند در سیطره بر میدانهای نفتی از ارتش سوریه سبقت گیرند تا بتوانند از آن برای تحقق فدرالیسمی که آرزویش را دارند، استفاده کنند.

دوم:چالش ترکیه که از تحرکات نظامی و سیاسی کردی برای عملی شدن فدرالیسم بهره می برد و تلاش می کند بر مناطقی در شمال و غرب سوریه مسلط شود؛ زیرا نیروهای ترکیه پس از بسط سیطره شان در دو شهر جرابلس و الباب در شمال حلب، با استفاده از پوشش نشست آستانه، شهر ادلب را نیز در اختیار خود درآوردند.

به این ترتیب، نشست آستانه به جای نعمت، تنها نقمت را برای سوریه به ارمغان آورد؛ چرا که تهران و مسکو تحت عنوان مشارکت ترکیه برای کاهش تشنج در ادلب و غرب حلب، با حضور نیروهای ترک در این مناطق موافقت کردند.

اما اردوغانِ فرصت طلب به مانند یک روباه از مأموریت واگذار شده به ترکیه نهایت بهره برداری را کرد:

1-برخلاف آنچه در نشست آستانه در مورد اعزام یگانهای نظامی نمادین ترکیه مقرّر شده بود، اردوغان نیروهای ویژه ای را به همراه تانکها، زره پوش ها و سلاحهای پیشرفته به استان ادلب فرستاد.

2-نیروهای ترکیه بخش هایی از استان ادلب و مناطق جدیدی در شمال و غرب حلب را اشغال کرده و در پی آن هستند که تا مسافت 35 کیلومتری در عمق خاک سوریه نفوذ کنند.

3-اردوغان با کنار گذاشتن جبهه النصره، نیروهای خود را به استان ادلب فرستاد تا در شرایط لازم با جبهه النصره هماهنگ شوند.

4-رئیس جمهور ترکیه اعلام کرد که برای حفظ امنیت ملی ترکیه هرگز ادلب را ترک نخواهد کرد، با این بهانه که نیروهای نظامی کرد در منطقه عفرین حاضر هستند.

5-بار دیگر به طرح «دولت موقّت» جان داده و اعلام کرد که در مناطقی از ادلب آن را اجرا می کند.

6-در نشستی با حضور نمایندگانی از سازمانهای جاسوسی ترکیه، از روی کار آمدن دوباره گروههای «درع الفرات» در چارچوب ارتشی واحد سخن گفت.

نقشه اردوغان برای بازسازی این گروهها دو مرحله اساسی دارد؛در مرحله اول سه گردان با نامهای مختلف تشکیل می شوند یعنی:«ارتش ملی»،«سلطان مراد» و «جبهه الشام» و در مرحله دوم، این گروهها اسم خود را از دست داده و تحت عنوان ارتش واحد قرار می گیرند تا دولت موقّت مورد نظر را تشکیل دهند، تا آرزوی اردوغان برای ایجاد یک منطقه امن در شمال سوریه تحقق یابد و از سوی دیگر این نیروها مانع از تشکیل حکومت فدرالی برای کردها شود.

رئیس جمهور روسیه خطر ترکیه را احساس کرده و نگران آن است که مناطق کاهش تشنج با داعش، تبدیل به مناطقی برای تقسیم سوریه شود. سوالی که در این جا مطرح می شود: آیا دو طرف ضامن، یعنی ایران و روسیه می توانند اهداف اردوغان در ادلب و شمال غرب سوریه را مهار و کنترل کنند؟

در مقابل این اقدامات ترکیه، دولت سوریه نامه ای به سازمان ملل فرستاده و از اشغال شهر ادلب توسط نیروهای ترکیه انتقاد کرد. این در شرایطی است که فیصل المقداد، معاون وزیر خارجه سوریه اعلام کرد:نیروهای ترکیه در ادلب، نیروهای اشغالگر هستند که برخلاف نتایج مذاکرت آستانه عمل می کنند.

دولت سوریه برای جلوگیری از اشغال ادلب توسط ترکیه باید اقدام سیاسی و عملی مهمی در این باره اتخاذ کند.