تلفات دردناک با وقوع زلزله 7 ریشتری در تهران

علی بیت‌الهی، مدیر بخش زلزله شناسی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی با اشاره به شبیه‌سازی زلزله اخیر ژاپن در مرکز تهران گفت: با توجه به رخداد زلزله 7.6 در روز اول سال نو میلادی 2024 در نوتو ایشیکاوای ژاپن، این سؤال پیش آمد که اگر در تهران، چنین رخداد روی دهد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ برای پاسخگویی به این سؤال، در سامانه سپلا، شبیه‌سازی زلزله 7.6 در نقطه مرکزی(مایل به شمال شهر تهران) با عمق کانونی 10 کیلومتر صورت گرفت (بدترین سناریو)که برخی از نتایج اصلی در ادامه آورده شده است.

این شبیه‌سازی بر مبنای آمار مرکز آمار سال 1395 و مسلماً به‌صورت تقریبی می‌باشد.

وی افزود: داده‌های این شبیه‌سازی نشان می‌دهد، در صورت وقوع زلزله 7 ریشتر، شدت 9 زلزله دارای مساحتی معادل 1250 کیلومترمربع و کل شهر تهران را پوشش خواهد داد. علاوه برآن 16 آبادی مجاور تهران در محدوده شدت 9 واقع خواهند شد. براساس آمار 1395، تعداد جمعیت ساکن در زون شدت 9 زلزله فرضی 7.6 تهران، 8.6 میلیون نفر جمعیت شهری(تعداد واحدهای مسکونی 2.8 میلیون تعداد واحدهای مسکونی و 251 هزار واحد فاقد اسکلت) و 41562 نفر جمعیت آبادی خواهد بود.

وی افزود: از جمعیت شهری تعداد 2 میلیون 500 هزار نفر در زون با شدت 8 و یک میلیون و صد هزار نفر هم در محدوده شدت 7 خواهند بود. همچنین تعداد 430 هزارنفر از آبادی‌های مجاور تهران در زون شدت 8 و 310 هزار نفر هم در زون شدت 7 قرار خواهند گرفت. در محدوده شدت 7 تا 9 زلزله فرضی تهران، در مناطق شهری، تعداد 3 میلیون و 960 هزار واحد مسکونی قرار خواهند گرفت که از آن میان تعداد 460 هزار واحد مسکونی فاقد اسکلت هستند(آمار 1395). همچنین تعداد واحدهای مسکونی آبادی‌ها در سه زون شدت 7 و 8 و 9 (شدت‌های با آسیب بسیار بالا)، 220 هزار واحد که 80 هزار واحد فاقد اسکلت می‌باشند.

وی افزود: تعداد کل جمعیت تحت تأثیر مستقیم زلزله فرضی 7.6 تهران، 25 میلیون نفر تخمین زده می‌شد. برمبنای خسارت ساختمانی و نسبت جمعیت آسیب دیده تعداد تلفات جانی این زلزله فرضی، بر اساس زمان رخداد(شب و روز) و نیز نسبت تقریبی و تجریبی خسارت ساختمان و تعداد تلفات، حدود 1 تا 1.5 میلیون نفر بطور متوسط برآورد می‌شود. علاوه بر خسارت‌ها و تلفات جانی مستقیم، تلفات و خسارت‌های غیر مستقیم زلزله 7.6 فرضی در محدوده مرکزی تهران(بدترین سناریو) نیز قابل ملاحظه خواهد بود.

مدیر بخش زلزله شناسی مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی گفت: مناسب‌ترین رویکرد شروع طرح بزرگ و ملی کاهش ریسک و مدیریت بحران زلزله تهران است. این طرح شامل کلیه اقدامات قبل، حین و بعد از زلزله با فرض پابرجا ماندن مراکز ضروری و سالم ماندن عوامل انسانی مسئول خواهد بود. از آنجا که زمان وقوع زلزله سترگ تهران قابل پیش‌بینی نیست و شاید تا ده‌ها سال دیگر هم رخ ندهد، رویکرد اصلی باید دو سویه باشد، بدین معنی که وقت داریم برای انجام تکالیف و وقت نداریم برای حتی یک روز تأخیر!