دفن دوباره و بدون هماهنگی مومیایی شهرری

با معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی درباره مومیایی کشف شده منتسب به رضاخان گفتگویی انجام داده است.

گفته بودند «درحال پیگیری هستیم»، اما پیگیری‌ها به جایی نرسید و مومیایی جنجالی ری دفن شد. مدیران میراث فرهنگی کشور مدت زیادی سوالات خبرنگاران را بی‌جواب گذاشتند و دست آخر پاسخ‌ها را یکی کردند و این‌طور جواب دادند: «باید از ما درخواست کارشناسی شود.» حالا محمدحسن طالبیان، معاون میراث‌فرهنگی سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، ٢٠ روز پس از ماجرای پیدا شدن جسد منسوب به رضاشاه در جریان طرح توسعه حرم حضرت عبدالعظیم می‌گوید: «درخواستی به ما داده نشد تا از زاویه کارشناسی وارد شویم.»

روزنامه شهروند؛دلیل سکوت شما، رئیس سازمان میراث فرهنگی و دیگر مسئولان در ماجرای پیدا شدن مومیایی چه بود؟ چرا در آن مقطع هیچ مسئولی جواب تلفنش را نمی‌داد و مدام با این پاسخ روبه‌رو بودیم که مسئولان می‌گفتند: «بی‌خبریم» و «هنوز نمی‌دانیم مومیایی است یا جسد.» مگر موضوع پیدا شدن یک جسد مومیایی که گفته می‌شود متعلق به یکی از شاهان بوده و به‌هرحال بخشی از تاریخ ایران است، در حیطه وظایف سازمان میراث فرهنگی نیست؟

موضوع این است زمانی که این جسد پیدا شد، بلافاصله تدفینش کردند، یعنی روز اولی که پیدا شد تدفین موقت کردند و روز بعد تدفین دایم با موازین شرعی، بنابراین به لحاظ کارشناسی یا باید درخواستی رسمی از ما می‌شد یا این‌که از جهت شرعی می‌گفتند آیا دوباره می‌شود این جسد را بیرون آورد یا خیر. در مورد اول این‌که درخواستی به ما داده نشد تا از حیطه کارشناسی وارد شویم و دوم این‌که این اتفاقی است که در برنامه‌های توسعه عمرانی می‌افتد و چیزی پیدا می‌شود و از ما استعلام نمی‌کنند.

اما آقای طالبیان، این یک جسد معمولی نبود.

مسأله این جسد در حیطه وظایف تولیت بود و بلافاصله دفنش کردند. آنها هم درخواست ندادند و استعلام نکردند، درباره برنامه‌های توسعه عمرانی به‌طورکلی این اتفاق می‌افتد؛ مثل شاهچراغ و شاه عبدالعظیم و موارد دیگر.

پیامی که از برخوردهای اینچنینی با موارد مهم میراث‌فرهنگی اتفاق می‌افتد نشان می‌دهد سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری واقعا قدرت لازم را در مقابل نهادها نداشته است.

نمی‌شود گفت قدرت ندارد. نباید از این زاویه وارد شد. به‌هرحال سازمان میراث فرهنگی یک شرح وظایف قانونی دارد و ما در آن چارچوب، آزادی عمل داریم. به‌طور مثال اتفاقی مشابه می‌افتد و ما نهایتا باید بگوییم حفظش کنید. ما بیش از این چارچوب نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. ممکن است مثلا برای اماکن مقدس خاصی امکانات و اختیارات خاصی داده شود، مثل خود ما که وظایفی داریم. اما آنچه همیشه مورد گله ما بوده و هست این است که در بحث‌های عمرانی از سازمان استعلام کنند که ما کمک کارشناسی بدهیم.