یک نهاد خیریه و ساخت چهار هزار خانه برای معلولین!

در شرایطی که بسیاری از حقوق اولیه معلولان در جامعه‌مان مورد غفلت قرار می‌گیرد، تحقق وعده خانه‌دار کردن معلولان، چیزی در حد برآورده کردن آرزوست؛ آرزوهایی که محال به نظر می‌رسند.
به گزارش «بازتاب»، به رغم آنکه جمله مشهور «معلولیت محدودیت نیست» را شنیده‌ایم، اما با جامعه ای مواجهیم که سرشار از معلولیت ها است. معلولیت های قانونی و شهری که محدودیت می‌آفریند و مانع از تردد آزادانه معلولان و بهره مند شدن جامعه از خدمات ایشان می‌شود.
مثل تعبیه نکردن مسیرهای تردد معلولان که موجب می‌شود بسیاری از ایشان به مرور خسته شده و ترجیح دهند عطای حضور در کوچه و خیابان را به لقایش ببخشند. موضوعی که هم برای معلولان و هم برای جامعه و کشور خسارت هایی به دنبال دارد.
این در حالی است که با نیم نگاهی به قوانین و مقررات، درخواهیم یافت که حقوق معلولان در قوانین زیادی مورد تاکید قرار گرفته است. از جمله قانون حمایت از حقوق معلولان که از جمله اهداف تهیه، نگارش و تصویب آن، حل مشکل مسکن این قشر است.
موضوعی بسیار کلیدی و مهم که یکی اهداف قانون گذار در تهیه قانون فوق بوده است تا جایی که یکی از فصل های آن، مربوط به مسکن است و چند ماده و تبصره را شامل می‌شود. موادی قانونی که قرار است به خانه دار شدن معلولان از راه های مختلف منجر شوند.
اما مگر می‌توان در جامعه ای که شرایط تردد معلولان فراهم نیست، اجرای چنین قوانینی را امید داشت؟ اجرای قوانینی که تحقق شان بسیار سخت تر از ساختن راه شیب دار برای ورودی ادارات دولتی و مراکز عمومی است که بسیاری شان از آن محرومند! تلاش برای خانه دار کردن یک عده در شرایطی که «مسکن» معضلی بزرگ برای همه ایرانیان است.
همین مقدمه کافی است تا دریابیم الزام مسئولان به خانه دار کردن خانواده های دارای دو معلول و تلاش برای به پایان رساندن این کار، چه اتفاق شگرف و قابل تحسینی است. الزام به ارائه خدمتی به خانواده هایی که اگر در گذشته بخت یارشان بود، در نهایت یک مستمری و برخی خدمات جزئی از امثال سازمان بهزیستی دریافت می‌کردند و تمام اما حالا خانه دار شده و می‌شوند.
خانواده‌هایی که به دلایل فراوان از جمله هزینه‌های زیاد نگهداری از معلولان، غالبا شرایط مالی خوبی هم ندارند و در نتیجه، راه خانه دار شدن شان خیلی طولانی تر و سخت تر از دیگران است اما به مدد برخی اقدامات جهادی و انقلابی در سالهای اخیر، تقریبا مشکل مسکن از پیش رویشان حذف شده است.
می‌گوییم “تقریبا” چون می‌دانیم فرایند خانه دار کردن خانواده های دارای دو معلول در مراحل پایانی است و خاتمه نیافته و افزون بر آن، مطلعیم شمار خانواده‌هایی که یک فرزند معلول دارند و از نعمت مسکن بی بهره هستند، اندک نیست و حمایت خاصی از ایشان صورت نگرفته است. موضوعی که در دستور کار بنیاد علوی قرار دارد و تا کنون نزدیک به چهار هزار خانواده دارای دومعلول و بیشتر را خانه دار کرده است .
اتفاقی به غایت بزرگ که کارنامه درخشان بنیاد علوی در خانه دار کردن چند هزار خانواده دارای دو فرزند معلول که تحت پوشش بهزیستی قرار داشتند، نوید قابل اجرا بودنش را می‌دهد. تحقق وعده اعطای مسکن به معلولان، خیلی پیش تر از رفع موانع آمد و شد روزانه ایشان؛ چیزی در حد برآورده کردن آرزوهایی که محال به نظر می‌رسیدند!