حمایت تمام‌قد نماینده مجلس از نسل‌کشی پرندگان مهاجر
آیا زمان آن فرا رسیده که با ورود نهادهای بالادست شاهد کناررفتن سایه حمایت مقامات محلی از نسل‌کشی پرندگان مهاجر و برخورد قانونی با متخلفانی باشیم که جامعه را هم فدای زیادهخواهیشان می کنند؟
صیادان و دامگاهداران فریدونکنار، سرخرود و ازباران هر ساله در سایه امن حمایت‌های مقامات محلی، میلیون‌ها پرنده مهاجر را روانه بازار فریدونکنار کرده و از فروش غیرقانونی این لاشه‌های سلاخی‌شده درآمدی هنگفت به دست می‌آورند تا لکه ننگی بر نام شهر و استانشان به جا گذاشته باشند. امسال هم بی‌آنکه سازمان حفاظت محیط زیست پروانه‌ای برای صید و شکار پرندگان مهاجر صادر کرده باشد، این درآمدزایی غیرقانونی در مازندران آغاز شده و در کمال ناباوری به استان مجاور یعنی گیلان هم سرایت کرده است. در حالی که پیشتر، صیادان گیلانی برای فروش غیرقانونی صیدشان به ناچار راهی بازار فریدونکنار می‌شدند امسال ظاهرا در استان خودشان پایگاهی برای عرضه غیرقانونی لاشه‌های سلاخی‌شده پرندگان یافته‌اند: بازار ماهی‌فروشان لنگرود. این بازار اکنون چند روزی است میزبان متخلفانی شده که لاشه بیش از یکصد پرنده وحشی از جمله خوتکا، فیلوش، اردک‌های سر سبز، ارده‌ای و پرندگان زنده‌گیری شده‌ای چون ابیا، پاشلک بزرگ، گیلانشاه حنایی را به فروش گذاشته‌اند.
بدین ترتیب اکنون صیادان و دامگاهداران علاوه بر بازار فریدونکنار، پایگاهی دیگر در استان مجاور راه‌اندازی کرده‌اند تا خیل عظیم پرندگان مهاجر صید شده را هر چه سریع‌تر و آسان‌تر به پول تبدیل کنند.
اما چرا در حالی که تا کنون مجوزی برای صید پرندگان مهاجر صادر نشده و بر اساس قانون، ادارات کل سازمان حفاظت محیط زیست در استان‌ها موظفند با استفاده از نیروهای یگان محیط زیست با هرگونه تخلف در این رابطه برخورد کنند، متخلفان از هر زمان دیگری گستاخ‌تر شده و تخلفاتشان نادیده گرفته می‌شود؟
در آسیب‌شناسی نسل‌کشی پرندگان مهاجر، از ارزش محیط زیستی پرندگانی که در شمال کشورمان قتل‌عام می‌شوند که بگذریم با دو مقوله دیگر مواجه می‌شویم که از آفت زیاده‌خواهی صیادان بی‌نصیب نمانده‌اند: بهداشت عمومی و زیان اقتصادی.
بیماری‌هایی از جمله ویروس آنفلوانزای فوق حاد پرندگان که هر ساله توسط پرندگان مهاجر به کشور وارد می‌شوند به جای آنکه توسط همین پرندگان ناقل از کشور خارج شوند تنها به دلیل صید، کشتار و عرضه غیرقانونی پرندگان مهاجر در منطقه منتشر شده و علاوه بر تهدید سلامت هموطنان و به مخاطره انداختن بهداشت عمومی جامعه، خساراتی سنگین به صنعت مرغداری وارد می‌کنند.
سال گذشته در پی شیوع بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان در استان مازندران، علی‌رغم هشدارهای مکرر سازمان دامپزشکی کل کشور مبنی بر لزوم تعطیلی بازار فریدونکنار و با وجود پیگیری‌های فرمانده یگان حفاظت محیط زیست و اداره کل دامپزشکی استان مازندران، فرماندار فریدونکنار از صدور حکم تعطیلی بازار امتناع کرد و به رسانه‌ها گفت که نمی‌تواند خود را در برابر مردم قرار دهد.
این جمله که واکنش‌های بسیاری را به همراه داشت این پرسش را پیش کشید که چرا مسئولان محلی، تلاش می‌کنند جمعی از صیادان و دامگاهداران متخلف را “مردم” عنوان کرده و به بهانه مشکل معیشتی از برخورد قانونی با آنان سر باز زنند.
امسال اما با سرایت تخلفات صید پرندگان و عرضه غیرقانونی آنها به استان گیلان، در حالی که انتظار می‌رفت، ورود نهادهای بالادست از گسترش این تخلفات جلوگیری کرده و با اعمال مجازات‌هایی بازدارنده و برخوردهایی قاطع، متخلفانی را که اکنونی با گردنکشی در برابر قانون تهدیدی برای امنیت ملی قلمداد می‌شوند مهار کند، در کمال ناباوری شاهد دفاع تمام قد دو نماینده مجلس از صیادان و دامگاهداران هستیم.
روز گذشته، ولی‌الله نانواکناری، نماینده مردم بابلسر و فریدونکنار و عضو مجمع نمایندگان استان مازندران از رسانه‌ها به دلیل “توهین به صیادان”، از مسئولان محیط زیست به دلیل “برخورد چکشی با صیادان” و از صداوسیما به دلیل طرح “برخی مسائل” انتقاد کرد و گفت: متاسفانه برخی رسانه ها این موضوع را به صورت کلان و تنها بُرشی از آن را مطرح می کنند، به طورحتم اینگونه اقدامات رسانه ها و اظهارات نابخردانه آنها به هیچ عنوان قابل قبول نیست؛ توهین به مردمی که امرار معاش انها با صید و صیادی انجام می شود رویکرد مناسبی از سوی برخی رسانه ها نیست. هزینه هایی که این صیادان برای غُرق کردن زمین از جیب خود پرداخت می کنند، متاسفانه با بی توجهی دولت فراموش شده و مسئولان به این موضوع هیچگونه ورود نمی کنند، از مسئولان انتظار می رود که قبل ازهرگونه اظهار نظری مشکلات صیادان را مرتفع کنند.
اظهارات نانواکناری، این پرسش‌های بسیاری را از این دست پیش می‌کشد که آیا اینکه افردای به هدف سوء استفاده از منابع طبیعی، منطقه‌ای را غرغ کنند تا بتوانند سهمی هرچه بیشتر بردارند، توجیهی برای تخلفشان محسوب می‌شود و باید مورد حمایت هم قرار بگیرند؟ آیا این جمعیت محدود از صیادان و دامگاهداران متخلف که آقای نانواکناری، “مردم” عنوانشان می‌کنند از مزیتی نسبت به ساکنان کل کشور برخوردارند که به منظور امرار معاش از طریق تخلفات صید و شکار باید مورد حمایت قرار بگیرند؟
از سوی دیگر هم زمان با سرایت تخلفات صید و عرضه پرندگان مهاجر به بازار لنگرود استان گیلان، روز گذشته، مهرداد بائوج لاهوتی، نماینده مردم لنگرود درمجلس شورای اسلامی گفت: با استفاده از اقدامات سختگیرانه و زور نمی توان با شکارچیان و شکارهای غیرقانونی مقابله کرد، حتی اگر از مامور دولتی نیز در حفاظت از این تلاب ها استفاده شود؛ باز هم نمی توان از شکارهای غیرقانونی جلوگیری کرد، بنابراین مهم ترین اقدام دراین خصوص بحث فرهنگ سازی است.
اکنون باید منتظر ماند و دید آیا زمان آن فرا رسیده که با ورود نهادهای بالادست به مقوله تخلفات شکار و صید پرندگان مهاجر، شاهد کنار رفتن سایه حمایت مقامات محلی از نسل‌کشی پرندگان مهاجر و برخوردی قاطع و قانونی با صیادان و دامگاهدارانی باشیم که علاوه بر از بین بردن گونه‌های ارزشمند جانوری، تخریب وجهه کشورمان در مجامع بین‌المللی، گردنکشی در برابر قانون و خسارت به اقتصاد کشور از طریق آلوده کردن مرغداری‌ها، بهداشت عمومی جامعه را هم فدای زیادهخواهیشان می‌کنند؟
