اعتیاد به شبکههای اجتماعی حافظه را نابود میکند
اگرچه شبکههای اجتماعی امروز به بخشی جداییناپذیر از زندگی، کسبوکار و ارتباطات ما تبدیل شدهاند، اما تحقیقات تازه نشان میدهد غرق شدن در این فضا میتواند آسیبهای جدی و ماندگاری به مغز وارد کند.
به گزارش بهداشتنیوز، بررسیهای علمی نشان میدهد کاربرانی که ساعتهای طولانی به اسکرول کردن در شبکههای اجتماعی میپردازند، به تدریج دچار افت حافظه، کاهش تمرکز و افزایش حواسپرتی ذهنی میشوند. این اشتغال ذهنی مداوم، تواناییهای شناختی مغز را تضعیف کرده و عملکرد حافظه کاری را کاهش میدهد.
دکتر «بینگ»، عصبشناس، در اینباره میگوید:
«رسانههای اجتماعی ذاتاً برای مغز مضر نیستند، اما نحوه استفاده ما از آنها تعیین میکند که این فضا به یک ابزار مفید تبدیل شود یا عاملی برای فرسایش مغز.»
بلای اسکرول بیپایان
مطالعات نشان میدهد اگرچه ارتباط واقعی با دیگران از زوال عقل محافظت میکند، اما اسکرول بیپایان مغز را به حواسپرتی عادت میدهد و به مرور زمان باعث تضعیف حافظه و کاهش «ذخیره شناختی» میشود؛ ذخیرهای که یکی از مهمترین عوامل سلامت طولانیمدت مغز است.
پلتفرمهای امروزی با محتوای کوتاه، سریع و پرانرژی، کاربر را برای ماندن طولانیتر در فضا ترغیب میکنند. نتیجه این روند افزایش خستگی ذهنی، سردرگمی، افت تمرکز و کاهش کارایی مغز در انجام وظایف پیچیده است.
ارتباط واقعی؛ سپر مغز در برابر پیری
بر اساس پژوهشهای دانشگاه کالج لندن، بزرگسالانی که زمان بیشتری را با دوستان خود میگذرانند، عملکرد شناختی بهتری دارند و کمتر در معرض زوال عقل قرار میگیرند. در مقابل، انزوای اجتماعی و تنهایی میتواند به اختلال شناختی خفیف و در نهایت زوال عقل منجر شود.
سه ساعتِ خطرناک
تحقیقات روی جوانان نشان میدهد گذراندن بیش از سه ساعت در روز در شبکههای اجتماعی، باعث افت توجه، ضعف حافظه و ناتوانی در تمرکز روی وظایف پیچیده میشود؛ موضوعی که مستقیماً بر تحصیل و عملکرد شغلی اثر منفی میگذارد.
مغزی که به حواسپرتی تمرین میکند
مغز بهشدت سازگار است و خود را با عادتها شکل میدهد. وقتی بیشتر زمان دیجیتال صرف مرور سطحی و جابهجایی مداوم بین محتوا میشود، مغز به جای تمرکز عمیق، در «پریدن از موضوعی به موضوع دیگر» مهارت پیدا میکند؛ الگویی که به مرور، قدرت تفکر و یادگیری را کاهش میدهد.
راهحل چیست؟
کارشناسان تأکید میکنند شبکههای اجتماعی دشمن ما نیستند، بلکه افراط در استفاده از آنها خطرناک است. کاهش زمان اسکرول، تقویت ارتباطات واقعی، پیادهروی، حضور در طبیعت، دیدار دوستان بدون وابستگی به ثبت و اشتراک لحظهها و انجام فعالیتهایی که واقعاً لذتبخش و معنادارند، میتواند مغز را دوباره به مسیر سلامت بازگرداند.
