خروپف، زنگ خطری برای سکته مغزی

این مطالعه نشان داد جوانانی که خروپف می‌کنند، ۶۰ درصد بیشتر احتمال دارد در دوران میان سالی دچار سکته مغزی شوند و احتمال ابتلا به اختلال ریتم قلب در آن‌ها پنج برابر بیشتر است. پژوهشگران این یافته‌ها را در نشست انجمن قلب و عروق اروپا در آمستردام ارائه کردند.

نتایج بررسی 766 هزار بزرگ سال

آن‌ها داده‌های ۷۶۶ هزار بزرگ سال آمریکایی در سنین بین ۲۰ تا ۵۰ سال را بررسی کردند؛ از جمله هفت هزار و ۵۰۰ نفر را که به آپنه انسدادی خواب مبتلا بودند؛ وضعیتی که در زمان خواب باعث وقفه در تنفس طبیعی می‌شود. این [وضعیت] به خروپف بلند منجر می‌شود و خواب را مختل می‌کند، چون مبتلایان با تقلا برای نفس کشیدن از خواب می‌پرند.

مبتلایان به آپنه خواب 60 درصد بیشتر مستعد سکته مغزی هستند

این مطالعه نشان داد در طول دوره پیگیری ۱۰ ساله، بیماران مبتلا به آپنه خواب ۶۰ درصد بیشتر از افرادی که به طور مکرر خروپف نمی‌کردند، در معرض سکته مغزی قرار داشتند. احتمال ابتلای آن‌ها به فیبریلاسیون دهلیزی نیز پنج برابر بیشتر بود؛ یک بیماری قلبی که باعث ضربان نامنظم و اغلب غیرطبیعی سریع قلب می‌شود. نشانه‌های فیبریلاسیون دهلیزی، تپش قلب، سرگیجه و تنگی نفس است.

پیشنهاد پژوهشگران به پزشکان

پیشنهاد پژوهشگران این است که پزشکان عمومی باید دایم از بیمار بپرسند آیا خروپف می‌کند یا خیر و مثل یک «زنگ خطر» برای سلامتی قلب درباره آن تاکید کنند که نشان می‌دهد بیمار به آزمایش یا داروی بیشتر نیاز دارد. مردان مسن و دارای اضافه وزن، بیشتر در معرض ابتلا به آپنه خواب قرار دارند. وقفه در تنفس طبیعی به کاهش اکسیژن خون و فشار به قلب و عروق خونی منجر می‌شود.

راه‌حل این معضل چیست؟

پروفسور نارایان توضیح داد: «وقتی نفس بالا نمی‌آید، فشار در ریه‌ها بیشتر می شود تا جایی که درنهایت، با نفس‌نفس زدن از خواب می‌پرید. این وضعیت به قلب فشار وارد می‌کند و باعث کشش در حفره‌های قلب می‌شود و به فیبریلاسیون دهلیزی می‌انجامد.» «نظریه دیگر می‌تواند این باشد که سطح اکسیژن خون به مدت ده‌ها ثانیه کاهش می‌یابد و این به قلب فشار می‌آورد.»تغییراتی در سبک زندگی مانند کاهش وزن، در صورت داشتن اضافه وزن و ورزش منظم می‌تواند در بهبود نشانه‌ها موثر باشد. خوابیدن به پهلو نیز برای تسکین آپنه مفید است.