چه افرادی بیشتر عمر می کنند؟
دکتر Claudio Gil S. Araujo از CLINIMEX که این مطالعه را رهبری کرد، به همراه تیم خود تقریبا 3000 نفر را ارزیابی کردند تا متوجه شوند که انعطاف پذیری چگونه بر طول عمر تاثیر می گذارد. این تیم داده های جمع آوری شده از شرکت کنندگان بزرگتر از 28 سال را با میانگین زمان پیگیری 12.9 سال بررسی کردند.
محققان دریافتند افرادی که دامنه انعطاف پذیری بالاتری دارند نسبت به افرادی که دامنه انعطاف پذیری پایین تری دارند، بیشتر عمر می کنند.
این یافته ها در مجله اسکاندیناوی پزشکی و علم در ورزش منتشر شده است.
اهمیت انعطاف پذیری در پیری
با استناد به مقاله ای از انجمن قلب آمریکا، تحرک برای سلامتی انسان ضروری است، چرا که سلامت قلب و عروق را بهبود می بخشد، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش می دهد و در عین حال سلامت روان را تقویت می کند.
در حالی که تحقیقات نشان می دهند که تمرینات قلبی عروقی و قدرتی می توانند طول عمر افراد را افزایش دهند، به مسئله انعطاف پذیری تا حد زیادی کم لطفی شده است. توجه به این امر باعث شد تا محققان مطالعه مذکور را طراحی و اجرا کنند؛ آیا انعطاف پذیری واقعا در طول عمر نقش دارد؟
بر اساس مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، انعطاف پذیری به «محدوده حرکت ماهیچه ها و بافت های همبند در یک مفصل یا گروهی از مفاصل» اشاره دارد.
حفظ انعطاف پذیری در نواحی مختلف بدن به منظور جلوگیری از درد یا کاهش آن به ویژه در محدوده گردن و کمر بسیار مهم است. هنگامی که انعطاف پذیری کاهش می یابد، این موضوع باعث می شود که قسمت هایی از بدن به درستی کار نکنند.
به عنوان مثال، اگر فردی انعطاف پذیری کمتری را در همسترینگ خود تجربه کند، این مسئله می تواند منجر به ایجاد سفتی در همسترینگ شود. وقتی این اتفاق رخ دهد، احتمال احساس درد در ران ها و حرکت آن به سمت پایین کمر و در نتیجه کاهش تحرک وجود خواهد داشت.
افراد می توانند با انجام حرکات کششی روزانه که مناطق خاصی از بدن را هدف قرار می دهند و یا شرکت در تمرینات یوگا از به تحلیل رفتن انعطاف پذیری خود جلوگیری کنند.
بررسی انعطاف پذیری در 20 ناحیه بدن
مطالعه فوق از داده های جمع آوری شده از گروه تمرین CLINIMEX در برزیل استفاده کرد. محققان داده های 3139 فرد میانسال (66 درصد از این گروه را مردان تشکیل می دادند) با رده سنی 46 تا 65 سال که اولین معاینه خود را انجام داده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
در اولین معاینات شرکت کنندگان، پزشکان داده هایی را در مورد شاخص توده بدنی، فاکتورهای حیاتی و هرگونه مشکل سلامتی جمع آوری کردند.
پزشکان همچنین یک تست انعطاف پذیری به نام «فلکسی تست» انجام دادند که میزان انعطاف پذیری شرکت کنندگان را در 20 حرکت مفصل بدن بررسی می کرد:
مچ پا (دو)
شانه (پنج)
زانو (دو)
تنه (سه)
مچ دست (دو)
لگن (چهار)
آرنج (دو)
آنها بر اساس انعطاف پذیری شرکت کنندگان، نمره “فلکس ایندکس” را از 0 تا 80 تعریف کردند. هر حرکت بدن می تواند از 0 تا 4 در 20 ناحیه اندازه گیری شده امتیاز بگیرد و بدین ترتیب نمرات پایین تر نشان دهنده انعطاف پذیری کمتر است.
پزشکان انعطاف پذیری را به روش های مختلفی ارزیابی کردند، از جمله بررسی اینکه شرکت کنندگان تا چه اندازه می توانند آرنج خود را باز کنند، یا میزان خم شدن تنه چقدر است و همچنین ارزیابی گستره چرخش شانه ها.
این مطالعه از مارس 1994 تا فوریه 2023 به طول انجامید و میانگین دوره پیگیری شرکت کنندگان تقریبا 13 سال بود.
انعطاف پذیری بیشتر با افزایش طول عمر در ارتباط است
پس از تجزیه و تحلیل داده ها، محققان دریافتند افرادی که سطح انعطاف پذیری بالاتری دارند، از نرخ بقای بهتری نیز برای مرگ و میرهای مرتبط با علل طبیعی یا غیرکووید بهره می برند.
هنگام مقایسه نمرات فلکس ایندکس بین مردان و بانوان، تیم تحقیقات دریافتند که بانوان به طور کلی نمرات بالاتری نسبت به مردان داشتند. زنان به طور میانگین 35 درصد نمره فلکس ایندکس بالاتری از خود نشان دادند.
به طور کلی، دانشمندان ارتباط قابل ملاحظه ای میان نمرات بالاتر و بهبود نرخ مرگ و میر در مردان و بانوان مشاهده کردند.
هنگام مقایسه بانوان با نمرات فلکس ایندکس پایین تر با بانوانی که نمرات بالاتری داشتند، محققان دریافتند که گروه نخست با احتمال 4.78 برابری مرگ رو به رو بودند.
در مقابل مردانی که نمرات فلکس ایندکس پایین تری داشتند، 1.87 برابر بیشتر از مردانی که نمرات بالاتری داشتند، در معرض مرگ و میر مرگ بودند.
این مطالعه بر اهمیت آمادگی جسمانی، به ویژه از نظر تمرکز بر انعطاف پذیری و سلامت طولانی مدت تاکید می کند. چنین پژوهشی نشان می دهد که افراد مختلف به ویژه میانسالان باید کشش و نرمش فیزیکی را در برنامه روزانه خود قرار دهند.
نویسندگان مطالعه اضافه می کنند: “ارزیابی انعطاف پذیری بدن با استفاده از فلکسی تست ممکن است به عنوان مکمل مفیدی برای پروتکل های ارزیابی معمولی مورد استفاده قرار بگیرد. در نتیجه با تکیه بر این شاخص اثربخش می توان توصیه ها و نسخه های ورزشی به افراد میانسال سالم و ناسالم را شخصی سازی کرد.”
عصر ایران/
