نواقص خود را صمیمانه بپذیریم؛ چگونه از کمالگرایی دست برداریم؟
آیا برای خود و شاید دیگران استانداردهایی غیرممکن و بسیار بالا تعیین کرده‌اید؟
آیا حتی برای کوچک‌ترین اشتباه خود را سرزنش می‌کنید؟
آیا برای شما سخت است که بدون استرس و نگرانی از کارهایی که می‌کنید لذت ببرید؟
آیا از امتحان کردن چیزهای جدید می‌ترسید، چون ممکن است خود را خجالت‌زده کنید؟
آیا باور دارید که ارزش شما فقط به میزان موفقیت‌هایتان و نظر دیگران در مورد شما بستگی دارد؟
بازتاب– اگر پاسخ شما به هر یک از این سوالات مثبت است، ممکن است میل شما به کمال بیش از آنکه به شما کمک کند، به شما آسیب برساند.
همه ما نقص داریم و اشتباه می‌کنیم
از دوران کودکی، بسیاری از ما یاد می‌گیریم که باید بی‌نقص باشیم، باید ظاهری خاص داشته باشیم، به شیوه‌ای خاص رفتار کنیم و همیشه انتظارات دیگران را برآورده کنیم، حتی اگر به قیمت از دست دادن آرامش و سلامت خود تمام شود.
اما این استانداردهای غیرممکن هیچ‌گاه واقع‌بینانه نبوده‌اند. هیچ‌کس نمی‌تواند بی‌نقص باشد. ما ممکن است گاهی باعث ناراحتی همسران‌مان شویم، حساب بانکی‌مان را بیش از حد خرج کنیم، والدین یا رؤسای‌مان را ناامید کنیم. ممکن است وقت آشپزی نداشته باشیم و برای دومین بار در هفته پیتزا سفارش دهیم. در دنیای تلویزیون، بازی‌های ویدیویی و گوشی‌های موبایل غرق می‌شویم، شب‌ها خواب کافی نداریم و فراموش‌کار می‌شویم. همچنین ممکن است دیر به جلسات برسیم یا تصمیمات نادرستی بگیریم. این‌ها همه اشتباهات انسانی هستند که برای همه پیش می‌آید و کاملاً طبیعی است. اما بیشتر ما خود را به خاطر آن‌ها سرزنش می‌کنیم، چرا که انسان هستیم.
از دام «مقایسه و ناامیدی» دوری کنید
مشکل از آنجا شروع می‌شود که تصور می‌کنیم دیگران بی‌نقص‌اند. وقتی خود را با دیگران مقایسه می‌کنیم، احساس کمبود می‌کنیم و به خود می‌گوییم: چرا من نمی‌توانم مثل آن‌ها باشم؟ همه به نظر می‌رسد زندگی کامل و بی‌عیبی دارند، اما من تنها کسی هستم که درگیر مشکلاتم.
در شبکه‌های اجتماعی، زندگی دیگران بی‌عیب و نقص به نظر می‌رسد: فرزندانی دوست‌داشتنی، تعطیلات لوکس، دوستان زیاد، شغل موفق، همسری مهربان و جاه‌طلب، لباس‌های شیک و اندامی ایده‌آل. همه‌چیز از بیرون عالی به نظر می‌رسد، اما این تنها ظاهر ماجراست. پشت یک ازدواج به‌ظاهر شاد ممکن است همسری کنترل‌گر پنهان باشد. پشت آن بدن ایده‌آل، یک اختلال تغذیه‌ای نهفته باشد. کودکانی که در عکس‌ها شیرین و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند، هنوز شب‌ها نمی‌خوابند. خانه‌ای بزرگ ممکن است پر از آشفتگی باشد و صاحب آن از دعوت مهمان خجالت بکشد.
همه می‌دانیم که هیچ‌کس کامل نیست، اما این آگاهی به‌تنهایی برای رهایی از کمالگرایی کافی نیست
ما یا نمی‌بینیم که دیگران هم با چالش‌های خود دست و پنجه نرم می‌کنند، یا آن‌ها را به همان استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای که برای خودمان تعیین کرده‌ایم، محک نمی‌زنیم. ممکن است فکر کنید اشتباه کردن برای دیگران قابل قبول است، اما برای شما نه. شما باید کامل باشید.
فیلم‌ها، مجلات و شبکه‌های اجتماعی تصویری غیرواقعی از آنچه باید باشیم به ما می‌دهند. تجربیات دوران کودکی نیز بذر کمالگرایی را در ذهن ما می‌کارند و به ما می‌گویند که به اندازه کافی خوب نیستیم.
متاسفانه به همین دلیل باور می‌کنیم که باید همیشه خود را به دیگران ثابت کنیم: باید سخت‌تر کار کنیم، بیشتر موفق شویم، باهوش‌تر، بامزه‌تر، لاغرتر یا جذاب‌تر باشیم و همه این‌ها را بدون هیچ‌گونه زحمت انجام دهیم!
نقص‌های خود را بپذیرید و خود را همان‌گونه که هستید دوست داشته باشید
نقص‌های شما همان چیزی هستند که شما را انسانی و قابل ارتباط می‌سازند. کمالگرایی باعث می‌شود همیشه در تلاش برای جلب رضایت دیگران و اثبات ارزش خود باشیم. اما واقعیت این است که نقص‌ها و اشتباهات ما همان چیزی هستند که ما را واقعی و قابل لمس می‌کنند.
ما اغلب از طریق ضعف‌ها و دغدغه‌هایمان با دیگران ارتباط برقرار می‌کنیم. کسانی که واقعاً به شما اهمیت می‌دهند، از شما انتظار ندارند که کامل باشید؛ آن‌ها می‌خواهند شما واقعی و اصیل باشید.
رهایی از کمالگرایی، انتخاب ارتباط واقعی با دیگران است.
شما نیازی به اثبات ارزش خود ندارید.
لازم نیست همیشه همه را راضی نگه دارید.
لازم نیست خود را با دیگران مقایسه کنید.
لازم نیست مطابق استانداردهای دیگران از زیبایی، موفقیت یا ارزشمندی باشید.
برخی افراد شما را دوست خواهند داشت، برخی نه و این کاملاً طبیعی است. اما آنچه شما به‌دست می‌آورید، آزادی است. آزادی برای آنکه خود واقعی‌تان باشید، آنچه که دوست دارید انجام دهید، از علایق خود پیروی کنید، بر اساس ارزش‌های خود زندگی کنید و شخصیت خود را بدون ترس کشف کنید. هیچ‌کس کامل نیست، اما همه ما ارزشمندیم و نیازی نیست همیشه در تلاش برای اثبات آن باشیم.
اجازه دهید دیگران شما را همان‌طور که هستید ببینند، نه آنچه که به‌ظاهر بی‌نقص به نظر می‌رسد.
منبع psychologytoday
