بیشترِ دولت‌های عربی، عراق را حیاط خلوت ایران می‌دانند؛ پس چرا عربستان میانجیگری عبدالمهدی بین ریاض و تهران را پذیرفت؟

إیاد الدلیمی در العربی الجدید نوشت: به دنبال اوج گرفتن بحران خلیج فارس در ماه‌های اخیر و پس از آنکه این بحران با حمله به آرامکو به اوج خود رسیده و انگشت‌های اتهام متوجه ایران شد، ناگهان، بغداد بعنوان میانجی بین دو طرف اصلی بحران، یعنی ریاض و تهران ظاهر شد؛ یعنی درست زمانی که اتهاماتی در مورد دست داشتن حشد الشعبی عراق در ماجرای حمله به آرامکو نیز مطرح است.

به گزارش انتخاب، در ادامه این مطلب آمده است: در پشت پرده این حوادث، به نظر می‌رسد بغداد برای ایفای نقش میانجی در این بحبوحه بحرانی که ظاهرا در حال تبدیل به یک بحران جهانی است، ناکارامد است. عراق خود درگیر مشکلات داخلی زیادی است؛ دولت‌های عربی زیادی آن را حیاط خلوت ایران دانسته و دولت عبدالمهدی را ضعیف توصیف می‌کنند، به نحوی که قادر به اتخاذ سیاست دوری از محور‌های درگیری در منطقه نیست.

با وجود مشکلاتی که عراق گرفتار آن است، میانجی گری این کشور، از سوی ایران و عربستان با استقبال مواجه شد؛ پس عبدالمهدی به عربستان سفر کرده و دیداری با ملک سلمان و، ولی عهد او داشت و در ادامه به تهران رفت. پذیرش وساطت عراق، از سوی ریاض، برای برخی، غافلگیر کننده بود؛ چرا که عراق هم متهم به دخالت در حمله به آرامکو است و در سال‌های اخیر، خطاب‌های عداوت آمیزی علیه عربستان ایراد کرده است.

با وجود تلاش‌های عربستان برای باز کردن در‌های همکاری در برابر دولت‌های مختلف در عراق، همچنان لحن خصمانه‌ای در عراق، علیه سعودی‌ها وجود دارد. چه بسا قبول وساطت عراق از سوی عربستان، نتیجه نیاز فعلی سعودی‌ها به توقف تنش زایی با ایران است؛ بویژه پس از حمله به ارامکو و صحبت‌های ترامپ در مورد اینکه خلیج فارس دیگر اهمیتی برای ایالات متحده ندارد. عربستان بار دیگر احساس کرد با وجود اموال زیادی که از عربستان به ایالات متحده سرازیر شده، آمریکای ترامپ، تمایلی به جنگ با ایران ندارد.

این در حالی است که بغداد هم نیازمند آتش بس بین تهران و ریاض است؛ چرا که هر گونه درگیری نظامی بین این دو در دو حاشیه خلیج فارس، می‌تواند عراق را تبدیل به میدان بزرگی برای آتش افروزی کند؛ بویژه آنکه جنگ بین ایران و عربستان با پوشش طایفه گرایی از سوی دو طرف؛ انجام خواهد شد؛ آنچه که روزی باعث وقوع جنگ داخلی در عراق شد.

به این ترتیب، هر دو طرف بحران، یعنی ایران و عربستان سعودی، احساس کرده اند که باید به این تنش‌ها پایان دهند. عربستان دریافته است که در برابر حملات ایران نمی‌تواند کاری از پیش ببرد؛ ضمن اینکه از حمایت آمریکا هم برخوردار نیست؛ از این رو، در مواضع خود تجدید نظر کرده است. از سوی دیگر، ایران که درگیر تحریم‌های شدید از سوی آمریکاست، تمایلی به درگیری با همسایه عربی خود ندارد.

همین عوامل، بغداد را بر آن داشت تا باب مذاکره بین دو طرف را بگشاید. عربستان و ایران از اهمیت عراق آگاهند و در دوره پیش، تلاش کردند نفوذ خود در این کشور را گسترش دهند. بنابراین، قبول میانجی گری عراق از سوی تهران و ریاض، در بخشی از آن، در حقیقت، تلاشی است برای افزایش نفوذ. این شرایط است که می‌تواند موفقیت وساطت عراق را ممکن کند.