پشت پرده تهدیدهای نتانیاهو برای اقدام یک‌جانبه علیه ایران چه بود؟
نخست‌وزیر اسرائیل از نتایج آتش‌بس روسیه و آمریکا که میوه آن در نهایت نصیب ایران خواهد شد، بی‌خبر نیست؛ او قسم خورده که اسرائیل از هیچ اقدام یک‌جانبه‌ای برای جلوگیری از حضور ایران در آینده سوریه فروگذار نخواهد کرد.
به گزارش بازتاب به نقل از هافینگتون‌پست، در دیدار بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه، مخالفت با ادامه حضور ایران در سوریه و بسط نفوذ این کشور در خلیج فارس تا مدیترانه محور اعتراض‌های نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بوده است.
این روزنامه به گزارش آسوشیتدپرس استناد کرد و مدعی شد که هزاران مبارز حامی ایران به پیشروی‌هایشان در بیابان‌های سوریه ادامه می‌دهند و قصد آنها ایجاد یک کریدور است که از ایران به عراق و سوریه و بعد به سمت لبنان کشیده می‌شود.
این روزنامه نوشت: اما نتانیاهو از نتایج آتش‌بس روسیه و آمریکا که میوه آن در نهایت نصیب ایران خواهد شد، بی‌خبر نیست؛ او قسم خورده که اسرائیل از هیچ اقدام یک‌جانبه‌ای برای جلوگیری از حضور ایران در آینده سوریه فروگذار نخواهد کرد.
این روزنامه آمریکایی مدعی شد: ایران در عراق، سوریه و لبنان سرمایه‌گذاری‌های کلانی داشته که با هدف تضمین نقش برجسته در خاورمیانه و ایجاد یک تعادل منطقه‌ای جدید با متحدانش صورت گرفته است. رژیم صهیونیستی از اینکه توافق‌های روسیه و آمریکا همیشه برای منافع اسرائیل است، اطمینان دارد اما آنچه نتانیاهو را مجبور کرده که بار دیگر با پوتین دیدار داشته باشد، این است که پوتین به دنبال بازی یک نقش کلیدی در خاورمیانه است و این با رضایت واشنگتن صورت پذیرفته است. اسرائیل نگران توسعه نفوذ ایران بوده و نتانیاهو در حال بازتعریف موقعیت اسرائیل برای حضور در توافق‌ها و چانه‌زنی‌ها در جغرافیای اعراب از عراق تا لبنان است.
نویسنده این گزارش در ادامه نوشت: در عین حال اکثر کشورهای عربی از این سازمان جدید دور افتاده‌اند و می‌خواهند بعد از یک دوره طولانی غیبت، به عراق برگردند. کشورهای عربی در جنگ یمن و بحران قطر گیر کرده‌اند. اردن به تنهایی در سوریه نقش‌آفرینی می‌کند. مصر، پیرو روسیه در سوریه است و از نفوذ خود بر برخی شخصیت‌های اپوزیسیون به نفع روسیه استفاده می‌کند.
این روزنامه آمریکایی با تاکید بر اینکه روسیه با رضایت آمریکا حائز نقش کلیدی شده است، نوشت: سرگئی لاوورف وزیر خارجه روسیه یک شخصیت عملگراست که از جذابیت ذاتی خود برای نفوذ روانی بر دوست و دشمن در مذاکرات استفاده می‌کند. او با عربستان و مصر برای ادامه تلاش‌هایشان جهت ایجاد یک هیات منسجم از گروه‌های معارض رایزنی می‌کند. شکست دیدار پلتفورم‌های معارضان سوری این هفته در ریاض به دلیل اختلاف‌نظر آنها بر سر سرنوشت بشار اسد بعد از جنگ است. در واقع این به دلیل رویکردهای لاوروف نیز هست. باید گفت آینده بشار اسد اولویت روسیه نیست بلکه یک واقعیت است.
در ادامه گزارش هافینگتون پست آمده است که روسیه به دنبال یک توافق با ترکیه برای ایجاد مناطق کاهش تنش در استان ادلب است. لاوورف گفته مذاکرات با ترکیه و ایران در مورد وضعیت ادلب ادامه دارد اما پیچیدگی‌های آن به گره‌های روابط ایران و ترکیه بر می‌گردد. روسیه به دیر الزور توجه ویژه دارد؛ جایی که به نظر می‌رسد جبهه اصلی مبارزه با داعش است.
نویسنده با بیان اینکه اخیرا این جاه‌طلبی‌ها برای ایجاد یک دولت مستقل کرد به رفراندوم استقلال‌طلبی ختم شده نوشت: اما مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان هم بارها اعلام کرده حاضر نیست رای‌گیری را حتی یک دقیقه به عقب بیاندازد و این با وجود تهدیدهای جیمز متیس وزیر دفاع آمریکا و برت مک گورک نماینده آمریکا در بغداد است که گفته بودند این رفراندوم ممکن است مصیبت‌بار باشد. بسیاری در عراق نگران تبعات این رفراندوم بر استراتژی‌های ضد داعش در عراق هستند. بعد از دیدار متیس از عراق بیانیه دفتر بارزانی کمی انعطاف را نشان داد. سخنگوی بارزانی گفته که رفراندوم قرار نیست بدون آلترناتیو به تعویق بیافتد. این آلترناتیو می‌تواند ضمانت بین‌المللی از همه طرف‌ها به ویژه دولت عراق و آمریکا و حتی ایران و ترکیه برای تعیین وقت دیگری برای رفراندوم در آینده باشد.
نویسنده مدعی است که موقعیت دولت ترامپ بی‌شک تاثیر مهمی بر این تحولات دارد؛ اما اعتماد به آمریکا روز به روز کمتر می‌شود. هیچ‌کس در پایگاه‌های آمریکا در منطقه احساس امنیت نمی‌کند . حتی اسرائیل که شریک دائمی و متحد همیشکی و فرزند آمریکاست نیز مجبور است به روسیه متوسل شود چرا که وضعیت در آمریکا با اختلافات و تناقضات و ناسازگاری همراه است.
این گزارش به اتحاد واشنگتن با کردها در جنگ علیه داعش اشاره کرد و نوشت: اما به زودی داعش و گروه‌های مشابه در سوریه و عراق شکست خورده و آمریکایی‌ها و روس‌ها و نمایندگان بین‌المللی هیچ پایه منطقی برای ماندگاری در این مناطق ندارند. بنابراین در نهایت سرزمین‌ها از دست تروریست‌ها در سوریه و عراق آزاد خواهد شد و جنگ تمام می‌شود و دو کشور آماده طی فرایند سیاسی و قانون اساسی جدید و تقسیم قدرت خواهند شد.
