پشت پرده بزرگنمایی‌ها درباره همکاری جدید ایران و چین چیست؟
وب سایت شبکه خبری الجزیره در گزارشی تحلیلی به عنوان «در پس بزرگنمایی ها درباره همکاری جدید ایران و چین چه می گذرد؟» نوشت: رسانه های آمریکا با اغراق درباره دامنه و اهداف توافق ایران و چین یک بار دیگر بر آتش جنگ دمیده اند. این تحول در کنار عادی سازی روابط امارات و اسراییل دو مورد از تحولات اخیر در خاورمیانه هستند که درگیری ژئوپلتیک میان آمریکا و ایران را تشدید می کنند.
به گزارش خبرآنلاین، توافق ایران و چین در واقع در رسانه ها خلق شد؛ این نیویورک تایمز بود که با عنوان تحریک آمیزخبر همکاری راهبردی 25 ساله ایران و چین را منتشر کرد و درباره آن نوشت این توافق نفوذ چین در خاورمیانه را گسترش می دهد و راه نجاتی را برای اقتصاد ایران باز می کند.
در پیش نویس منتشر شده این توافق اشاره ای به همکاری نظامی نشده بود؛ اما این گمانه زنی ها که ایران جزایر راهبردی خلیج فارس را به چین اجاره می دهد از سوی محمود احمدی نژاد و برخی نمایندگان مجلس منتشر شد.
مدت زیادی از بحث درباره این موضوع در رسانه های آمریکا نگذشته بود که عادی سازی روابط دیپلماتیک اسراییل و امارات نشان دهنده تشکیل ائتلافی به رهبری آمریکا در مقابل «محور شرارت» جدیدی متشکل از ایران، چین و شاید ترکیه است. این نیز کار رسانه ها بود. نه ائتلاف بزرگی وجود دارد و نه محور شرارتی. تنها جنگ نیابتی در میانه تغییر توازن قوا در خاور میانه است که بخشی از آن نتیجه خروج نیروهای آمریکا از منطقه و انتقال آرام قدرت از واشنگتن به پکن است.
متخصصان و کارشناسان تحت تأثیر چنین پوشش های رسانه ای درباره رقابت چین و آمریکا در خاورمیانه قرار نگرفته اند. برتون، نویسنده کتابی درباره چین در خاورمیانه با اشاره به یکی از مقالات روزنامه هیل درباره همکاری ایران و چین، گفت چنین مقالاتی درباره سرمایه گذاری و نفوذ چین در ایران و اسراییل اغراق می کنند. برتون این پرسش را مطرح کرد که « چه تعداد از این مقالات خبری عمدی و با هدف اعمال نفوذ بر سیاست آمریکا یا به علت درک نادرست از منافع و ظرفیت چین است؟»
پمپئو در گفتگویی با فاکس نیوز مدعی شد توافق ایران و چین نقدینگی چین را در اختیار سپاه پاسداران قرار خواهد داد و ورود چین به خاورمیانه ثبات این منطقه را بر هم خواهد زد و اسراییل، عربستان سعودی و امارات را در خطر قرار خواهد داد.
اسکیتا از دانشگاه درهام گفت اخبار مربوط به توافق 25 ساله ایران و چین یکی از مهمترین موضوعات خبری چند هفته اخیر بوده و گمانه زنی ها، اغراق ها و تفاسیری با سوگیری های سیاسی زیادی را در پی داشته است. وی گفت به نظر نمی رسد این توافق از ظرفیت ایجاد انقلاب در مسیر روابط ایران و چین برخوردار باشد.
کارن یانگ در مقاله ای در المانیتور با ارائه خلاصه ای درباره شکست دولت ترامپ، نوشت مقابله با چین در خاورمیانه چالش های حاصل از عدم ثبات در سیاست آمریکا و پی بردن به افزایش جذابیت چین برای منطقه را نشان می دهد. به باور او مطرح ساختن مساله افزایش نقش چین در خاورمیانه در قالب انتخابی همه یا هیچ میان حمایت و همکاری با آمریکا یا چین فقط به تقویت جایگاه چین برای رهبران سیاسی منطقه می انجامد.
برتون بر این باور است که هدف اصلی واشنگتن آسیب زدن به ابتکار “یک کمربند و یک جاده” چین است که می تواند به رقابت میان کشورها برای جلب توجه و جذب سرمایه گذاری های چین بیانجامد.
برای من به عنوان روزنامه نگار، این پرسش مطرح است که چرا سردبیران و نویسندگان رسانه این چنین مشتاق به دمیدن در آتش جنگ هستند. هنوز نقش رسانه ها در توجیه حمله سال 2003 به عراق از ذهن ها پاک نشده است. رسانه ها یک بار دیگر به بلندگوی سیاستمداران آمریکایی تبدیل شده اند که قدرت خود را در داخل با برافروختن جنگ در حیاط خلوت دیگران دوام می بخشند.
