محمدعطریانفر: اگر تا 20 ماه آینده، روحانی کارشکنی ببیند لحن نقدهایش تندتر می‌شود
عضو کارگزاران سازندگی گفت: روحانی هیچ وقت کم نگذاشته، در طول تاریخ 6 سال و 4 ماه ریاست جمهوری طرح هر مسئله ای را ضروری می دانسته آن را بیان کرده بنابراین تأخیری نداشته است. اتفاقا بعضی اوقات اصلاح طلبان به او نقد می کردند که چرا به این قضایا وارد می شود.
حسن روحانی از چندی پیش مواضعی می گیرد که به مذاق منتقدان و مخالفانش خوش نمی آید. او در جلسه هیأت دولت به نقد نگاه شورای نگهبان در بررسی صلاحیت نامزدهای انتخابات مجلس شورای اسلامی پرداخت؛ در سفر یزد به رئیس دولت اصلاحات سلام و در سخنانی به نوع مبارزه با فساد قوه قضائیه انتقاد کرد و در رفسنجان هاشمی رفسنجانی را فخر ایران نامید.
این مواضع اصولگرایان را خوش نیامد، کار به جایی رسید که دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر برای او تقاضای 2 سال حبس کرد و سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس این اظهارات را ناشی از ترس روحانی به علت اعترافات احتمالی «روح الله زم» دانست.
اما اصولگرایان تنها کسانی نبودند که به مواضع روحانی واکنش نشان دادند. برخی اصلاح طلبان در به چالش کشیدن صداقت روحانی گوی سبقت را از اصولگرایان ربودند. به اعتقاد آنها اگر روحانی صداقت داشت از همان سال 96 لب به سخن می گوشد نه 20 ماه مانده به پایان دوره ریاست جمهوری اش. سایر اصلاح طلبان نیز سکوت کردند تا به روحانی بفهمانند که دیگر عقد اخوتی با او ندارند و شریک بازی هایش نمی شوند.
با محمد عطریانفر عضو ارشد حزب کارگزاران سازندگی درباره چرایی ورود روحانی به حوزه اتخاذ مواضع چالش برانگیز گفتگو کردیم.
مشروح گفتگوی نامه نیوز با عطریانفر را در ادامه بخوانید.
به نظر شما آقای روحانی این روزها می خواهد پیامی به جامعه بدهد؟
بله، هر کسی که اظهارنظری می کند درصدد انتقال یک پیام است.
*پیام آقای روحانی چیست؟
بخشی از صحبت های عمومی آقای روحانی طبیعی است چون قسمتی در قالب ضرورت گفتگوهایی بین رئیس جمهور و مردم بیان می شود و قسمتی هم به دلیل نسبت هایی است که در هر منطقه وجود دارد. قسمتی هم دلالت می کند به برخی دغدغه ها و نقدهایی که در درون دولت و شخص رئیس جمهور شکل می گیرد و نسبت به بعضی مسائل پیرامونی هر از چندی امکان دارد اظهارنظری در این رابطه ها داشته باشد.
وقتی رئیس جمهور به یزد سفر می کند، طبیعی است که در مجمع مردم آن شهر از رئیس جمهور موفق، نامدار و موثر دولت اصلاحات یاد کند. نیاز به یادآوری نیست که آقای روحانی خود روزی از همکاران آقای خاتمی در دولت اصلاحات بود. اگر آقای روحانی از رئیس دولت اصلاحات نام نمی برد باید سئوال می شد که چرا رئیس جمهور به این مسئله نپرداخت.
در رفسنجان هم یضا؛ طبیعی است، آقای هاشمی شخصیت برجسته ای بود که آقای روحانی خودش را وامدار او می داند و سالیان متمادی نزدیک به تقریبا سه دهه آقای هاشمی را در حوزه های مدیریتی همراهی کرد.
اگر سخن از نقد به قوه قضائیه مدنظر است، آقای روحانی نسبت به برخی رویکردهای دستگاه قضایی در حوزه مبارزه با فساد سئوال و نقد دارد. نقدش هم به این بر می گردد که برخورد با جزئیات و افراد اولا باید عین عدالت و درست باشد و ثانیا مبارزه با فساد و فسادزدایی باید در قالب یک برنامه دنبال شود تا یک برخورد صرف قضایی.
*برخی منتقدان اظهارات آقای روحانی می گویند «او در چند ماه مانده به انتخابات مجلس دنبال احیای بدنه اجتماعی خودش و آماده سازی برای حضورآنها در پای صندوق های رأی است»، آیا می توان این سخنان را انتخاباتی تحلیل و تفسیر کرد؟
من چنین باوری ندارم. آقای روحانی رئیس دولت اعتدال است و نمی تواند به لحاظ حقوقی در انتخابات مجلس وارد شود. آقای روحانی نه خود را مجاز به ورود در مسائل انتخاباتی می داند و نه به لحاظ حقوقی چنین جوازی وجود دارد.
*منظور آن است که آقای روحانی تلاش می کند با این اظهارات بدنه رأی جریان اصلاحات و اعتدال را در انتخابات مجلس تقویت کند، آیا این طور است؟
اعتدال یک حزب نام آوری در گذشته نبود. بعد از آنکه آقای روحانی با بدنه جریان اصلاحات به قدرت رسید، نام حزب اعتدال و توسعه هم در کنار آقای روحانی مطرح شد. از این جهت تصور نمی کنم بدنه نیرومندی برای حزب اعتدال و توسعه بتوانیم قائل باشیم که آقای روحانی در این رابطه بخواهد پیامی به آنها منتقل کند.
البته آقای روحانی به لحاظ ضرورت رعایت اصول انتخاباتی و حفظ شئون سیاسی گروه های همسو با خود تذکراتی را گاهی اوقات مطرح می کند؛ این کار منطق دارد ولی اینکه تصور کنیم او به حساب آینده دارد گام هایی را بر می دارد، خیر این طور نیست.
*یکی از نقدهایی که اصلاح طلبان به آقای روحانی وارد می کنند این است که چرا اینقدر دیر طرح چنین سخنانی را به زبان می آورد؟ او از همان سال 96 می باید به این موضوعات می پرداخت، او 2.5 سال سکوت کرد و 18 ماه پایانی تازه یادش افتاده است که باید یکسری حرف هایی را بزند. این نقد را چه طور ارزیابی می کنید؟
آقای روحانی هیچ وقت کم نگذاشته، در طول تاریخ 6 سال و 4 ماه ریاست جمهوری طرح هر مسئله ای را ضروری می دانسته آن را بیان کرده بنابراین تأخیری نداشته است. اتفاقا بعضی اوقات اصلاح طلبان به او نقد می کردند که چرا به این قضایا وارد می شود.
*به طور مشخص صحبت های دیروز آقای روحانی به مذاق اصولگرایان خوش نیامد، اگر صحبت های آقای روحانی به جا و درست است چرا اصولگرایان از اظهارات او ناراحت و عصبانی شدند؟
سیاست ورزی و دولتمردی در ایران به گونه ای است که هیچ کسی از نقد خوشش نمی آید. نوعا کسانی که در عرصه قدرت حضور دارند به خصوص بخش هایی که واقعیت های محکمتری دارند و کمتر مرتبط با قضاوت ها و داوری های افکار عمومی هستند هیچ علاقه ندارند کسی آنها را نقد کند یا شفاف برخی مسائل را مطرح کند.
*یکی از نمایندگان اصولگرای مجلس امروز در واکنش به سخنان آقای روحانی در یزد گفته بود «انگ زدن روحانی به قوه قضاییه، به خاطر ترس از اعترافات احتمالی روح الله زم است»، این ادعا چقدر می تواند قرین به واقع باشد؟
هدف از این ادعا تخریب آقای روحانی بوده است. به صرف ادعا چیزی ثابت نمی شود، این آقای نماینده باید ادعایش را اثبات کند. به ادعای یک فرد مخالف دولت که هرجی نیست چون او هرچه دلش می خواهد می گوید. مهم این است که این آدم مخالف انصاف داشته باشد و برای ادعاهایش دلیل و سند بیاورد والا طرح اظهارات ناصواب و شایعه و خلاف گویی ساده است، هر کسی می تواند چنین حرف هایی را بزند.
*یک تحلیل درباره آقای روحانی این بود که او یک فرود آرامی در پایان دولت خود خواهد داشت به نظر شما در 20 ماه باقی مانده لحن نقدهای آقای روحانی آرام‌تر خواهد شد یا تندتر؟
آقای روحانی که حالا حالا وقت دارد، از الان نمی توان گفت وضعیت 20 ماه آینده چه خواهد بود. اگر چنانچه آقای روحانی حس کند همه برای رفع مشکلات مردم و پیشرفت کشور کمک می کنند، لحنش آرام خواهد شد ولی اگر تصور کند برخی کارشکنی می کنند یا همراهی نمی کنند یا خلاف گویی می کنند طبییعی است که صدای او نیز بلند خواهد شد.
