حسین الله‌کرم: در یک لحظه می‌توانیم ۳۵۰۰ نظامی آمریکایی را اسیر بگیریم

تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: عملکرد آقای روحانی قبل از پایان دولتش او را در زاویه قرار داد و همین امروز هم راهبرد و هم گفتمانش به محاق فرو رفته‌اند، حال چه رسد به اینکه بعد خروج از قدرت بخواهد دوره جدیدی را شروع کند.

بازگشت روحانی از نیویورک با یک احتمال قریب به یقین همراه بود و آن اینکه مرگ برجام نزدیک است. اروپا اعلام کرد کافی است ایران یک قدم دیگر در جهت کاهش تعهدات بردارد تا این اتحادیه از برجام خارج شود.

با این اوصاف برخی کارشناسان سیاسی معتقدند روحانی که با شعار تنش زدایی روی کار آمد، میراثی شبیه به احمدی نژاد از خود به جای می گذارد.

حسین الله کرم درباره آینده سیاسی روحانی پس از ریاست جمهوری می گوید: او پیش از خروج از پاستور گفتمانش به پایان رسید و بعد ریاست جمهوری دیگر حرفی جدید برای گفتن با مردم ندارد.

گفتگوی مشروح نامه نیوز با حسین الله کرم را در ادامه بخوانید.

***
*احمدی نژاد زمانی دولت را تحویل روحانی داد که اوباما تحریم های فلج کننده را به ایران تحمیل کرده بود و هم اکنون نیز ترامپ درصدد به حداکثر رساندن فشار تحریم هاست، به نظر شما آیا روحانی میراثی شبیه احمدی نژاد از خود به جای می گذارد؟

-از نظر تحریم به طورکلی میراث هر دوی آنها همسویی دارد با درنظر گرفتن این نکته که در دوره ریاست جمهوری آقای روحانی با تحریم های فزاینده تری مواجه هستیم اما وضعیت کلی متفاوت است، آن دوره در حال خیزش بودیم اما امروز خیزش منطقه ای ایران به نتیجه رسیده است البته این توفیق حاصل عملکرد ملت ایران است که مقابل تحریم ها دوام آورد تا امکان قدرت منطقه ای شدن برای کشور فراهم آید.

*به همین خاطر است که ترامپ تا می تواند از فضای درگیری با ایران دور شود؟

-امروز ترامپ می بیند با یک ایران به مساحت یک میلیون و ششصد و چهل و هشت هزار کیلومتر مربع مواجه نیست بلکه با 8 میلیون کیلومتر مربع روبرو است بنابراین اگر به لحاظ نظامی و امنیتی بخواهد ضربه ای در این منطقه به ایران وارد کند باید هزینه زیادی بدهد.

امروز مقر 3500 نظامی آمریکایی در شمال کربلا در محاصره حشدالشعبی است. اگر آمریکایی ها بخواهند به ایران ضربه ای بزنند جریان مقاومت در یک آن قادر است 3500 نظامی آمریکایی را اسیر بگیرد. این وضعیت به شکل های مختلف در مکان های دیگر وجود دارد. بر همین اساس از پاسخ به سرنگونی پهپاد 200 میلیون دلاری و حمله به تأسیسات آرامکو منصرف شدند و به افزایش تحریم ها بسنده کردند.

*آقای روحانی بعد از ریاست جمهوری چه سرنوشتی پیدا می کند، آیا در موقعیت بهتری نسبت به مرحوم هاشمی، احمدی‌نژاد و خاتمی قرار می گیرد یا مثل آنها در حاشیه عرصه سیاسی روزگار خواهد گذراند؟

-اساسا تقسیم جامعه سیاسی به حاکمیت وغیر آن قابل قبول نیست. کسانی که مغضوب مردم شدند ناشی ازعملکرد خودشان است که آنها را در زاویه قرار داده است. بعد از جنگ تصمیم گرفته شدکه فضاهای خالی اقتصاد فعال شود لذا توسعه اقتصادی مدنظر قرار گرفت اما دولت آقای هاشمی با پیروی از توصیه های صندوق بین المللی پول در عمل به سمت اقتصاد غربی حرکت کرد که موجب شکاف های طبقاتی در جامعه و حاکمیت روابط فامیلی بر فضاهای رقابتی در حوزه اقتصاد و بروز ویژه خواری ها در این حوزه شد.

در دوره آقای خاتمی شعار توسعه سیاسی سرداده شد گرچه دستاوردش هم برگزاری انتخابات شورای شهر بود اما موجب توسعه آشوب گردیدضمنادولت در حوزه گسترش واقعی احزاب و دسترسی به اخبار و اطلاعات شفاف موفقیتی نداشت.

در دوره آقای احمدی نژاد دولت می خواست به عدالت و بازگشت به ارزش های اسلامی برسد اما از دین انسانی و مکتب ایرانی سر درآورد.

در دوره آقای روحانی نیز به جای مقابله با تحریم ها، شاهد افزایش تحریم ها بودیم، به طوری که دولت به جای مذاکره با کدخدا(آمریکا)، اجبارا به مذاکره با رعیت (اروپا)برگشت بنابراین عملکرد آقای روحانی قبل از پایان دولتش او را در زاویه قرار داد و همین امروز هم راهبرد و هم گفتمانش به محاق فرو رفته‌اند، حال چه رسد به اینکه بعد خروج از قدرت بخواهد دوره جدیدی را شروع کند.

در مجموع آنها به علت پایان یافتن راهبرد و گفتمان شان بعد از پایان دوره ریاست جمهوری شان طوری به محاق می روند که حتی مردم دوست ندارد مطالب شان را مجدد گوش بدهند.

*یعنی معتقدید هر چهار رئیس جمهور بعد از جنگ چنین وضعیتی دارند؟

-خیر وضعیت احمدی نژاد متفاوته زیرابخش هایی از گفتمان عدالتخواهی آقای احمدی نژاد همچنان وجود دارد. اگر احمدی نژاد یارانه نقدی نمی داد امروز بسیاری از بخش های جامعه دچار مشکل بودند. اگر او بنزین وسوخت را ساماندهی نمیکرد، ضررهای بسیار زیادی به کشور تحمیل می شد. اگر اجرای پروژه مسکن مهر نبود قیمت مسکن بیش از اینها افزایش پیدا می کرد بنابراین برخی کارهای احمدی نژاد آنقدر ماندگار است که همچنان می تواند حرف برای گفتن داشته باشد.