احمد توکلی: آبگوشت که جای خود دارد، اشکنه را هم از مردم گرفتیم

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: زمان جنگ از کوپن دفاع می کردم و معتقدم کوپنیسم، کمونیسم نیست. اگر کوپنیسم، کمونیسم هم بود باید به آن عمل شود چون آبگوشت که جای خود دارد، اشکنه را هم از مردم گرفتیم.

به گزارش نامه نیوز: با رأی اعتمادی که مجلس به وزرای پیشنهادی «آموزش و پرورش» و «میراث فرهنگی و گردشگری» داد، کابینه دولت روحانی کامل شد. بسیاری معتقدند در 23 ماه آینده تا پایان دولت دوازدهم ترکیب دولت تغییر نخواهد کرد، از این جهت دو وضعیت را می توان متصور بود.

یا همه ارکان دولت با تمام ظرفیت خود پای کار می آیند تا برعکس دولت احمدی نژاد خاطره ای خوش از خود در ذهن مردم به جای بگذارند یا آنکه با خیال راحت به روزمرگی ماه ها را سپری می کنند تا دوره مسئولیت شان به پایان برسد.

احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره کارآمدشدن دولت تردید دارد و می گوید«راه امیدواری وجود دارد اما دولت این راه را تمکین نمی کند و راه های نادرستی می رود».

*دولت آقای روحانی تا 23 ماه آینده مسئولیت اداره کشور را به عهده دارد، پیش بینی شما چیست؟ وضع کشور بهتر می شود، بدتر می شود یا به همین منوال ادامه پیدا می کند؟

اگر منوال همین باشد که وضع بدتر می شود چون سوء تدبیر، ضعف مدیریت و دروغگویی انجام می شود. اینهاست که به کشور ضرر می زند.

*یعنی در 23 ماه آینده شما وضعیت کشور را با مدیریت دولت آقای روحانی امیدوارکننده نمی بینید؟

راه امیدواری وجود دارد اما دولت این راه را تمکین نمی کند و راه های نادرستی می رود. دولت امروز می گوید قیمت ارز را تثبیت کرده اما رقم تثبیتی 3 برابر قیمت قبل از افزایش است؛ در این حالت تولید متوقف، رکود ایجاد و افزایش بیکاری می شود. در 9 ماه آخر سال گذشته 747 هزار نفر شاغل بیکار و بیچار شدند چون یک فرد شاغل خانواده دارد و در برابر اعضای خانواده اش متعهد است بنابراین فرق می کند با جوانی که تازه می خواهد کار پیدا کند.

*دولت آقای روحانی تکمیل شد، به نظر شما همین ترکیب کابینه تا 23 ماه آینده باقی خواهد ماند یا دستخوش تغییر می شود؟

هر تغییری هزینه دارد، می توان طوری انتخاب کرد که منفعت تغییر بیش از هزینه باشد اما بزرگترین بخش اقتصادی کشور را به دست کسی می دهند که لیسانس حقوق از دانشگاه آزاد دارد، در چنین حالتی نباید انتظار بهبود وضعیت داشت.

*برخی معتقدند کامل شدن ترکیب کابینه به کارآمدتر شدن آن کمک می کند اما به نظر می آید شما درباره این دیدگاه تردید دارید؟

تردید ندارم، مطمئن هستم که این تحلیل غلط است برای اینکه کار دست اهلش نیست. همچنان الگوهای لیبرال سرمایه داری تعقیب می شود و منابع بسیار زیادی به اسم محرومان و مستضعفان هدر می رود. دولت باید برای مردم دل بسوزاند و کارت هوشمند تغذیه برای آنها درنظر بگیرد. من با آقایان نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه و دژپسند وزیر اقتصاد صحبت کردم هر دوی آنها این دیدگاه من را قبول دارند و آقای همتی رئیس کل بانک مرکزی هم مخالفتی نداشت اما اجرا نمی کنند منابع کشور را دست دلال ها می دهند و مابه التفاوت نرخ ارز دولتی و آزاد را بالا می کشند.

*شما در دهه شصت زمان جنگ تحمیلی وقتی در دولت آقای میرحسین موسوی بودید از اقتصاد آزاد حمایت می کردید، اخیرا آقای بهزاد نبوی مصاحبه کرد و گفت «آن زمان به من می گفتند تو طرفدار کوپنیسم هستی و کوپنیسم یعنی کمونیسم». این حمایت امروز شما از کوپن الکترونیکی، اصلاح نظرتان درباره مدیریت کشور در شرایط اضطرار است؟

من نظرم عوض نشده، آن زمان جنگ بود و الان هم جنگ است. البته جنگ الان برای سلامت و معیشت مردم خطرناکتر است چون همین سلامت و معیشت مردم هدف قرار گرفته. زمان جنگ از کوپن دفاع می کردم و معتقدم کوپنیسم، کمونیسم نیست. اگر کوپنیسم، کمونیسم هم بود باید به آن عمل شود چون آبگوشت که جای خود دارد، اشکنه را هم از مردم گرفتیم. چه طور به خود اجازه می دهیم که نگذاریم در وضعیت تورم 50 درصدی حقوق اولیه مردم تأمین شود. ما باید مثل کشورهای سرمایه داری عاقل رفتار کنیم، آمریکا از سال 1939 یعنی همزمان با شروع جنگ جهانی دوم قانون عطای کوپن غذا به مردم را تصویب کرد و تا الان اجرای این قانون را ادامه داده است و افراد تحت پوشش این قانون براساس رکود و رونق اقتصاد جهانی افزایش و کاهش پیدا می کنند. در سال 2013 قریب به 47 میلیون و 636 هزار آمریکایی معادل 15 درصد جمعیت آن کشور کوپن غذا گرفتند که بالاترین آمار از سال 1939 تا آن سال بود. این کمونیست است؟ خیر عقلانیت است. از جنبه های انسانی این کار که بگذریم، جنبه های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی اش اهمیت دارد. بچه ای که از خوردن گوشت و پروتئین و لبنیات محروم است امکان رشد جسمی و مغزی مناسب پیدا نمی کند و ضمن آنکه هزینه های درمانی سنگین هم به کشور تحمیل می شود. همین طور به اختلافات طبقاتی و کینه های اجتماعی دامن زده می شود و سرمایه اجتماعی از بین می رود. من به سران قوا نامه نوشتم و از آنها پرسیدم «چطور یک خانواده چهار نفره را می شود با یک میلیون و 300 هزار تومان اداره کرد». این وضعیت فاجعه است که اصلا دردشان نمی آید چون تلاشی به اندازه کافی برای رفع این وضعیت دیده نمی شود. کارگری که بی کار می شود چند ماه از پس اندازش می خورد، چند ماهی هم مستمری بیکاری دریافت می کند و بعد به حال خود رها می شود. نتیجه اش افزایش حاشیه نشینی در اطراف شهرها خواهد بود که برای خود حاشیه نشین ها نکبت و بدبختی و برای کشور سرافکندگی و خطر است. امیدواریم دولت حرف حساب را گوش دهد.