اسرار طلوع و غروب آفتاب به روایت امام صادق(ع)

امام صادق(ع) در روایتی به برخی اسرار و حکمت‌های طلوع و غروب خورشید اشاره کردند.

به گزارش  خبرنگاران پویا اهل‌بیت(ع) همچنان که در اوج قله‌های معرفتی قرار دارند، در ابعاد علمی، سیاسی و .. نیز سرآمد دوران‌های هستند؛ لذا نگرش تک‌بعدی به ائمه(ع) نوعی ظلم به ساحت این انوار مقدس الهی است. اکنون در جامعه شیعه متأسفانه تنها ابعاد معرفتی و فقهی ائمه معصومین(ع) رواج دارد و تصور این است که این بزرگواران در تمام عمرشان تنها مباحث معرفتی و فقهی داشتند و از مشغله‌های دیگر فارغ بودند. این در حالی است که اهل‌بیت(ع) در تمام شاخه‌های معرفتی، علمی، سیاسی و حتی نظامی حضور پررنگ و اثرگذاری داشتند.

به عنوان نمونه در دوران امام صادق(ع) شاهد باز شدن شاخه‌های جدیدی از علوم روز بودیم که این علوم را به واسطه شاگردان خود مانند جابر بن حیان گسترش دادند. جابر بن حیان نخستین شیمیدان ایرانی است. وی اولین کسی است که به علم شیمی شهرت و آوازه بخشید و بی تردید نخستین مسلمانی است که شایستگی کسب عنوان شیمیدان را دارد. او همواره خود را شاگرد امام صادق(ع) معرفی می‌کرد.

از برجسته‌ترین آثاری که گویای علم بالای امام صادق(ع)، توحید مفضل است که اکنون به همین نام سال‌هاست کتابی منتشر شده است. این کتاب توسط یکی از یاران امام صادق (علیه‌السلام) به نام مفضل بن عمر به املا رسیده است که کنزالحقایق هم نام دارد اما متأسفانه تاکنون مورد بی‌مهری نظام آموزشی کشورمان قرار گرفته است در حالی که یکی از بهترین کتب در زمینه توحید خلقت است و در چهار بخش قرار دارد: 1ـ شگفتی‌های آفرینش انسان 2ـ شگفتی‌های خلقت حیوانات 3ـ شگفتی‌های طبعیت 4ـ در مصالح وجود ناملایمات و مصایب؛ در این بخش به یکی از موضوعات این کتاب یعنی اسرار طلوع و غروب خورشید در کلام امام صادق(ع) می‌پردازیم.

«اى مفضّل، در طلوع و غروب آفتاب اندیشه کن. اگر طلوع خورشید نبود کار جهان یکسره درهم مى‌‏شکست و مردم قادر به زندگى و رسیدن به امور خود نبودند. دنیا تاریکستانى به زیان آنان بود و بدون نور، زندگى گوارا نبود و از آن لذت نمى‌‏بردند. در راز غروب خورشید اندیشه کن. اگر غروب نبود، مردم آرامش و قرار نداشتند. حال آنکه آنان بیش از هر چیز به آرامش و استراحت جسم و جان و حواس و مهلت یافتن هاضمه براى هضم غذا و رساندن غذا به تمام اعضا نیازمندند. اگر غروبى نبود، حرص آدمیزاد باعث مى‌‏شد‏ که همواره کار کنند و بدن آنان از کار بیفتد. چرا که بسیارى از مردم اگر شب فرا نرسد و تاریکى بر اینان حاکم نشود، به خاطر حرص و آز و جمع و ذخیره مال، هیچ آرام و قرار ندارند. از سوی دیگر، زمین از تابش همیشگى آفتاب تفتیده مى‏‌شد و تمام جانداران اعم از گیاه و حیوان از حرارت زیاد نابود مى‏‌شدند.»