قوانین کشور چقدر در برابر «حیوان آزاری» بازدارنده است؟

در کشور ما هر چند وقت یک بار شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها پر می‌شوند از خبرها و فیلم‌های حیوان‌آزاری. آخرین بار هفته گذشته بود که فیلم‌ سنگسار یک توله خرس زخمی در سوادکوه منتشر شد. حیوان آزاری ممکن است از روی جهل، ترس یا مشکلات روانی باشد اما به هر صورت این کار خلاف عرف و حتی آموزه‌های دینی است ولی متاسفانه در کشور ما قانون و مجازات دقیقی برای جلوگیری از تکرار این اقدام و مجازات عامل حیوان‌آزاری وجود ندارد.

ندا جوادزرین -کارشناس حقوقی- با اشاره قانون «حمایت از حیوانات» یا «منع حیوان آزاری» در میان قوانین کشور، گفت: در قوانین کشور ما برای منع حیوان آزاری تنها دو ماده در قانون مجازات اسلامی ذکر شده است، در ماده ۶۷۹ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی گفته شده است که هر کس به ‌عمد و بدون ضرورت حیوان حلال‌ گوشت متعلق به دیگری یا حیوانی که شکار آن‌ها توسط دولت ممنوع اعلام شده است را بکشد یا مسموم یا تلف یا ناقص کند، به حبس از ۹۱ روز تا شش ماه یا پرداخت جزای نقدی از یک میلیون ‌و ۵۰۰ هزار ریال تا سه میلیون ریال محکوم می‌شود.

این کارشناس حقوقی ادامه داد: در ماده ۶۸۰ همان قانون نیز مقرر شده که هرکس برخلاف مقررات و بدون مجوز قانونی اقدام به ‌شکار یا صید حیوانات و جانوران وحشی حفاظت شده کند به ‌حبس از سه ماه تا سه سال و یا پرداخت جزای نقدی از ۱.۵ میلیون ‌ریال تا ۱۸ میلیون ریال محکوم می‌شود.

جوادزرین در ادامه تصریح کرد: این قوانین صرفا به حیوانات حلال گوشت متعلق به دیگری، حیواناتی که شکار آن‌ها توسط دولت ممنوع اعلام شده و حیوانات حفاظت شده مرتبط است و حیوانات بلاصاحب جزو این قانون نیستند.

وی با اشاره به اینکه فعالان محیط زیست پیش از این لایحه‌ای با عنوان منع حیوان آزاری تدوین و آن را برای تصویب به مجلس فرستاده بودند، گفت: این لایحه هنوز به تصویب مجلس شورای اسلامی نرسیده است. در حال حاضر نیز ما در کشور هیچ قانونی برای حمایت از حیوانات بلاصاحبی که حفاظت شده نیستند، نداریم.

به گزارش تسنیم،این کارشناس حقوقی با بیان اینکه در حال حاضر فعالان حقوق حیوانات با استفاده از روش‌های مختلف و شبکه‌های اجتماعی حمایت از حیوانات را به مردم آموزش می‌دهند، گفت: برای جلوگیری از اتفاقاتی همچون سنگسار توله خرس در سوادکوه باید قوانین و مجازات‌هایی با ضمانت اجرایی مشخص وجود داشته باشد.

جوادزرین در پایان تاکید کرد: اگر می‌خواهیم رفتاری که خلاف عرف و اخلاق مدنی است در جامعه تکرار نشود باید قوانینی برای برخورد با تخطی از آن رفتار وجود داشته باشد. اگر قانون منع حیوان آزاری تصویب شود شاید در مراحل اولیه نقص‌هایی در اجرا داشته باشد و حتی به آن توجه نشود ولی با مرور زمان و ورود کارشناسان به موضوع، در نهایت آن قانون تبدیل به یک رفتار مدنی صحیح می‌شود.