چرا کسی نمی تواند جایگزین ظریف شود؟ / 3 دلیل برای اینکه ظریف باید وزیر باقی بماند…

گمانه زنی ها در محافل سیاسی و رسانه ای پر شده است از چگونگی ترکیب کابینه دوازدهم و این سوال که آیا وزرای کلیدی روحانی در 4 سال آینده شیخ اعتدال را همراهی می کنند یا نه؟

خدیجه غبیشاوی، حسن روحانی در حالی مقدمات انتخاب کابینه دوازدهم را فراهم می کند که هجمه ها و انتقادات به وزرای خارجه، نفت، بهداشت و درمان و … ابهامات بسیاری را درباره ادامه حضور وزرای موفق و لایق روحانی در 4 سال آینده ایجاد کرده است، هجمه ها و انتقاداتی اغلب خارج از دایره انصاف و غیرواقعی که این سوال را ایجاد کرده است که آیا ظریف و زنگنه پیشنهاد روحانی برای حضور در کابینه دوازدهم را می پذیرند یا نه؟

رسانه های همسو با دولت در چند روز گذشته به کررات به این موضوع پرداخته و درباره نقش وزرای موفق روحانی در موفقیت کابینه یازدهم و پیشبرد اهداف رئیس جمهور و لزوم ادامه حضور آنها در دولت آینده نوشته اند، همچنین خواستار قدردانی از این اشخاص به عنوان مدیرانی لایق نیز شده اند، در این مطلب اما قصد داریم از جنبه دیگری به لزوم ادامه حضور محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در کابینه دوازدهم بنویسیم.

در میان اسامی مطرح شده که نامشان با تردیدهای بسیاری برای حضور در کابینه دوازدهم یاد می شود، ظریف اما قصه جداگانه و قابل توجهی دارد، وی در حالی چهارسال پیش مسئولیت تصدی ریاست دستگاه دیپلماسی کشور را برعهده گرفت که پیش از آن وزارت خارجه مدیری در حد و اندازه آن به خود ندیده بود. کسی که از جهات مختلفی یک وزیر خارجه خلاق، دانا و آگاه محسوب می شد.

نکته اول اینکه ظریف ویر خارجه ای است که به طور کامل به زبان انگلیسی مسلط است، گستره اشراف وزیر خارجه به زبان انگلیسی تا جایی است که در بسیاری از موارد شامل موارد حقوقی نیز می شود و حتی در برهه ای از مذاکرات هسته ای مقامات آمریکایی اعتراف کردند که آشنایی و تسلط ظریف به متون حقوقی عمیق و حتی فراتر از آنها است.

چه کسی است که فراموش کرده باشد که پیش از ظریف کسی بر مسند مذاکره کننده ارشد کشورمان در پرونده هسته ای تکیه زده بود که نه تنها به زبان انگلیسی آشنایی نداشت بلکه از اصول مذاکره و دیپلماسی و روابط بین الملل نیز آکاهی چدانی نداشت. از سوی دیگر تسلط ظریف به مسائل، بحران ها و روابط بین الملل از یک سو و اشنایی وی به مسائل و چالش های منقه از سوی دیگر از وی دیپلماتی خبره ساخته بود. تا جایی که ظریف در 4 سال گذشته بارها در مجامع بین المللی حضور پیدا کرد و به دفاع تمام قد از سیاست های ایران چه در عرصه نظامی، چه هسته ای و چه سیاست داخلی پرداخت.

نکته دوم درباره ظریف که وی را از دیگر مردان دیپلماسی کشورمان متمایز می کند، مهارت بالای وی به مسائل بین الملل و فنون مذاکره است.

وزیر خارجه کشورمان 4 سال پیش در حالی مسئولیت پرونده مذاکرات هسته ای را در اختیار گرفت که پرونده مذاکرات هسته ای ایران به چالش و بحرانی بین المللی تبدیل شده بود و چندین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد و کوهی از تحریم ها را برای کشور برجای گذاشته بودند.

ظریف مرد دیپلماسی و لبخند لقب گرفت چرا که در کمتر از 3 ماه توانست وزرای خارجه 5 کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به همراه آلمان را پای میز مذاکره بکشاند و به توافق اولیه هسته ای دست پیدا کند.ظریف با تکیه بر 30 سال تجربه و کار در عرصه بین الملل توانست پس از دو سال یکی از مهمترین و حیاتی ترین پرونده های مذاکرات جهان پس از جنگ جهانی دوم را به ثمر برساند و برجام را در کنار کشورهای گروه1+5 رقم بزند.

نکته سوم به فضایی است که سردار دیپلماسی ایران برای کشور در عرصه بین الملل و منطقه ایجاد کرده است برمی گردد، محمد جواد ظریف مردِ آرام اما مقتدر دستگاه دیپلماسی است که از زمان به دست گرفتن سکان وزارت خارجه ادبیات و خط و مشی جدیدی بر این وزارت خانه مهم دولت حاکم کرده است.

پیش از آنکه ظریف به وزارت خارجه برسد و در یک سال پس از آن دولت های غربی تهران را بخشی از بحران سوریه می پنداشتند و همه نشست های بین المللی پیرامون این موضوع بدون حضور ایران برگزار می شد، مشی اعتدالی ظریف و تسلط ویژه و تمام وی بر مسائل بین الملل از وی چهره ای مورد اعتماد و اطیمنان در عرصه بین المللی ساخته بود و در 2 سال اخیر غرب بر کلیدی بودن نقش ایران در حل بحران سوریه تاکید و ابتکار عمل در این زمینه را به تهران سپرد.

ظریف چه منتقدان بخواهند و چه نخواهند، مرد شماره یک دیپلماسی ایران و منطقه به شمار می رود و عملکرد موفقیت آمیز و قابل توجه وی بر هیچ کس پوشیده نیست، وی در عرصه بین الملل چهره صلح طلب و قدرتمند ایران را نمایش گذاشت و بعید است تا یک دهه آینده کسی بتواند بدیلی برای وی تلقی شود.

اکنون باید دید با توجه به پیامی که رای دهندگان در 29 اردیبهشت ارسال کردند و با توجه به اعتماد مجدد آنها به دولت تدبیر و امید چه کسی بر صندلی وزارت خارجه تکیه خواهد زد.