دستمزد بالای مجریان تلویزیونی؛ درست یا غلط؟
یکی از مجریان صداوسیما که این روزها خبرهایی درباره بروز مشکلاتی برای حضورش در قالب تلویزیون شنیده شده، به تازگی ادعاهایی را درباره دستمزد محمدرضا گلزار مجری «برنده باش» مطرح کرده است. این اولین بار نیست که نسبت به دستمزد سلبریتی‌ها و همچنین مجریان صدا و سیما انتقاد می‌شود. نقد‌ها بیشتر بر این موضوع تاکید دارد که هزینه برنامههای مختلف صداوسیما با کیفیت آن همخوانی ندارد به طوری که دستمزد‌ها زیاد است و کیفیت برنامههای ساخته شده ضعیف.
وحید یامین‌پور که خود از مجریان پر حاشیه صدا و سیما است در توییترش نوشت: «تلویزیون را چه کسی اداره می‌کند؟ احتمالا شما هم هر شبکه‌ای می‌زنید با برنامه‌ای مواجه می‌شوید که با تبلیغ یک کالا، یک اپلیکیشن، یک موسسه یا بانک و… همراه است. اسپانسرها تلویزیون را اشغال کرده‌اند. آنها سفارش می‌دهند، طراحی می‌کنند، مهمان و مجری می‌آورند، جایزه می‌دهند و آنها هستند که مدیر رسانه بوده و متناسب با ذائقه مخاطبان با سرعت در حال تهی کردن فرم و محتوا هستند. آنها دستمزدهای ساخت در رسانه را بحرانی کرده‌اند. به طور مثال در شبکه ۳ به یک استار سینمایی برای هر برنامه، ۴۵ میلیون تومان دستمزد می‌دهند و همان وقت چند برابر به جیب می‌زنند. هیچ مدیری حتی اگر بخواهد نمی‌تواند در مقابل این روال مقاومت کند.
مدیران برای اثبات کفایت و توانمندی خود در جذب اسپانسر رقابت می‌کنند و در این مسابقه، شبکه سه و نسیم پیشتازند.
شنیده‌ها حاکی است برخی از دست اندرکاران برنامه‌ها حتی به اندازه درآمد رسمی شان طبق قرارداد، به طور غیررسمی از اسپانسرها هدیه می‌گیرند. بسیاری از تهیه‌کنندگان سنت حرفه‌ای خود در طراحی محتوا و فرم برنامه را رها کرده‌اند و به جذب اسپانسر تبدیل شده‌اند.
این نخستین بار نیست که نسبت به هزینه بالای دستمزد مجریان یا هزینههایی که برای دعوت مهمان خارجی انجام شده، انتقاد می‌شود. پیشتر نیز این انتقادها به برنامه 90 و مجری آن فردوسی پور مطرح شد. فردوسی‌پور نیز در پاسخ به همجه‌ها گفت: «حضور یک بازیکن مطرح و صاحب سبک خارجی می‌تواند سطح برنامههای تلویزیون را از نظر کمی و کیفی بالا ببرد و باعث جذب مخاطب شود.» برنامه او پرمخاطب‌ترین برنامه تلویزیونی است.
سوال اینجاست که آیا واقعا مشکل اصلی صدا و سیما صرف این هزینه‌هاست یا مشکل در کیفیت برنامههای ساخته شده است؟ تهیه کنندگان می‌گویند هزینه‌ی اغلب برنامههای تلویزیونی را اسپانسرها می‌دهند و هزینه‌ای بر بیت‌المال و بودجه ی صدا و سیما تحمیل نمی‌شود. از سویی همواره این موضوع وجود داشته است که چرا برنامههای صداوسیما با بودجه زیادی که به آن اختصاص می‌یابد از کیفیت لازم برخوردار نیست و توان جذب مخاطب را ندارد!
برخی معتقد هستند دلیل اصلی ضعیف بودن برنامههای تلویزیونی با چند ده شبکه استانی و غیر استانی، نبود فضای رقابتی و وجود بودجه‌ها‌ی دولتی است که مردم را دلزده و به سمت شبکه‌‌های ماهواره‌ای کشانده و آنها را به پای سریال‌ها‌ی بی‌محتوای ترکیه‌ای نشانده است.
در کشورهایی که تلویزیون خصوصی دارند هیچ‌گاه به قیمت دستمزد مجریان و بازیگران خرده گرفته نمی‌شود چراکه تلویزیون خصوصی است و تمام تلاش خود را برای جذب سرمایه و مخاطب به کار می‌گیرد و حتی گاهی تا چند میلیون دلار برای برنامههای خود هزینه می‌کنند. اما پیش شرط آنها برای پرداخت هزینه‌های گزاف، ساختن برنامه‌ای با کیفیت است که قابلیت جذب داشته باشد.
بنابراین مهم‌ترین موضوع هزینه و فایده است که مدیران رسانه ملی باید به آن توجه کنند؛ یعنی هزینههایی که برای ساخت و تهیه یک برنامه می‌شود تا بتواند مخاطب را جذب تلویزیون کند که البته دستمزد مجریان هم می‌تواند جزیی از این هزینه‌ها باشد. بیش از آنکه تنها به کمیت برنامه‌ها تاکید و نقد شود، بهتر است بر کیفیت متناسب با کمیت هر برنامه توجه شود
