اصلاح‌طلبان در سومین آزمون انتخاب شهردار هم رد می‌شوند؟/ از نگاه ابزاری به «جوانان و زنان» تا مخالفت با قدرت گرفتن «خاندان هاشمی»!
برای دومین بار در یک سال اخیر، شهردار منتخب اصلاح طلبان شورای شهر تهران، قادر به ادامه فعالیت در رأس مدیریت شهری پایتخت نیست؛ موضوعی که با احتساب سرپرستان شهرداری به یک رکورد تبدیل شده و این طیف سیاسی در یک سال پس از آغاز به کار چهار شهردار و سرپرست را برای اداره مسائل و موضوعات شهری پایتخت به کار گمارده اند. طبیعتا دود این مسأله به چشم شهروندان خواهد رفت.
به گزارش تابناک؛ اصلاح طلبان پس از تصدی 21 کرسی پارلمان شهری تهران، قرار را بر انتخاب بر اساس شایستگی ها و بدون اعمال نظر و فشارهای سیاسی گذاشتند؛ اما در همان اولین انتخاب مشخص شد این موضوع تنها یک شعار است، چون آنها «محمد علی نجفی»، کارگزارانی ای را برای این مسئولیت برگزیدند که حداقل پیش از آن در دو موقعیت شغلی در دولت به دلیل بیماری از مسئولیتش کناره گیری کرده بود.
اصلاح طلبان نتیجه این موضوع را تنها شش ماه پس از انتخاب نجفی دیدند و همانطور که پیش بینی می شد، جانشین «محمد باقر قالیباف» اصولگرا، مدتی بعد از قبول مسئولیت شهرداری به دلیل آنچه بیماری خوانده شد، از مسئولیتش کناره گیری کرد تا صاحبان کرسی پارلمان شهری پایتخت در خیابان بهشت، بار دیگر به فکر انتخاب شهردار بیفتند تا این بار در یک پروسه دموکراتیک! دیگر به فکر انتخاب شهردار جدید باشند؛ قرعه ای که باز هم به نام یک فعال سیاسی اصلاح طلب از حزب اعتماد ملی درآمد.
اصلاح طلبان پس از نجفی سراغ «محمد علی افشانی» رفتند. او عضوی از شورای مرکزی حزب اعتماد ملی بود که سابقه استانداری و معاونت وزارت کشور را در کارنامه اش داشت، اما باز هم همه جوانب پیرامون این انتخاب سنجیده نشده بود تا با یک مصوبه مجلس برای «منع به کارگیری بازنشستگان» مهری بر پایان فعالیت دومین شهردار منتخب شورای شهر اصلاح طلب پس از گذشت شش ماه بخورد.
حالا شورای شهر تهران اعلام کرده تا چند روز دیگر گزینه های نهایی خود را از میان سی گزینه ای که برای تصدی کرسی شهرداری تهران مطرح هستند، برمی گزیند. بر اساس اعلام «علی اعطا» سخنگوی شورای اسلامی شهر تهران ۳۰ گزینه پیشنهادی برای تصدی پست شهرداری انتخاب شده اند که تا 12 آبان ماه پنج گزینه نهایی از بین آنها انتخاب می شوند و در نهایت شهردار جدید پایتخت از میان این پنج گزینه برگزیده خواهد شد.
«محسن هاشمی، تقوی نژاد، الهه کولایی، حسینی مکارم، علی اوسط هاشمی، مناف هاشمی، مقدس زاده، علی ربیعی، محسن پورسید آقایی، معصومه ابتکار، حجت میرزایی، اردکانیان، عباس آخوندی، نصرالله جهانگرد، مصطفی سلیمی، مولاوردی، مصطفی موسوی لاری، ایرج معزی، مصطفی سالاری، جواد امام، حمید امامی، غلامرضا انصاری، کشت پور، شیخ، صادق خرازی، خواجه نصیر، علی اصغر احمدی، انصاری لاری، پیروز حناچی و واعظ مهدوی» سی گزینه مورد نظر اصلاح طلبان شورای شهر پایتخت هستند.
اصلاح طلبان شورای شهر مطابق با روال و رویه قبلی انتخاب شهردار پایتخت در طول یکسال گذشته، باز هم گزینه های متعددی را معرفی کرده اند و آن طور که در خبرها آمده، قرار است از این سی گزینه، پنج گزینه نهایی انتخاب شوند تا برنامه های خود را در شورا ارائه دهند و در نهایت 22 آبان به دو گزینه نهایی برای تصدی کرسی شهرداری پایتخت برگزیده شوند تا از بین آن دو یک نفر سکاندار مدیریت شهری تهران شود.
بسیاری از گزینه هایی که در جمع سی چهره نهایی اصلاح طلبان برای شهرداری قرار گرفته اند در دو انتخاب قبلی هم مطرح بودند و این نشان می دهد، این طیف قرار نیست دامنه انتخاب خود را گسترده تر کرده و به سمت گزینه های دیگری غیر از آنچه با لابی ها و رایزنی های گروه های سیاسی ذیل این جریان قرار دارند، برود؛ لذا در انتخاب آتی هم احتمالا نباید خیلی منتظر خرق عادت و اتفاق ویژه ای بود.
در ارتباط با معرفی جوانان و زنان که شعارهای زیادی از سوی اصلاح طلبان پیرامون آن در انتخابات اخیر سر داده شده ـ همان طور که در دو انتخاب قبلی دیده شد ـ این مسأله صرفا شعاری جذاب و قشنگ برای همراه کردن بدنه است و قرار نیست وقتی به مرحله عمل می رسیم، این مسأله در اولویت قرار بگیرد. در دو انتخاب قبلی می توان به وضوح دید، این موضوع تنها ابزار و شعار جذاب سیاسی بوده، چون انتخاب اول این جریان به دلیل بیماری و انتخاب دوم به دلیل موضوع بازنشستگی مسئولیت را واگذار کردند.
نکته اساسی و مهم دیگر آنکه با وجود حضور چهره ای نظیر «محسن هاشمی رفسنجانی» در جمع اصلاح طلبان شورای شهر ـ که بیشترین رأی پایتخت نشینان را در انتخابات شورا از آن خود کرد ـ اصلاح طلبان عزمی برای انتخاب او ندارند و به این بهانه که نباید کسی از جمع شورا نشینان خارج شود، مانع انتخاب او برای عنوان شهرداری از سال گذشته تا کنون شده اند که اگر چنین انتخابی در همان مرحله اول صورت می گرفت، شاید امروز شاهد این همه تغییرات و حواشی که جز ضرر برای مردم تهران نداشته است، نبودیم.
هرچند اصلاح طلبان می گویند بنا بر میثاق نامه امضا شده قبل از انتخابات شوراها، هیچ یک از اعضای شورا نباید به دلیل پذیرش مسئولیتی دیگری کرسی خود را ترک کنند، موضوع گویا چیز دیگری است. جالب است که این طیف به دلیل اینکه اولین عضو علی البدل یک اصولگراست، نمی خواهند چنین افتراغی در شورا صورت بگیرد؛ حال آنکه وجود یک اصولگرا در برابر بیست عضو اصلاح طلب، عملا منجر به اتفاق خاصی نخواهد شد. از طرفی در محافل اصلاح طلبی شنیده می شود که برخی اصلاح طلبان اعتقاد دارند کار نباید دست خاندان هاشمی بیفتد؛ بنابراین، با چنین انتخابی مخالفت می شود!
به هر روی، با وجود چهره های توانمند، خوشنام و با سابقه در هر دو جریان اصلاح طلبی و اصولگرایی، به نظر نمی رسد فقر مدیر کارا داشته باشیم و قحط الرجال باشد. اگر دایره انتخاب ها را بازتر کنیم، سیاسی کاری را کنار بگذاریم و منافع مردم و منافع ملی را سرلوحه اقدامات و انتخاب های خود قرار بدهیم، طبیعی است که می توان از مدیرانی بهره گرفت که نه تنها با یک تصمیم قانونی، تاریخ انقضاشان به پایان می رسد، بلکه می توانند هر روز بر شکوفایی بیشتر شهر افزوده و دامنه خدمت رسانی را توسعه بدهند. از شورای شهر تهران انتظار می رود در انتخاب جدید حداقل به برخی از این مسائل و موضوعات توجه داشته و پایبند باشد.
