اینجا عطش امان مردم را بریده و حیاتشان را به شدت تهدید می کند!

وقتی سخن از خسارات ویرانگر بحران آب می شود، بسیاری نمی توانند تصور درستی از چنین شرایطی داشته باشند؛ مسأله ای که سبب شده در جامعه چندان به این تهدید ملی توجه نشود و راه های برون رفت از آن مورد بررسی قرار نگیرد، اما شاید مروری بر وضعیت مردم برخی روستاهای شهرستان درمیان که در بی آبی کامل زندگی می کنند، به تصویرسازی از این بحران کمک بیشتری کند.

به گزارش تابناک؛ بحران آب و خسارات ویرانگر آن چند سالی هست که علایم جدی و خطرناک خود را به شهروندان ایرانی در نقاط مختلف جغرافیایی کشور نشان داده است و با گذر زمان نیز شرایط از قبل بدتر می شود؛ وضعیتی که تنش های اجتماعی و نا آرامی های فراوانی را تا کنون به وجود آورده است، اما شاید هیچ یک نگران کننده تر از مشکل در تأمین آب شرب و تهدید سلامت شهروندان نباشد.

هرچند در برخی مناطق مثل شرق اصفهان در شرایط کنونی، کشاورزان به نبود آب کشاورزی و عدم تأمین حقابه خود معترض هستند و در برخی مناطق دیگر نیز درگیری ها برای تأمین آب مورد نیاز صنعت و یا جلوگیری از اجرای طرح های انتقال آب موضوع اصلی تنش های آبی است، شرق کشور اوضاع به شدت نگران کننده تر از این حرف ها دارد و موضوع جان و سلامت مردم در میان است.

برای بسیاری از شهروندان ایرانی که در شرایط کنونی و به رغم بارش های ناامید کننده هنوز با مشکل چندانی در تأمین آب شرب مواجه نیستند و بهداشت و سلامت آنها نیز به دلیل بی آبی به چالش کشیده نشده است، شاید تصور این موضوع که در شرایط کنونی این تهدید برخی مناطق کشور را درگیر خود کرده و احتمالاً در آینده ابعادش گسترش خواهد یافت، چندان محلی از اعراب نداشته باشد.

با این حال در همین شرایط حاضر هستند، شهروندان محروم و مستضعفی که بی آبی امانشان را بریده و کمبود و یا بهتر بگوییم نبود آب شرب سلامت و حیاتشان را به مخاطره انداخته است؛ کسانی که علاقه دارند در مورد این مسأله اطلاعات دقیق و میدانی داشته باشند، کافی است یک بار به شهرستان های شرقی استان خراسان جنوبی سفر کنند؛ شهرستان هایی مثل شهرستان درمیان که کمتر مقام مسئولی تا کنون پیدا شده که در میان شهروندان این شهرستان مرزی حاضر شود و از نزدیک شرایط زندگی سخت و غیر قابل تحمل آن ها را مشاهده کنند.

مردمی که در خط مقدم مرزهای شرقی کشور به نوعی مرزبانان و محافظان مرزهای کشور محسوب می شوند، اما مشکلات طبیعی و بحران های بهداشتی و درمانی که اکثراً به دلیل نبود آب برایشان ایجاد شده دیگر زندگی برای آنها را غیر ممکن کرده است.

این را می توان از بررسی وضعیت زندگی مردم روستای زکری در 50 کیلومتری شهر اسدیه به عنوان مرکز شهرستان درمیان دریافت؛ مردمی که مدت هاست دیگر دسترسی به آب سالم برایشان ممکن نیست و تنها امید آنها تانکرهای آبی است که هر ده روز یک بار از سوی شرکت آب و فاضلاب روستایی برای آنها آورده می شود.

در روستای ذکری عطش موج می زند و لوله های آب شرب خانگی سال هاست به دلیل بی آبی، کارایی خود را از دست داده است. در این روستا تنها حمام عمومی موجود که سال ها پیش توسط مسئولان کمیته امداد امام خمینی (ره) احداث شد، نیز به دلیل نبود آب تعطیل شده و اکنون به شکل یک مخروبه درآمده است.

مردم این روستا آنقدر از نظر تأمین آب شرب برای آشامیدن و بهداشت فردی در محدودیت قرار گرفته اند که سلامت فردی و گروهی آنها به شدت وخیم شده و حتی اگر مسئولان وزارت بهداشت هم بخواهند ـ که گویی نمی خواهند ـ به دلیل محدودیت های آبی قادر نخواهند بود، کار اساسی و مؤثر چندانی در این منطقه انجام دهند.

بیماری های پوستی و فقر تغذیه در میان مردم این روستا موج می زند و تقریباً هیچ آبی برای کشاورزی وجود ندارد. تأمین دیر به دیر آب شرب روستا به وسیله تانکرهای آب رسان ـ که گفته می شود برخی اوقات به فاصله بیش از ده روز به روستای ذکری می روند ـ سبب شده مردم برای رفع نیازهای خود از گنداب هایی استفاده کنند که تحت هیچ شرایط مصرف آن برای هر جنبنده ای به صلاح نیست.

شرایطی که در مورد اوضاع به شدت نگران کننده روستای ذکری شهرستان درمیان به آن اشاره شد؛ البته تنها مشکل مختص به این افراد نیست و بر اساس آنچه نماینده مردم این منطقه در مجلس شورای اسلامی به آن اشاره می کند، دغدغه و مشکل بیش از 480 روستای مرزهای شرقی کشور در استان خراسان جنوبی است.

در همین رابطه، حجت الاسلام سیدمحمدباقر عبادی با بیان اینکه بیش از ۸۰ درصد کودکان روستاهای خراسان جنوبی از مشکل پوستی رنج می‌برند، گفت: در دو سه ماه اخیر، بارها و بارها کودکانی که دچار این بیماری پوستی هستند را از نزدیک دیده‌ام؛ به لحاظ کمبود آب متأسفانه امکان بهداشت کامل و استحمام صحیح نیز در مردم این خطه وجود ندارد.

عبادی با اشاره به اینکه 480 روستا در این منطقه مشکلاتی مشابه با مشکل مردم روستای ذکری را دارند، تأکید کرد: الان اگر پزشکان و درمانگران را برای حضور در این روستاها دعوت کنیم، طبیعتاً تا آب نباشد، نمی‌توانیم به جایی برسیم و آنها نیز نمی‌توانند اقدامات خود را به درستی انجام دهند. صادقانه باید گفت، دسترسی به پزشک برای این روستاییان بسیار محدود است. افزایش امکانات می‌تواند به ساکنان این منطقه که به لحاظ آب و هوایی شرایط ویژه‌ای را هم دارند در درمان بیماری‌هایشان کمک ساز باشد.

آنچه به آن اشاره شد، از دو بعد متفاوت باید آن را مورد توجه قراد داد؛ نخست اینکه این شرایط سخت به خوبی می تواند برای کسانی که قادر به تصور بحران آب و خسارت های آن نیستند، آینده نگران کننده ای را که با روند کنونی در بسیاری از مناطق کشور بروز خواهد کرد، تصویر سازی کند.

دیگر اینکه مسئولان به هر شکل و به شیوه ای که ممکن باشد باید به این مسأله ورود کنند و رسیدگی به مشکلات مردم این روستاهای محروم را در دستور کار خود قرار دهند.