شمقدری: مخاطب سیاه‌نمایی را پس می‌زند

حسین شمقدری گفت: نگاهم به مستند اجتماعی این است که از مسیر مشکلات به نقطه‌ای روشن برسم؛ این حس خوبی به مخاطب می‌رساند و بدون شک او را به کارهای آینده هم علاقمند می‌کند.

حسین شمقدری، کارگردان سه گانه میراث آلبرتا در جمع تقدیر شدگان برنامه «عصر مستند» است.  شمقدری شهید آوینی را نقطه عطف مستندسازی در کشور دانست و گفت:  ایشان کسی است که اعتقاد در عملش را اثبات کرد و شهادتش او را جاودان کرد، من آرزویم این است که در مسیری که به آن اعتقاددارم شهید شوم، زندگی ارزشی ندارد که آدم بابتش شهید نشود ولی می‌دانم که لیاقت شهید شدن خیلی بالاست اما در آرزوهایم همواره دوست دارم شهید شوم البته در خواب‌هایم اتفاق خوبی می‌افتد اما در واقعیت خیلی درگیر روزمرگی هستیم. امیدوارم روزی که حضرت می‌رسند ما بتوانیم در جبهه حق به‌عنوان نیروی  فرهنگی پیام ایشان را منتشر کنیم.

وی اولویت فعلی خود در فضای مستند را «مستندهای اجتماعی» دانست و گفت: همه‌ دغدغه‌ام را روی مستند اجتماعی گذاشته‌ام. شب و روزم با موضوعات اجتماعی گره‌خورده و مهم‌ترین مسئله مملکت را موضوعات اجتماعی می‌دانم که بسیار به مسائل سیاسی گره می‌خورد؛ قطعاً مستند اجتماعی فارغ از سیاست نیست و اگر بخواهیم درست‌تر بگوییم می‌شود مستند سیاسی-اجتماعی. عنوان پایان‌نامه من در مقطع ارشد هم همین مستند سیاسی-اجتماعی بود و فکر می‌کنم این ژانر جزء مهم‌ترین ژانرهاست. اکثر مستندسازان اجتماعی نقاط تأثیر برانگیزشان را بیشتر با فقر و نداری همراه می‌کنند اما من جایی که بسیار ناراحت می‌شوم، زمانی است که می‌بینم جامعه ما دارد به چه سویی می‌رود و مگر قرار نبود ما اتفاق جدیدی را رقم بزنیم، شکاف‌های بسیار زیادی وجود دارد که باید به آن‌ها پرداخت، موضوعات فراوانی است که کسی نیست تا به آن‌ها بپردازد.

شمقدری درباره نوع کارهای اجتماعی که مخاطب به آنها استقبال نشان می دهد گفت: به نظرم کاری که سیاه نمایی باشد مخاطب آن را پس می‌زند. برخی فکر می‌کنند با ساختن فیلم سینمایی مخاطب جذب می‌شود اما این‌ها فقط جشنواره‌ای است و البته شاید این نکته را هم بدانند و آگاهانه این فیلم‌ها را بسازند ولی مخاطب دوست دارد در فیلم «امید» وجود داشته باشد و در سینمای هالیوود هم که در پی گیشه و فروش است همواره امید جریان دارد. به نظرم نیاز نیست بگویم فیلم سیاه نمایی خوب یا بد است. اگر کسی می‌خواهد مخاطب پیدا کند باید به دنبال «امید» باشد. من شخصاً نگاهم این است که  درنهایت حس خوبی به مخاطب منتقل کنم و وقتی فیلم را دید حس مثبتی خواهد داشت ولی برای اینکه به آن حس مثبت برسم. همیشه دریچه اصلی‌ام را ضعف‌ها و مشکلات می‌بینم. این حرکت از نقطه سیاه به نقطه روشن به نظرم مسیر جذابی است و نگاه خودم به مستند اجتماعی این است که از مسیر مشکلات به نقطه‌ای روشن برسیم؛ این حس خوبی به مخاطب می‌رساند و بدون شک او را به کارهای آینده هم علاقه‌مند می‌کند.