پیاده‌روی شیب‌دار یا دویدن؛ کدام واقعاً چربی‌سوزتر است
نتایج یک مطالعه تازه نشان می‌دهد که پیاده‌روی در شیب درصد بیشتری از انرژی خود را از چربی تأمین می‌کند، اما اختلاف نهایی آن با دویدن آن‌قدر کم است که بر نتیجه کلی تأثیر چشمگیری ندارد.
در این تحقیق ادعای مطرح‌شده درباره «برتری چربی‌سوزی پیاده‌روی با شیب ۷ درصد نسبت به دویدن» بررسی شد. گروه پژوهش، الگوی تمرینی ۳۰-۳-۱۲ (۳۰ دقیقه، سرعت ۳ مایل بر ساعت، شیب ۱۲ درصد) را با یک دویدن آزاد و قابل‌تحمل مقایسه کرد؛ به‌گونه‌ای که انرژی مصرفی هر دو فعالیت برابر باشد.
یافته‌ها نشان داد پیاده‌روی شیب‌دار سهم بیشتری از کالری مصرفی را از چربی دریافت می‌کند، اما برای رسیدن به کالری‌سوزی مشابه دویدن، حدود ۶ دقیقه زمان بیشتری لازم دارد. تفاوت واقعی چربی‌سوزی بین دو فعالیت نیز فقط ۲۳ کیلوکالری بود؛ رقمی که از نظر فیزیولوژیک چشمگیر محسوب نمی‌شود.
نکات کلیدی مطالعه
درصد چربی مصرفی در پیاده‌روی شیب‌دار: ۴۱٪
درصد چربی مصرفی در دویدن: ۳۳٪
زمان اضافی موردنیاز برای پیاده‌روی: ۶ دقیقه
اختلاف نهایی چربی‌سوزی: ۲۳ کیلوکالری
مقایسه مزایا و عضلات درگیر
پیاده‌روی شیب‌دار:
فعال‌سازی بیشتر عضلات سرینی و ساق
فشار کمتر روی مفاصل
گزینه‌ای مناسب برای افراد دارای محدودیت اسکلتی–عضلانی
تقویت کارکرد قلبی–عروقی
دویدن:
کالری‌سوزی بیشتر در هر دقیقه
مناسب برای افرادی که زمان کمی دارند
تقویت چابکی، هماهنگی عصبی–عضلانی و توانایی تغییر مسیر
هر دو فعالیت برای چربی‌سوزی و بهبود سلامت عمومی موثرند، اما انتخاب بین آن‌ها باید بر اساس هدف، شرایط بدنی، سابقه آسیب و میزان زمان در اختیار انجام شود.
پیاده‌روی شیب‌دار: چربی‌سوزی نسبی بیشتر و فشار کمتر بر مفاصل
دویدن: کالری‌سوزی سریع‌تر در زمان کوتاه
در نهایت بهترین تمرین، فعالیتی است که بتوانید آن را به طور مستمر ادامه دهید؛ چراکه نتیجه اصلی از استمرار تمرین به‌دست می‌آید، نه اختلاف‌های جزئی در درصد چربی‌سوزی.
