پیادهروی روی شن یا چمن؛ کالریسوزی کدام بیشتر است؟

پیادهروی یکی از سادهترین و موثرترین فعالیتها برای بهبود سلامت قلب و عروق، افزایش استقامت عضلانی و کالریسوزی است. اما نوع سطحی که روی آن راه میروید میتواند تأثیر زیادی بر میزان شدت و بازدهی تمرین داشته باشد.
کالریسوزی در حین پیادهروی به عوامل مختلفی همچون وزن فرد، سرعت حرکت، مقاومت سطح و فعالیت عضلات بستگی دارد. زیرا راه رفتن روی سطوح ناهموار یا نرم به انرژی بیشتری نسبت به سطوح صاف و سخت نیاز دارد و به این ترتیب فعالیت عضلات و کالریسوزی را افزایش میدهد.
پیادهروی روی چمن
چمن سطحی مناسب برای پیادهروی است و تعادلی بین مقاومت و راحتی حرکت ایجاد میکند. این سطح نرمتر از سنگفرش و دارای مقاومت کمتری نسبت به شن است، که آن را برای مبتدیان یا افرادی که به دنبال ورزشهای کمفشار هستند مناسب میسازد.
پیادهروی روی چمن باعث فعال شدن عضلات تثبیتکننده بدن میشود، تعادل را بهبود میبخشد و فشار زیادی به مفاصل وارد نمیکند، بنابراین خطر آسیبهای ورزشی طولانیمدت کاهش مییابد.
پیادهروی روی شن
شن و ماسه سطحی نرم و ناپایدار ایجاد میکنند، که راه رفتن روی آن را چالشبرانگیزتر میکند. راه رفتن روی شن نیاز به تلاش بیشتری برای فعالسازی عضلات ران، همسترینگ و پاها دارد، زیرا هر قدم نیازمند نیروی بیشتری برای پیشروی است.
تحقیقات نشان میدهند که پیادهروی روی شن و ماسه میتواند ۳۰ تا ۵۰ درصد بیشتر از راه رفتن روی سطوح سخت کالری بسوزاند. شن نیز به دلیل خاصیت جذب ضربه، برای کسانی که مشکلات مفصلی دارند یا در حال بهبودی از آسیب هستند، گزینهای مناسب است.
کدام سطح برای کالریسوزی بهتر است؟
اگر هدف شما افزایش کالریسوزی و تقویت عضلات است، پیادهروی روی شن بهترین انتخاب است. اما اگر به دنبال تمرینی کمفشار و با استرس کمتر بر روی مفاصل هستید، پیادهروی روی چمن گزینه خوبی است.
در نهایت، ترکیب پیادهروی روی چمن و شن میتواند راهی موثر برای تقویت قدرت، استقامت و بهبود سلامت عمومی باشد.
ارمنیوز