وقتی جهان تصمیم میگیرد دو نفر کنار هم باشند / ۱۰ نشانه از یک پیوند غیرتصادفی
آیا بعضی آدمها فقط اتفاقی وارد زندگی ما میشوند یا گاهی جهان دست به کار میشود تا دو مسیر را به هم برساند؟ نویسنده این یادداشت میگوید روزگاری سرنوشت و تقدیر را به سخره میگرفت، اما یک ملاقات غیرمنتظره همه باورهایش را تغییر داد؛ دیداری که او را به این نتیجه رساند بعضی ارتباطها، انگار از قبل قرار بوده اتفاق بیفتند.
به گزارش همشهری آنلاین، او روایت میکند تا پنج سال پیش جهان را مجموعهای از تصادفهای بیمعنا میدانست و انسانها را ذراتی گمشده در کیهانی بیتفاوت. اما رشتهای از اتفاقهای بهظاهر نامرتبط—سفری ناخواسته، شغلی موقت، تغییری کوچک در مسیر روزمره—در نهایت به دیداری انجامید که مسیر زندگیاش را دگرگون کرد.
به باور نویسنده، وقتی جهان بخواهد دو نفر کنار هم باشند، نشانههایی ظاهر میشود؛ نشانههایی که شاید در لحظه عادی یا بیاهمیت به نظر برسند، اما با گذر زمان، تصویر بزرگتری را کامل میکنند.
از همزمانیهای عجیب و دقیق گرفته تا حس آشنایی عمیق و آرام، از باز شدن ناگهانی مسیرها و کنار رفتن موانع تا رشدی که ناخواسته اما ضروری اتفاق میافتد. چنین رابطههایی معمولاً با هیجانهای اغراقآمیز شروع نمیشوند، بلکه با آرامشی همراهاند که شبیه «رسیدن به خانه» است.
در این پیوندها، حتی میان تردید و ابهام، نوعی اطمینان درونی وجود دارد؛ حسی که از منطق نمیآید، بلکه از شهود نشأت میگیرد. گویی چیزی در درون انسان میداند که این مسیر، اتفاقی نیست.
نویسنده تأکید میکند این روایت به معنای تقدیری بودن همه روابط یا کنار گذاشتن مسئولیت انتخابها نیست، اما یادآور میشود زندگی همیشه مطابق محاسبات ما پیش نمیرود. شاید جهان همیشه دخالت نکند، اما وقتی بخواهد دو نفر کنار هم باشند، نشانههایش آنقدر واضح است که بعدها نمیتوان آنها را نادیده گرفت.
