«بازتاب» بررسی کرد؛

وقتی تعهد پزشکی قربانی سود جویی کرونایی می شود/ بیمارستانی که به طفل دوساله هم رحم نکرد

    کد خبر :770515

چند سالی است که مدیران ارشد بهداشت و درمان کشور تأکید می کنند فرستادن بیمار به خارج از بیمارستان برای تهیه دارو یک تخلف آشکار و مستوجب پیگرد قانونی است. با این همه این اتفاق همچنان و به صورت پیوسته در بیمارستان های کشور در حال رخ دادن است و هم بیماران و هم همراهان آنها را اسیر مشکلات مضاعفی علاوه بر درد و رنج حاصل از بیماری می کند.

بازتاب؛ رعنا امیری– اگرچه لزوم تأمین دارو در داخل بیمارستان برای بیماران همواره مورد تأکید مدیران بهداشت و درمان کشور و نیز متولیان معاونت غذا و دارو قرار داشته است، اما همچنان شواهدی ناظر بر عدم رعایت این نکته در بیمارستان های کشور دیده می شود؛ اتفاقی در ماه های اخیر به دلیل همه گیری بیماری کرونا و کمبود دارو های تاثیر گذار برای این بیماری، بیش از گذشته نمود پیدا کرده است.

در تازه ترین اظهار نظرها در رابطه با لزوم تأمین داروی بیماران در بیمارستان ها، 14 آذر 1399 «حسینعلی شهریاری»، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس کشور گفت: اگر بیمارستانی بیماری را برای تهیه داروی کرونا به بیرون بفرستد، قطعاً تخلف است و ما نیز پیگیری خواهیم کرد.

با این همه مشاهدات عینی ما از آنچه در مقام عمل در بیمارستان های کشور رخ می دهد چیزی جز آن چیزی است که پیشتر معاون وزارت بهداشت و در ماه اخیر رئیس کمسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی بر زبان آورده اند.

بحث دارو رو بیخیال شو، هیچ کس جوابگو نیست

اما برایتان بگویم از درد. درد بیمار و بی دوایی، رنجی که بیمارستانها بر دوش مردمانی که از روی ناچاری و بیماری به آنها پناه اورده اند، می گذارند. دارو و بیمارستانها، قصه پردرد و غم انگیزی که  قبل از پاندمی جهانی کویید 19 ، ایران اسلامی را درگیر خود کرده بود. قصه، درد مشترک همه جاست. هر موضوعی که ورود میکنیم. واردش نشده کلاف سردرگمی می شود که آنسرش ناپیداست. آنچنان که قبل از شروع به این گزارش دوستی ، نصیحت کرد: « بحث دارو رو بیخیال شو، هیچ کس جوابگو نیست»

مفت از دستش دادیم

مهدی 35 سال  دارد. لاغر اندام با چشمانی درشت. صدای دورگه ای دارد که در راهرو بیمارستان رها کرده است. آنقدر داد زده که رمقی برایش باقی نمانده است. آخرین سلاحش را هم که از دست می دهد گوشه ای می نشیند. حواسم را به خودش جلب کرده است. باوجود تردید، نزدیکش می شوم. سر صحبت را با معرفی خودم شروع می کنم. «خبرنگار هستم. خبرنگار ….»   جمله ام را تمام نکرده از روی صندلی بلند می شود و کاغذ مچاله شده دستش را سمتم می گیرد. نسخه پزشک را آنقدر فشار داده است که قسمتهایی از نسخه پاره شده است.« پدرم در همین بیمارستان  از دستم رفت.» آنقدر آرام شروع به صحبت می کند که فراموش می کنم  که او همان فرد است. جوانی را که بی تابانه بیمارستان را به هم ریخته بود.

مهدی اینگونه ماجرا را شروع می کند:«پدرم  نیمه های شب بلند می شود تا آبی بنوشد، سرش گیج رفت و افتاد و لگنش در رفت. آوردم تا عملش کنند. فردای عمل، دیدم پیرمرد در تمرین قدم برداشتن، نای راه رفتن را هم ندارد. و چشمانش سیاهی رفت. پس از بررسی، فهمیدند که ریه هایش پر از آب شده و باید آب از ریه هایش خارج شود».

مهدی درادامه تعریف می کند که پدرش را به ICU منتقل کردند. پس از چند وقت، در آنجا فهمیدند که به کرونا هم مبتلا شده پس نمی توانستند عملش کنند.

«هر روز بدتر و بدتر می شد. پزشکش لیستی از داروها را برایم نوشت. خانم! تمام تهران را گشتم. پدرم قبل اینکه بمیرد، من مرگ را به چشم خودم دیدم. الکی و بسیار مفت، به کرونا مبتلا شد.اصلا کرونا نداشت. اینجا درگیرش شد و بعد به جای رسیدگی من را دنبال نخود سیاه می فرستادند.»

او می گوید وقتی نسخه را به داروخانه ها می برد دکتر داروساز می گفتند که عمرا این داروها پیدا شود. اگر هم پیدا کنی، معلوم نیست موثر باشد. بهتر است به جای داروهای کمیاب، از داروهای موجود استفاده کنی» .

سرش را بین دو دستش قایم میکند. می توانستم درکش کنم. مرد جوانی که پدرش را چند روز پیش در یکی از بیمارستانهای پایتخت از دست داده و هم اکنون، مادرش هم به کرونا مبتلاست و نگرانی امانش را بریده است.

در مورد نسخه می پرسم که بلافاصله  می گوید:« مال مادرم است. فقط می گویند« برو پیدا کن». هرچه میگویم که پیدا نمی شود، کسی به حرفم گوش نمی دهد. یعنی من باید دوباره شاهد مرگ مادرم هم باشم. مگه داروی دیگه ای در این بیمارستان نیست.چرا من رو دنبال دارو میفرستن اگه میدونن که مادرم هم قرار است بمیرد، نسخه هایی که میلیونها خرجش است »

خسته است. نای داد کشیدن هم دیگر ندارد. درد ی دارد که هزاران ایرانی اینروزها با آن درگیرند. نسخه های عجیب و غریبی که فقط نوشته می شنود.حتی در صورت پیدا شدن دارو، برای بیمار موثر نیست. با وجود اینکه فرستادن بیمار یا همراهانش برای تهیه داروهای گران و کمیاب به خارج از بیمارستان خلاف است. خلافی که مکرر و در روز روشن و به راحتی انجام می شود.

بیمارستانی که به کودک دو و نیم ساله هم رحم نکرد

در مورد مشابه دیگر نیز فرزند خردسالی به دلیل بیماری مشکوک به کرونا در آبان ماه سال جاری در یکی از بیمارستان های خصوصی تهران بستری بود که بیمارستان در تأمین داروی حیاتی و مورد نیاز او یعنی IVIG (ایمونوگلوبولین وریدی) کوتاهی کرد و شرایط برای این بیمار و همراهانش به شدت سخت سپری شد که مجبور شدند داروی مورد نیاز را از بازار آزاد تهیه کنند.

پدر این کودک دو نیم ساله در رابطه با جزئیات ماجرا به خبرنگار ما گفت: پزشک متخصص بیماری کودک ما را کرونا تشخیص داده و او را در بیمارستان خصوصی عرفان نیایش بستری کرد.

وی افزود: دو روز پس از مراقبت در بیمارستان، دی دایمر( شاخص خطر لخته شدن خون) فرزند من به شدت بالا رفت و دکتر معالجه با داروی “آی وی آی جی” را تجویز کرد که علی رغم نیاز اورژانسی کودک به این دارو؛ بیمارستان از تامین آن سرباز زد و تلاش های ما در رایزنی با کادر درمان برای تامین دارو به هیچ نتیجه ای نرسید.

این پدر تأکید کرد: در تماس با سامانه 1490 برای پیدا کردن IVIG، به من گفتن که این دارو به مقدار لازم در اختیار بیمارستان ها قرار گرفته است و آنها موظف به تامین این دارو هست، در غیر اینصورت تخلف کرده و از طریق همین سامانه قابل رسیدگی و شکایت است.

وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: در هر صورت در آن ساعات پراسترس قادر به هیچ کاری نبودم جز تلاش برای تامین دارو در حالی که قیمت هر ویال آن در بازار آزاد بین 8 تا 11 میلیون تومان بود و پیدا کردنش هم در شرایط آشفته بازار کرونا بسیار سخت و عذاب آور.

 

مافیای دارو؛ بازی خطرناک با جان و مال مردم

در همین رابطه با یکی از پزشکان مورد اعتماد گفتگو کردم که از همان ابتدا گفت: این ماجرا سرهای زیادی دارد و با اینکه بارها تاکید شده است، نباید بیماران یا همراهانش را برای پیدا کردن داروها، نشانی های عجیب و غریب بفرستید اما همچنان در حال انجام است.

او توضیح می دهد که، تجارت دارو بسیار سودآور و در رتبه سوم تا چهارم اقلام تجاری پرسود قرار دارد. اینروزها هم که کرونا همه گیر شده است بازار جدیدی برای این زنجیره، ایجاد شده است.

وی با اشاره به وضع اسفناک بازار سیاه، فرستادن بیمار در این بازارها را خلاف دانسته و می گوید: حتی شاهد هستیم علی رغم موجود بودن داروهای ایرانی، بیمار را با دلیل های واهی و گمراه کننده، به سراغ داروهای کمیاب خارجی می فرستند و وقتی بیمار یا همراهش به دنبال داروهایش می رود داروهایی را به دست می آورد که در خیلی از موارد، ماده موثره برای درمان و بهبود بیماری را ندارند و بعضا با آب مقطر پر شده است.

آنچه این پزشک داروساز بیان کرده است، عجیب است اما در حد وسیعی همه مردم و پزشکان از آن مطلع هستند و در این بین نظارت و نگاه موشکافانه ای از مسوولان زیربط که بتوانند این مسئله جدی را ریشه کن کنند را کمتر شاهد هستیم. شاهد موضوع را هم از خیل عظیم نسخه های نوشته شده در یک مسیر و مبادی خاص می توان فهمید. نسخه هایی که با جان و مال مردم بیگناه بازی کرده و مانند جریان «زیرمیزی پزشکان برای عمل های گزاف و پرهزینه»، افراد عادی و مخصوصا مستمندان را نشانه گرفته است. مسیری خداناباورانه که همچنان همچون باتلاقی، همه را می بلعد. باتلاقی که امروز به دامش نیفتید فردا حتمی است.

0
نظرات
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد نظرات حاوی الفاظ و ادبیات نامناسب، تهمت و افترا منتشر نخواهد شد

دیدگاهتان را بنویسید