«لاریجانیون» در هوای حزبی شدن/داد و قال در بهشت!
در خبرتوخبر این هفته، درباره تلاش رئیس مجلس برای سامان دادن به یک حزب سیاسی صحبت کرده ایم.
در «خبرتوخبر» این هفته، دم درب جلسات شورای شهر تهران فالگوش ایستادیم تا سر و صدای نمایندگان در انتقاد از آقای تکنوکرات را بشنویم. سری هم زدیم به حملات آقای فرمانده به صف اعتدالیون. این شما و این هم «خبرتوخبر» این هفته.
فرمانده تنها
انگار «محمدرضا عارف» قصد ندارد حالا حالاها کسوت «منتقد دولت» را از تن بیرون کند؛ لاقل تا انتخابات بعدی! تن پوشی که این روزها، مرد ۶۶ ساله اردکانی را بدل به فرمانده بعضا بی سرباز در تقابل با دولت کرده است.
رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان روز شنبه ۱۳ آبان در دیدار با اعضای انجمن اسلامی مهندسان ایران، به نقد استراتژی دولت در ایجاد فاصله با حامیان انتخاباتی اش پرداخت و گفت: «جریان اصلاحات تمام انرژِی خود را برای پیروزی دکتر روحانی در انتخابات اردیبهشت ۹۶ به کار برد. جریانی می‌خواهد بین اصلاح طلبان و دولت فاصله بیاندازد باید در مقابل اینگونه تحرکات هوشیار باشیم و دولت هم باید مراقبت کند در ایجاد این فاصله سهیم نباشد.»
همین اظهارات، روزنامه «آفتاب یزد» را بر آن داشت تا در شماره روز یکشنبه ۱۴ آبان خود، گزارشی با عنوان «آیا عارف اپوزیسیون دولت شده است؟» را به رشته تحریر درآورد.
این جریده، سخنان انتقادی عارف را «مواجهه با دولت» تعبیر و اظهار کرد: «اکنون عارف در جدیدترین اظهارنظرش، بار دیگر این نهیب را به دولت می زند که جریان اصلاح طلبی پشتیبانان اصلی حسن روحانی است و از همین رو، رئیس دولت نباید با فاصله گرفتن از جریان اصلاحات خود را از موهبت یک حمایت مردمی دور کند، چراکه در غیر این صورت راه اصلاحات به کلی از جریانات روحانی و اعتدال جدا خواهد شد.»
آفتاب یزد در بخش انتهایی گزارش خود، اصلاح طلبان را به «به در کردن عارف از گردونه سیاسی ایران» متهم ساخت و نوشت: «عارف از سویی برحسب مسئولیت دشواری که به نام ریاست شواری عالی سیاست گذاری اصلاح‌طلبان بر دوش می کشد و هم از آن جهت که نمی تواند بیش از این نگاه ساده انگارانه و البته خوشبینانه به روند فعلی موجود داشته باشد. این هشدارها را رسانه ای و رُک به روحانی و تیمش می دهد.»
عارف دو روز پس از این، بار دیگر دولت را هدف انتقادات خود قرار داد. رئیس فراکسیون امید روز دوشنبه ۱۵ آبان در دیدار فعالان سیاسی شهرکرد، دولت را به «همراهی شایسته» با «حامیان اصلی» خود دعوت کرد و در عین حال گفت که برخی تغییرات در بدنه دولت، نشان از فاصله گرفتن کابینه از جریان اصلی حامی خود است.
جدال استراتژی و ایدوئولوژی
«محمدعلی نجفی» که پیرامون انتصاباتش در شهرداری تهران با انتقادات گسترده اصلاح طلبان مواجه شده، روز جمعه ۱۲ آبان در یادداشتی که در اختیار «خبرآنلاین» قرار داد، ضمن دفاع از عملکرد سلف خود در لباس شهرداری تهران نوشت: «مصلحت شهر چیزی فراتر از تعلقات جناحی و گرایش‌های سیاسی است. مصلحت شهر فقط به امروز محدود نمی‌شود بلکه به آینده نیز معطوف است.»
همین یادداشت، صدای چند تن از نمایندگان شورای شهر تهران را درآورد. «محمد علیخانی» و «محمدجواد حق شناس» روز یکشنبه ۱۴ آبان در صحن علنی شورای شهر تهران با حمله به نجفی، خواستار توجه شهردار تهران به رای مردم به لیست امید در ۲۹ اردیبهشت سال جاری و در نتیجه استفاده بیشتر از نیروهای اصلاح طلب در بدنه مدیریتی شهرداری شدند.
علیخانی در همین باره گفت: «جناب آقای نجفی مصلحت شهر را شهروندانش همان کسانی که چهار تا شش ساعت در صف های طویل ایستادند و به تغییر رای دادند، بهتر از هر کس دیگری تشخیص می دهند.»
حق شناس هم تصریح کرد: «اگر کارشناسان و مدیران لایق اصلاح طلب در دولت مهرورزان مورد بی مهری قرار گرفته و یا اخراج و حتی به اجبار بازنشسته شدند قرار نیست به بهانه های این چنینی پشت درهای مدیریت شهر تهران تا اطلاع ثانوی بلاتکلیف بمانند.»
در همین باره، خبرگزاری مهر روز دوشنبه ۱۵ آبان، گزارشی را با عنوان «نجفی رو در روی شورای شهر» منتشر کرد. مهر در این گزارش تحلیلی، یادداشت نجفی در خبرآنلاین را اعلام موضع صریح و بی پرده شهردار تهران از تفکر و جهان بینی اش نسبت به مقوله «مدیریت» تعبیر کرد و نوشت که این جهان بینی از تئوری «تقدم استراتژی بر ایدوئولوژی» که «محمد قوچانی» از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران(همان حزبی که در انتخاب شهردار تهران، از نجفی حمایت کرد) در سرمقاله روز یکشنبه ۵ شهریور هفته نامه سازندگی روی آن تاکید کرد، آب می خورد.
از شعار تا عمل
این روزها، همه از روحانی همان انتظاری را دارند که از یک معجزه گر باید داشته باشند. معجزه گری که با یک اشاره همه چیز را از این رو به آن رو می کند. شاید طرح شعارهای پر طمطراق و آنچنانی از سوی رئیس جمهور در ایام انتخابات، در ایجاد این تصور نابجا و در عین حال غیر واقع بینانه بی تاثیر نبوده است.
سایت «عصر ایران» روز یکشنبه ۱۴ آبان در گزارشی با عنوان «آقای روحانی، شرایط عادی شده است، مراقب باشید» با اشاره به اینکه روحانی در ایام انتخابات توقعات را بالا برد و همگان امروز منتظر رفع دغدغه های خود هستند نوشت: «اگر روحانی به این خواسته ها توجه نکند، بحران ناامیدی در کشور رواج پیدا خواهد کرد. در سال ۹۲ وقتی به روحانی به قدرت رسید، ابر امید بر سر ایران سایه انداخت. صبحی که روحانی در مجلس سوگند خورد، صبح زیباتری نسبت به روز قبل خود بود.»
عصر ایران در ادامه این گزارش با انتقاد از «سکوت» روحانی در قبال موضوعات مختلف تصریح کرد: «به نظر می‌رسد حالا کسانی که به روحانی رای دادند، کم کم درحال ناامید شدن هستند و از سکوت روحانی در بسیاری از مسائل دلخور.»
هوا، هوای تحزب
«علی لاریجانی» و یارانش در مجلس، دوباره هوای تاسیس حزب کرده اند. درست مثل دو سال پیش در آستانه انتخابات مجلس دهم. شاید این بار شَم بالای سیاسی، لاریجانی و همرانش را به هَمّ تاسیس یک تشکل سازمان یافته واداشته است. شم سیاسی که شاید متاثر از تهدید محمدرضا عارف مبنی بر بیرون رفتن اصلاح طلبان از ائتلاف با اعتدالگرایان در انتخابات مجلس آینده است.
«بهروز نعمتی»، فردی که بسیاری حضور وی در لیست امید در انتخابات اسفند ۹۴ را تحت لوای امتیاز سیاسی علی لاریجانی تعبیر می کنند، روز دوشنبه ۱۵ آبان در گفتگو با خبرگزاری «ایلنا» از تلاش خود و چهره‌های دیگر برای تشکیل حزبی با عنوان «معتدلین» خبر داد و گفت که اساسنامه اولیه این حزب تدوین شده است.
در همین باره روزنامه «صبح نو» در شماره چهارشنبه ۱۷ آبان خود، در گزارشی با عنوان «نظریه فیلسوف» به تلاش مقربین رئیس مجلس برای تاسیس حزب پرداخت.
صبح نو در بخشی از این گزارش به اختلاف در لیست امید در انتخاب رئیس مجلس اشاره کرد و نوشت: «بزنگاه انتخاب ریاست برای نخستین سال فعالیت پارلمان، به جداشدن راه اعتدالیون (نیروهای وفادار به روسای قوای مقننه و مجریه) از مسیر اصلاح‌طلبان انجامید؛ آنگاه که اعتدالیون و چه بسا بخشی از اصلاح‌طلبان، رأی به سلطه مجدد لاریجانی بر بهارستان دادند و دیگرانی، پشتِ عارفِ تازه در کسوت نمایندگی درآمده، ایستادند.»
صبح نو، اختلاف در انتخاب رئیس پارلمان را دلیل گلایه های متداول و متداوم عارف و حتی نظریه وی در لزوم پایان ائتلاف با اعتدالگراها دانست و تصریح کرد: «هر چند، سخن عارف پیرامون لزوم پایان ائتلاف، با استقبال نه چندان گرم اصلاح طلبان رو به رو شد اما از تغییر کلی سیر مصلحت سنجی‌ها نسبت به شبه گفتمان اعتدال در جبهه اصلاحات حکایت داشت. شاید همین موضع دفعی و قهرآمیزعارف نسبت به اعتدال – به عنوان رهبر میدانی اصلاح طلبان – امروز باعث شده تا نزدیکان علی لاریجانی در مجلس، از همین حالا برای فردای خود دست به کار شوند.»
این روزنامه، تلاش علی لاریجانی و نزدیکان سیاسی وی برای سر و سامان دادن به یک حرکت تشکیلاتی را معلول پیغام عارف مبنی بر پایان ائتلاف دانست و نوشت: «فارغ از اینکه حزب منتسب به یاران علی لاریجانی، اصلاً تا چه حد بتواند در قامت یک تشکل جریان ساز عمل کند، نشان از هم و غم رییس مجلس برای پازل بندی آینده سیاسی‌اش دارد. هم و غمی که سخت می‌توان تصور کرد محدود به ریاست بر سریر مجلس باقی بماند. لاریجانی فکرهای بزرگ‌تری در سر دارد. شاید انتخابات ۱۴۰۰ و گرفتن بیرق اعتدال از دستان دکترحسن روحانی، همان فکر بکر آقای فیلسوف باشد.»
