حضور دوباره معترضان هنگ کنگی در خیابان‌ها برای قدردانی از آمریکا
در پی امضای لایحه حمایت از معترضان هنگ‌کنگی توسط ترامپ، خیابان‌های این منطقه خودمختار، پس از چند روز آرامش نسبی، دوباره به صحنه تجمعاتی گسترده در استقبال از این اقدام تحریک‌آمیز واشنگتن تبدیل شد.
پس از چند روز برقراری آرامش نسبی در هنگ‌کنگ، درپی اعلام حمایت واشنگتن از اعتراضات این منطقه خودمختار، معترضان در حالی که پرچم آمریکا را در دست داشتند به خیابان‌ها بازگشتند.
به نوشته روزنامه «گاردین»، پنجشنبه شب، هزاران معترض هنگ‌کنگی، با برگزاری تظاهرات «روز شکرگزاری»، از امضای لایحه «حمایت از دموکراسی و حقوق بشر در هنگ‌کنگ» توسط «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا، استقبال کردند.
طبق این قانون، وزارت امور خارجه آمریکا باید حداقل سالی یک بار، این اطمینان را حاصل کند که هنگ‌کنگ به‌قدر کافی از خودمختاری برخوردار است تا با شرایط تجاری مطلوب آمریکا تطابق داشته باشد. همچنین طبق این قانون برخی مسئولان محلی هنگ‌کنگ مورد تحریم قرار خواهند گرفت.
«سانی چئونگ» عضو یکی از گروه‌های دانشجویی مخالف دولت محلی هنگ‌کنگ در این باره گفت: «منطق ما برای برگزاری این تظاهرات، نشان دادن قدردانی ما از کنگره آمریکا و رئیس‌جمهور ترامپ به‌خاطر تصویب این لایحه است».
ترامپ مدعی شده است: «در صورتی که مداخله من نبود هنگ کنگ در ۱۴ دقیقه (توسط چین) ویران می‌شد» .
هنگ‌کنگ طی ۶ ماه اخیر به‌خاطر مطرح شدن لایحه‌ای جهت استرداد مجرمین از این منطقه به چین، صحنه اعتراضات خشونت‌باری علیه دولت محلی بود. علی‌رغم لغو این لایحه، اعتراضات ادامه پیدا کرد و این‌بار معترضان شروط دیگری را برای کنار آمدن با دولت محلی اعلام کردند.
این هفته با برگزاری انتخابات شوراهای هنگ‌کنگ که در آن نمایندگان معترضان توانستند اکثر کرسی‌های موجود را تصاحب کنند، از شدت ناآرامی‌ها کاسته شد. اما تصویب قانون حمایت از معترضان هنگ‌کنگی در آمریکا، آن‌ها را دوباره به حضور در خیابان‌ها ترغیب کرد.
چین در واکنش به این حرکت تحریک‌آمیز، آمریکا را به اقدام تلافی‌جویانه تهدید کرد و گفت که «اقدامات قاطعانه متقابلی» را در واکنش به این قانون آمریکا در حمایت از معترضان هنگ کنگ در پیش خواهد گرفت.
این منطقه تا سال ۱۹۹۷ تحت حاکمیت انگلیس قرار داشت. از آن سال حاکمیت چین بر این منطقه اعاده شد، اما ساختار سیاسی این منطقه همچنان دست‌نخورده باقی مانده و اصطلاحاً شرایط «یک کشور، دو سیستم» در روابط میان پکن و هنگ‌کنگ برقرار است. این منطقه از لحاظ نظام سیاسی در امور داخلی مستقل است و صرفاً در سیاست‌های کلان نظامی و امنیتی از پکن پیروی می‌کند.
