افزایش جمعیت سالمند کشور تا سال ۲۰۵۰ به ۳۰ درصد
معاون بهداشت وزارت بهداشت با بیان اینکه طبق برآورد سازمان بهداشت جهانی تا سال ۲۰۵۰ جمعیت بالای ۶۰ سال ایران به بیش از ۳۰ درصد جمعیت خواهد رسید، گفت: متاسفانه طبق آمارها حداقل یک نفر در هر ۱۰ سالمند، قربانی نوعی سوء رفتار با سالمندان می‌شوند. بنابراین پیری جمعیت‌ها مستلزم پاسخ مناسب و جامع بهداشت عمومی است.
دکتر علیرضا رئیسی در کنفرانس منطقه آسیا – اقیانوسیه نقش خانواده، اجتماع و دولت در جوامع رو به سالمندی، با بیان اینکه درصـد زیـادی از بیماری‌هـا و مشـکلات سـلامت سـالمندان مربوطـه بـه بیماری‌های مزمـن و غیرواگیر است، گفت: افزایش امید زندگی دستاورد مثبت توسعه اجتماعی، اقتصادی و پیشرفت‌های نظام سلامت در سطح جهان و کشور ما ایران است. در برنامه ششم توسعه، اولین هدف وزارت بهداشت، افزایش امید زندگی است. باید توجه کرد که یکی از سه معیار شاخص توسعه انسانی، زندگی طولانی و سالم است. زندگی طولانی و سالم، دسترسی به دانش و معرفت و سطح زندگی مناسب سه معیار شاخص توسعه انسانی محسوب می‌شوند.
وی افزود: در حال حاضر شاخص امید زندگی در ایران افزایش یافته و به تبع آن رتبه ایران از نظر شاخص توسعه انسانی در جهان و منطقه را بهبود داده است. از طرفی باید شاخص امید زندگی توام با سلامتی نیز در این راستا ارتقاء یابد. توسعه چیزی جز رضایت‌بخش کردن وضعیت زندگی مردم نیست و یقینا بدون سلامت هیچ‌کس از زندگی خود راضی نخواهد بود. باید توجه کرد که سلامت افراد به نوعی یک ذخیره سرمایه است که به مرور زمان و با گذر طبیعی عمر مستهلک می‌شود، بیماری باعث استهلاک غیرطبیعی آن شده و سرمایه‌گذاری در سلامت (بهداشت و درمان) این استهلاک را جبران می‌کند.
معاون بهداشت وزارت بهداشت گفت: امروز برای اولین بار در تاریخ، بیشتر مردم می‌توانند انتظار داشته باشند که به ۶۰ سالگی برسند و بیشتر از آن زندگی کنند. در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط، این انتظار به طور عمده نتیجه کاهش شدید مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی و مرگ‌ومیر در سنین جوانی، به ویژه در دوران کودکی و در زمان زایمان است. در کشورهای با درآمد بالا ادامه افزایش امید به زندگی در حال حاضر عمدتا به دلیل کاهش مرگ و میر افراد مسن‌تر اتفاق افتاده است. این تغییرات در همه کشورها رخ می‌دهد و این روند تاثیرات قابل توجهی بر ساختار جمعیت دارد. در ایران در سال ۲۰۱۶، ۹.۲۸ درصد جمعیت ۶۰ سال و بالاتر بودند. سازمان بهداشت جهانی برآورد می کند که تا سال ۲۰۵۰ یعنی ۳۲ سال دیگر، این میزان به بیش از ۳۰ درصد جمعیت خواهد رسید.
رئیسی ادامه داد: این سالهای طولانی زندگی و تغییرات جمعیت شناختی، پیامدهای عمیقی برای هر یک از ما و نیز جوامعی که در آن زندگی می‌کنیم، دارد. بر این اساس می‌توانیم برنامه‌ای برای استفاده بیشتر از این سال‌خوردگی جمعیت داشته باشیم. سالمندان به شیوه‌های مختلفی به جامعه کمک می‌کنند، چه در خانواده های خود، چه جامعه محلی و یا در جوامع بزرگتر. با این حال، میزان این منابع انسانی و اجتماعی و فرصت‌های موجود برای هر یک از ما که مسن می‌شویم، به شدت وابسته به یک ویژگی کلیدی است و آن ویژگی سلامت ما است. اگر افراد این سالهای اضافی را با سلامتی سپری کنند، می‌توانند کارهایی را که برایشان ارزش دارد، انجام دهند.
وی افزود: اما اگر این سالهای اضافه شده به عمر، همراه کاهش توانایی‌های فیزیکی و ذهنی باشد، پیامدهای بسیار منفی آن برای خود فرد، خانواده و جامعه خواهد بود. اگر چه اغلب فرض می شود که افزایش طول عمر همراه با افزایش سلامتی است، اما این که واقعا امروزه سالمندان، سالم‌تر از والدین خود هستند یا زندگی بهتری نسبت به گذشتگان خود دارند، جای سوال دارد. برخی از تحقیقات طولانی مدت نشان داده‌اند که شیوع ناتوانی شدید در کشورهای ثروتمند کاهش یافته است، اما به نظر نمی‌رسد که این روند در مورد ناتوانی‌های کمتر شدید نیز اتفاق بیافتد. در مورد کشورهای کم درآمد و متوسط حتی کمتر مشخص است. اما مشکلات سلامتی نباید ویژگی غالب و محدود کننده جمعیت‌های مسن باشد.
رئیسی با بیان اینکه اکثر مشکلات سلامتی در سن بالاتر ناشی از بیماری‌های مزمن هستند، گفت: بسیاری از این بیماری‌ها با رفتارهای سالم قابل پیشگیری یا به تعویق انداختن هستند. در واقع، حتی در سالهای بسیار پیشرفته آینده نیز، فعالیت بدنی و تغذیه خوب می‌تواند منافع مهمی برای سلامتی و احساس خوب بودن داشته باشد. باید توجه کرد که دیگر مشکلات بهداشتی نیز می‌تواند به طور موثر مدیریت شود، به خصوص اگر به موقع تشخیص داده شود. حتی برای افرادی که دچار کاهش ظرفیت شده‌اند، با محیط های حمایتگر می‌توانند به هر کجا که می خواهند بروند و کارهایی را که برایشان ارزش دارد، انجام دهند.
به گزارش ایسنا، بنابر اعلام روابط عمومی معاونت بهداشت وزارت بهداشت، معاون بهداشت وزارت بهداشت تاکید کرد: با حمایت و مراقبت طولانی مدت می توان اطمینان حاصل کرد که افراد سالخورده زندگی شایسته‌ای را با فرصت‌هایی برای رشد شخصی ادامه می‌دهند. با این حال رفتارهای ناسالم در میان افراد مسن رایج هستند، سیستم بهداشتی هنوز بطور کامل با نیازهای سالمندان منطبق نیست. به‌طوریکه در بسیاری از نقاط جهان، برای سالمندان خروج از خانه ناایمن و غیرممکن است و مراقبین آنها هم اغلب اطلاعات کمی دارند. متاسفانه طبق آمارها حداقل یک نفر در هر ۱۰ سالمند، قربانی نوعی سوء رفتار با سالمندان می‌شوند. بنابراین پیری جمعیت‌ها مستلزم پاسخ مناسب و جامع بهداشت عمومی است.
