سکوت «بانوی سینما» در برابر نسل کشی در میانمار
زنی که جایزه صلح نوبل را برده است و در سینما از وی با عنوان «بانو» نام برده می‌شود و کارگردان فرانسوی تلاش کرده وی را نلسون ماندلای آسیا نشان دهد، در مقابل کشتار مسلمانان روهینگیا سکوت کرده و این موضوع خشم افکار عمومی را در پی داشته است.
در روزهای اخیر اعتراضات زیادی در شبکه‌های اجتماعی درباره سکوت آنگ سان سوچی و عدم محکومیت کشتار مسلمانان مطرح می‌شود و کاربران شبکه‌هایی مانند توئیتر خواستار لغو جایزه نوبل این زن میانماری هستند.
زمانی که لوک بسون، کارگردان سرشناس سینمای فرانسه، در حال کارگردانی فیلم بانو(The Lady) بود، کسی فکرش را نمی‌کرد که زنی که چهره‌اش در این فیلم به عنوان یک قهرمان انساندوست و مبارز راه آزادی معرفی می‌شود، چهره غیرانسانی‌اش را چند سال بعد نشان خواهد داد. در روزهایی که مردم مسلمان روهینگیا در کشور میانمار از خانه‌های‌شان رانده شده و قتل عام می‌شوند، آنگ سان سوچی، زن میانماری که جایزه صلح نوبل را برده است، این روزها به خاطر سکوت معنادارش در قبال نسل‌کشی مسلمانان و همراهی با ارتش و بوداییان تندرو در کشتار مردم روهینگیا، از سوی افکار عمومی جهان تحت فشار قرار گرفته است. درخواست برای بازپس گرفتن جایزه نوبل آنگ سان سوچی یکی از درخواست‌هایی است که این روزها در توئیتر بسیار به چشم می‌آید.
در فیلم «The Lady» که تلاش شده اتفاق‌ها مستندگونه بازسازی نیز شود، شاهد آن هستیم که آنگ سان سوچی زنی مبارز نشان داده می‌شود؛ زنی که برای احقاق حقوق مردم کشورش دست به مبارزه‌ای طولانی می‌زند، جانش به خطر می‌افتد و در نهایت راهی را که پیش گرفته است با پیروزی پشت سر می‌گذارد.
مجله دیپلمات که به وقایع بین‌المللی در منطقه آسیاپاسیفیک می‌پردازد، در مقاله‌ای با عنوان «بدبختی‌های آنگ سان سوچی» این سؤال را مطرح کرده است که آیا بانو (عنوانی که لوک بسون به آنگ سان سوچی داد) هنوز قهرمان حقوق بشر و دموکراسی است؟ دیوید هوت، نویسنده این مقاله با کنایه از فیلم «The Lady»یاد می‌کند و می‌گوید لوک بسون در این فیلم تلاش کرده است آنگ سان سوچی را به عنوان نلسون ماندلای آسیا معرفی کند. اما در عمل آنچه رخ می‌دهد، چیز دیگری است. اقلیت روهینگیایی که صرفاً 4 درصد از جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند، سال‌ها است که از سوی اکثریت بودایی دچار آپارتاید شده و در سال‌های اخیر خشونت گسترده‌ای برای پاکسازی نژادی این اقلیت به راه افتاده است. مسلمانان روهینگیایی کشته می‌شدند که آنگ سان سوچی، در سال 1991 به عنوان برنده جایزه صلح نوبل معرفی شد و باز هم مسلمانان کشته می‌شدند که در سال 2011، لوک بسون کارگردان فرانسوی زندگی این زن میانماری را در قالب فیلمی سینمایی به تصویر کشید؛ فیلمی که در آن اگرچه از ظلم و ستم بر آنگ سان سوچی و مشقت‌های وی در زندان و بازداشت خانگی صحبت می‌شود اما هیچ اشاره‌ای به نسل‌کشی و خشونت‌های نژادی علیه مردم بی‌دفاع روهینگیا نمی‌شود.
سکوت آنگ و بیداری وجدان‌ها
نسل‌کشی مردم مسلمان در میانمار، واکنش‌های زیادی را در شبکه‌های اجتماعی داشته است. پست‌های با هشتک «»یا «» توجه و همدری خود را با مردم مسلمان میانمار ابراز می‌کنند. در عوض این ابراز همدردی‌ها، توجه‌ها به سمت آنگ سان سوچی معطوف شده است. زنی که روزی به خاطر مقاومت در برابر دیکتاتوری نظامی در میانمار تحسین شده بود، این روزها با در دست داشتن سمت مشاور دولت میانمار و در حالی که رسانه‌ها وی را «رهبر واقعی» این کشور معرفی می‌کنند، نه تنها تلاشی برای محکومیت نسل‌کشی انجام نداده بلکه در برابر فشار رسانه‌ها و افکار عمومی برای تقبیح کشتار مردم بی‌دفاع روهینگیا، مقاومت می‌کند. او سال گذشته در واکنش به پرسش میشل حسین، مجری بی‌بی‌سی جهانی درباره خشونت‌ها علیه مسلمانان میانمار گفته بود: «کسی نگفته بود قرار است یک مسلمان با من مصاحبه کند.»
دولت میانمار برای جلوگیری از انتشار اخبار کشتار مردم روهینگیا، از حضور رسانه‌های بین‌المللی و ناظران سازمان ملل در مناطق مسلمان‌نشین خودداری می‌کند و این موضوع بر دامنه جنایات رخ داده می‌افزاید.
نیویورک‌تایمز در گزارشی با عنوان «چرا جایزه صلح نوبل آنگ سان سوچی لغو نخواهد شد» به درخواست‌ها برای لغو و ابطال جایزه صلح نوبلی که به آنگ سان سوچی داده شده، اشاره کرده است. درخواست‌هایی که در توئیتر و دیگر شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌شود. در این گزارش اما با اشاره به اعتراض‌های متعددی که به اعطای جایزه صلح نوبل به افرادی مانند هنری کسینجر، شیمون پرز و اسحاق رابین شده، نقل قولی از اعضای کمیته نوبل آورده است که در آن تصریح شده کمیته نوبل جایزه‌اش را هرگز لغو نخواهد کرد حتی اگر برنده جایزه محکوم شود!
درباره رفتار عجیب آنگ‌سان‌سوچی می‌نویسد: بی‌اعتنایی آنگ‌سان‌سوچی نسبت به بحران اقلیت روهینگیا، در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها از ماه‌ها قبل جنجالی شده است. خانم آنگ، برنده جایزۀ نوبل صلح به دلیل فعالیت‌هایش در راه دموکراسی ۱۵ سال را در بازداشت خانگی گذرانده است. فشارها برای اینکه حداقل یک محکومیت زبانی از طرف خانم سوچی بیان شود، زیاد شده است، ملاله یوسف، دختر پاکستانی برنده جایزه صلح نوبل در توئیترش نوشته است: «جهان منتظر است تا خانم سوچی به سکوت خود در قبال آنچه بر مسلمانان در استان راخین اتفاق می‌افتد، پایان دهد.»
آیا زن میانماری که زمانی عنوان بانو را از سوی سینمای فرانسه گرفته بود و سینما وی را در قامت یک قهرمان به تصویر کشیده بود، سکوتش را خواهد شکست یا با ادامه همراهی‌اش با کشتار مسلمانان، باعث خواهد شد بیش از پیش در افکار عمومی جهان و در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی به چهره‌ای منفور تبدیل شود؟!
