سازمانی که کمتر از وزارتخانه نیست؟
در ایران مرسوم است هر کس هر جایی که کار می‌کند را مرکز عالم و مهمترین جا، نهاد، سازمان، وزارتخانه و … به شمار می‌آورد. این موضوع حداقل در مورد من صدق نمی‌کند. من در سازمان تأمین اجتماعی کار نمی‌کنم.
* نیازی به تاکید من نیست. کافی است نگاهی بسیار سطحی به آمار زیر بیندازید تا تأیید کنید که سازمان تأمین اجتماعی نهادی بسیار مهم است:
-بیش از 13 میلیون نفر بیمه شده اصلی
-بیش از 3 میلیون بازنشسته و مستمری بگیر
-بیش از یک میلیون نفر دارای کد کارگاهی به عنوان کارفرما
اگر اعداد بالا را فقط در 3 نفر به عنوان بعد خانوار ضرب کنیم، به عدد باورنکردنی 50 میلیون نفر می‌رسیم.
-یکی از بزرگترین طلبکاران از دولت با بیش از 120 هزار میلیارد تومان طلب که به طور تصاعدی در حال افزایش است.
کمتر سازمانی را می‌توان سراغ داشت که بیش از 60 درصد جمعیت کشور به طور کاملا مستقیم و بدون واسطه با آن چنین ارتباط عمیقی را داشته باشند.
* اشتغال و بیکاری مهمترین مطالبه مردم از دولت دوازدهم است. مطالبه‌ای که فقط در دوران مناظره مطرح نمی‌شود، بلکه واقعی و غیر قابل استمهال است. اگر قرار بر تحرک جدی دولت در زمینه اشتغال و مبارزه با بیکاری باشد، نقش وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بسیار جدی و سازمان تأمین اجتماعی به عنوان بزرگترین نهاد زیر مجموعه آن، جدی‌تر از سایر بخش‌هاست. بدون ایجاد تغییر در مناسبات فعلی محال است بتوانیم قدمی جدی در این باره برداریم.
* کارفرمایان و به طور مشخص تشکل‌های آنان و مهمتر از همه، پارلمان بخش خصوصی یعنی اتاق بازرگانی و صنایع، انتظارات جدی و معناداری از سازمان تأمین اجتماعی برای تسهیل‌گری بیشتر در مناسبات مشترک دارند. بخشی از این انتظارات غیر عملی و به دلیل فقدان آگاهی از فلسفه تشکیل نهادهای بیمه‌گر اجتماعی است. اما برخی از آنان که به تسهیل‌گری در روابط، کاهش بوروکراسی و تکریم ذینفعان باز می‌گردد، کاملا به حق و موجه است. بدیهی است بدون ایجاد تغییرات جدی در روابط کارفرمایان و سازمان تأمین اجتماعی صحبت از رونق بخشی به اقتصاد بیشتر شوخی تلقی می‌نمایاند.
