ولخرجی جدیدی که تأمین اجتماعی با سرمایه بیمه شدگان آغاز کرد/ راه اندازی رسانه آنلاین، جز تحمیل هزینه چه دستاوردی برای مردم دارد؟
سازمان تأمین اجتماعی که در همه سال های گذشته به واسطه کیفیت و کمیت خدماتی که به جمعیت بیمه شده ارائه می کند، مورد انتقاد قرار داشته است، حالا و در یک اقدام پر حاشیه دیگر مسیر جدیدی را برای حیف و میل سرمایه های مردم آغاز کرده است.
به گزارش «بازتاب»، مدیران ارشد سازمان اجتماعی اخیراً و در یک اقدام پر حاشیه دیگر تصمیم به راه اندازی رسانه ای آنلاین به نام «آتیه آنلاین» گرفتند؛ رسانه ای که از قرار معلوم می خواهد عمدتاً به پوشش اخبار مدیران سازمان مذکور بپردازد، اما هزینه های آن را باید مردمی بپردازند که تحت پوشش تأمین اجتماعی قرار دارند.
راه اندازی این سایت خبری به قدری برای این سازمان اهمیت داشت که در این آیین آغاز به کار آن، شخص مدیر عامل به همراه تنی چند از مدیرانش در آن حضور داشتند.
مصطفی سالاری در مراسم رونمایی از این سایت خبری تحلیلی گفت: بیش از نیمی از جمعیت کشور با سازمان تأمین اجتماعی تعامل مستقیم دارند و از رسانه آتیه آنلاین انتظار داریم که مسائل این سازمان را به صورت شفاف، دقیق، به موقع و گسترده به اطلاع عموم مردم برساند.
وی با بیان اینکه موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه به عنوان بازوی رسانهای و فرهنگی سازمان تأمین اجتماعی وظایف و فعالیتهای متنوعی بر عهده دارد، اظهار داشت: آتیه آنلاین با انتشار مطالب دقیق و تخصصی میتواند مبنا و شالوده فعالیت موسسه آتیه باشد.
مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی با اشاره به فعالیتهای حوزه اقتصادی و سرمایهگذاری این سازمان، گفت: علاوه بر بیمه شدگان و بازنشستگان که از خدمات سازمان تأمین اجتماعی استفاده میکنند، جامعه بزرگ کارفرمایان، فعالان اقتصادی و صاحبنظران و اندیشمندان این حوزه نیز از جمله مهمترین مخاطبان آتیه آنلاین هستند.
مازیار هوشمند، مدیرعامل موسسه آهنگ آتیه نیز در این مراسم رونمایی؛ موسسه آتیه را بازوی فرهنگی و رسانه ای سازمان تامین اجتماعی خواند و افزود: دستاندرکاران امور فرهنگی این سازمان در سالیان گذشته با هدف ایجاد ارتباط و تعامل بین سازمان و مخاطبان و شرکای اجتماعی، موسسه آتیه را بنیان گذاری کردند و تلاشهای فراوانی هم در طول دوران مدیران قبلی در موسسه فرهنگی و هنری آهنگ آتیه انجام شده است.
مدیرعامل موسسه آهنگ آتیه افزود: کار اصلی در موسسه آتیه، امور رسانهای و فعالیتهای فرهنگی مانند رسانههای مکتوب و برخط، با تاکید بر فضای مجازی و رسانهها و شبکههای اجتماعی و همچنین رسانههای محیطی است. او تاکید کرد که این پایگاه خبری آنلاین، نیاز به حمایت دارد و حضور مدیران سازمان نشاندهنده ی این حمایت است.
افتتاح این رسانه آنلاین توسط مدیران ارشد تأمین اجتماعی در حالی رقم خورد که به اعتراف گردانندگان اصلی سازمان، تأمین اجتماعی دچار تنگناها و مضیقه مالی است و به همین دلیل نمی تواند تعهدات اصلی خود را در قبال بیمه شدگان به خوبی و آنگونه که قانون تصریح کرده، به انجام برساند. با این وجود حالا باید هزینه مضاعف برای راه اندازی یک پایگاه خبری آنلاین را نیز متقبل شود.
پیش از این نیز سازمان تامین اجتماعی و به طور مشخص موسسه آتیه، رسانه های مکتوب و آنلاین بسیاری را راه اندازی و مدیریت کردند؛ از ماهنامه تخصصی «قلمرو رفاه» گرفته تا روزنامه آتیه. با این همه در سال جاری که سازمان در یکی از بدترین شرایط مالی و بودجه ای قرار دارد، راه اندازی یک پایگاه خبری جدید آنهم با هزینه های غیرشفاف در ساختار دولتی، نمی تواند هیچ توجیه منطقی داشته باشد.
این را از آنجایی می گوییم که می دانیم سازمان تامین اجتماعی در حال حاضر بیش از 300 هزار میلیارد تومان از دولت طلبکار است؛ اگر بخواهیم رقم دقیق این مطالبه را تا اخر آبان ماه محاسبه کنیم باید به 300 هزار میلیارد تومان بدهی دولت تا پایان سال 98، هشت ماه بدهی جاری 3 هزار و 500 هزار میلیارد تومانی را بیافزاییم که نتیجه چیزی حدود 330 هزار میلیارد تومان می شود.
این یعنی سازمان تأمین اجتماعی به دلیل همین بدهی پرداخت نشده نتوانسته همسان سازی را برای بازنشستگان و مستمری بگیران خود به طور واقعی و اصولی اجرایی کند.
سازمان مذکور همچنین به دلیل نداشتن اعتبار و نقدینگی کافی نتوانسته پایه مستمری بازنشستگان را آنگونه که قانون الزام کرده، افزایش دهد؛ افزایشی که ماده 96 قانون تامین اجتماعی به صراحت بر آن تأکید دارد، اما علیرغم سبد معاش حداقل 4 میلیون و 900 هزار تومانی، مستمری بازنشستگان تامین اجتماعی در سال جاری فقط 26 درصد زیاد شد و بعد از آن با اجرای متناسب سازیِ ناقص، مستمری بازنشستگان حداقل بگیر با 30 سال سابقه، فقط به 2 میلیون و 800 هزار تومان رسید.
مستند به همه این مشکلات و محدودیت های مالی سوال مهم اینجاست که سازمان تامین اجتماعی به عنوان یک نهاد عمومی خدمات رسان، چه نیازی به رسانه های اختصاصی دارد و چرا باید از این مسیر هزینه های گزاف و احیانا غیر واقعی را بر بیمه شدگان تحمیل کند؟
آیا بهتر نیست همه نهادهای عمومی یا دولتی با داشتن یک مجموعه روابط عمومی قوی و منسجم، با رسانه های رسمی کشور در ارتباط باشند و اخبار و اطلاعات را برای انتشار به آنها بدهند؟ مگر تامین اجتماعی «روابط عمومی» و پایگاه روابط عمومی ندارد؛ پس چرا از پول بیمه شدگان قرار است برای تهیه نرم افزار، سرور، تجهیزات و… و پرداخت هزینه های جاری، حقوق پرسنل و مدیریت این پایگاه خبری آنلاین هزینه شود؟
با این همه به نظر می رسد برخی اهداف سیاسی و نیز علاقه های شخصی برای دیده شدن و نیز فرار از نقدهای بعضاً تند و تیز رسانه های مستقل، مجموعه هایی مثل سازمان تأمین اجتماعی را به سمت راه اندازی رسانه های متعدد داخلی می کشد؛ رسانه هایی که می دانیم نه خواننده ای دارند و نه طرفداری ولی هزینه های قابل تأملی صرف اداره آنها می شود.
بر اساس این تفاسیر انتظار می رود نهادهای فرادستی و نظارتی چون سازمان بازرسی نسبت به این ولخرجی ها که مصداق بارز اتلاف منابع عمومی است، حساس باشند و اجازه ندهند برخی مدیران متناسب با علاقه های خود این سرمایه ها را به باد دهند.