افشاگری های اخیر پیرامون آزار و تجاوز جنسی صحت دارد؟/ راه منطقی بررسی و برخورد با آن چیست؟
چند روزی است که برخی کاربران ایرانی فضای مجازی به ویژه شبکه اجتماعی توئیتر اقدام به انتشار برخی ادعاها پیرامون آزار و تجاوز جنسی به خود و یا نزدیکانشان، از سوی برخی افراد و شخصیت ها کرده اند؛ رویه ای که همچنان ادامه دارد و اگر نگوییم به جریحه دار شدن اذهان عمومی بدل شده، حداقل می توانیم بگوییم بخشی از خوانندگان این افشاگری ها را در حیرتی عجیب فرو برده است.
به گزارش «بازتاب»، در ماجرای افشای آزار و شکنجه های جنسی که اخیراً در شبکه های اجتماعی به جریان افتاده است، نام برخی افراد مشهور و اصطلاحاً سلبریتی نیز دیده می شود که برخی مدعی هستند نسبت به آزار و تجاوز جنسی به ایشان اقدام کرده اند.
رویه مورد اشاره همچنین با واکنش های تند و بعضاً انتقاد آمیز کاربران شبکه های مجازی رو به رو شده است و برخی از آنها این انتظار را از دستگاه های نظارتی و قضایی دارند که به مسئله ورود کرده و نسبت به برخورد با متخلفان این ماجرا بی تفاوت نباشند.
در ماجرای افشاگری های اخیر که با محوریت تجاوز و آزار جنسی دنبال می شود، صرف نظر از نام افرادی که به صورت مشخص مورد اشاره قرار گرفته اند، از آنسو ما با ادعاهایی باورنکردنی رو به رو هستیم که عموماً از سوی افراد ناشناس مطرح می شوند و اثبات و یا رد آنها کار چندان آسانی نیست.
با این حال این ماجرا به دلایل مختلفی شرعی، عرفی، حقوقی، اخلاقی و… برای عموم مردم جامعه پذیرفتنی نیست و به همین دلیل به نوعی زمینه تشویش اذهان و جریحه دار شدن افکار عمومی را فراهم کرده است.رویه ای که همچنان ادامه دارد و انتظار می رود در روزهای آینده نیز با انتشار توئیت های جدید نام و نشان برخی افراد مشهور دیگر را نیز به میان آورده و بر عمق فاجعه بیافزاید.
شرایط غیر قابل باوری که از قرار معلوم قربانیان این اتفاق ها را نا امید از پیگیری های حقوقی و قضایی به شبکه ها مجازی برای افشاگری روانه کرده است، اما از آنسو نیز این ابهام و نگرانی وجود دارد که در قالب همین رویه غیر متعارف و غیر قابل اثبات، زمینه تخریب حیثیت و آبرو برخی افراد بی گناه را بخاطر برخی تسویه حساب های شخصی، سیاسی، مالی، اداری و… فراهم کند.
به بیان دیگر اگرچه در رویه ای که در پیش گرفته شده است و برخی افراد با هویت های ناشناس به طرح ادعای تجاوز علیه برخی دیگر اقدام می کنند، اثبات و پیگیری قضایی و حقوقی ماجرا وجود ندارد و حتی با فرض وقوع جرم، مجرمان با برخورد قضایی رو به رو نمی شوند، اما مخاطبان اصلی این افشاگری ها به لحاظ حیثیت اجتماعی و آنچه که در عرف از آن به آبرو یاد می شود، متحمل خسارت های شدیدی می شوند.
در چنین فضایی اگر فرض را بر بی گناهی برخی از مخاطبان این افشاگری ها بگذاریم و تصور کنیم که بخشی از این افشاگری ها با هدف تسویه حساب در حال انجام است، آن موقع متوجه خواهیم شد که رویه در پیش گرفته شده الزاماً نمی تواند به پیامدهای مثبت منتهی شود!
مستند به همین نگرانی و نیز این مهم که به هر صورت مجرمان واقعی این افشاگری ها باید مورد پیگرد حقوقی و قضایی قرار بگیرند، به نظر می رسد باید مدعی العموم به این پرونده باز شده ورود کرده و ماجرای پیش آمده را به حال خود رها نکند.
ورود مدعی العموم به ماجرای مورد اشاره از آن جهت مهم تر جلوه می کند که بدانیم رخداد پیش آمده به جریحه دار شدن افکار عمومی منجر شده و همچنین نوعی تشویش اذهان عمومی نیز تلقی می شود؛ واقعیت هایی که دست مدعی العموم را برای رسیدگی به پرونده باز کرده است.
به هر صورت به نظر می رسد رها کردن این ماجراهای سریالی از سوی نهادهای نظارتی و قضایی به حال خود نه تنها صحیح نیست بلکه پیامدهای منفی فراوانی را در پی خواهد داشت که شاید یکی از مهم ترین پیامدهای آن بی عقوبت ماندن اعمال خلاف عفت عمومی مجرمان و یکی دیگر از پیامدهای مهم آن نیز قربانی شدن برخی افراد پاک و بی گناه در یک بازی خطرناک و غیرشفاف باشد.
از مدعی العموم انتظار می رود به صورت جدی به مسئله ورود کرده و قربانیان تجاوزهای جنسی نیز بیش از شبکه های اجتماعی برای احقاق حقوق به مدعی العموم اعتماد کرده و شکایت های رسمی خود را در همین زمینه تنظیم و پیگیری کنند؛ فرایندی منطقی که همچنین باعث می شود برخی افراد نامبرده در این افشاگری ها که ادعای بیگناهی می کنند و مدعی هستند قربانی برخی تسویه حساب ها شده اند، بیش از این متحمل خسارت نشده و حیثیت اجتماعی شان کمتر آسیب ببیند.
