همه آنچه باید درباره فروش خانه شهرداران تهران بدانید(عکس)

خبرنگاران امروز به خانه یا عمارت شهرداران تهران رفتند تا از نزدیک از بخش‌های این خانه تاریخی بازدید کرده و در جریان چرایی تصمیم شهرداری تهران برای فروش آن قرار بگیرند.

ساعت 10:30 روز جمعه 4 بهمن ماه سال 1398 مقصد اقدسیه خیابان گلستان جنوبی عمارت شهرداران تهران.

نرم افزار مسیریاب آلارم می دهد که به محل مورد نظر نزدیک شده‌ایم. ورودی خیابان نگهبانی دارد و باید از گیت عبور کنم. نگهبان پرس و جو می‌کند و می‌گویم قرار است به خانه شهرداران بروم.

چند ده متری مانده به خانه شهرداران از خودرو پیاده شده و مات و مبهوت برج‌های ساخته شده در خیابان به سمت عمارت راه می‌افتم. و اولین نکته در ذهنم شکل می‌گیرد « قرار است این خانه نیز برج شود؟ ».

خانه یا عمارت شهرداران کجاست؟

خانه یا عمرات شهرداران عمارت دو طبقه‌ای در خیابان گلستان جنوبی در محله اقدسیه است که به گفته محلی ها مربوط به دوره پهلوی اول است و حدوداً 1200 متر وسعت دارد. قیمت هر مترمربع زمین در این محله اعیان نشین از 120 تا 130 میلیون تومان آغاز می شود.

عمارتی که گفته می‌شود قبلاً برای یکی از وابستگان دربار بوده است. برخی از اهالی می‌گویند اینجا قبلاً برای تیمسار قره‌گوزلو بوده است، برخی دیگر هم می‌گویند که این ملک برای امرای ارتش بوده است. ولی کسی به درستی تاریخ این ملک را نمی‌داند و جالب است که در فضای مجازی هم چیزی در خصوص قدمت این بنا نوشته نشده است.

قدیمی‌ترهای محل می‌گویند در زمان شاه تیمساری در این عمارت رفت و آمد می‌کرد. مدت‌ها این عمارت رها شده و بعدها شهرداری تهران با واسطه این عمارت را خریداری کرد.

دستور فروش خانه از سوی حناچی صادر شد

روز چهارشنبه هفته گذشته بود که خبری در رسانه ها منتشر شد که حکایت از آن داشت که پیروز حناچی شهردار تهران دستور صدور این خانه تاریخی را امضا کرده است.

خبری که به سرعت سر و صدا کرد و حتی غلامحسین محمدی مشاور شهردار تهران را واردار کرد تا ضمن تایید خبر دستور فروش خانه نسبت به تاریخی بودن آن واکنش نشان دهد.

تنی چند از اعضای شورای شهر تهران نسبت به این خبر واکنش نشان دادند تا اینکه قرار شد امروز جمعه حجت نظری و غلامحسین محمدی به همراه خبرنگاران برای بازدید از این خانه به اقدسیه بروند.

خانه را به بساز و بفروش‌ها نمی‌فروشیم

غلامحسین محمدی مشاور شهردار تهران به همراه برخی از مدیران شهرداری به خانه شهرداران آمد. در بین خبرنگاران صحبت‌هایشان را می‌شنود و از دغدغه‌های آنها در خصوص فروش این خانه مطلع می‌شود.

یکی از خبرنگاران می‌گوید: حیف است این خانه به یک بساز و بفروش فروخته شود. این همه آینه کاری و این معماری منحصر به فرد حیف است که بیل مکانیکی بخورد و فرو بریزد.

محمدی می‌خندد و می‌گوید: نمی‌گذاریم بیل مکانیکی زیرش بخورد. کمی جدی تر می‌گوید: نگاه ما این است که این ملک به بساز و بفروش داده نشود. در ثانی آن کسی که باید مجوز ساخت برایش صادر کند ما هستیم و ما مجوز ساخت و ساز نمی‌دهیم.

یکی از خبرنگاران می‌گوید: براساس طرح تفصیلی وقتی بیش از 60 درصد یک کوچه از حقی برخوردار شده باشند بقیه ساختمان ها هم از آن حق برخوردارند. در این کوچه هم همه برج ساخته اند پس حقوق مکتسبه برای مالک بعدی ایجاد می‌شود.

محمدی این بار هم با خونسردی می‌گوید: طرح تفصیلی چنین اجازه ای نداده و نمی‌دهد. خیالتان راحت، قرار نیست به همین سادگی حقوق مکتسبه ای مخالف صرفه و صلاح شهر ایجاد شود.

شاید این خانه یک پاتوق بشود

یکی از خبرنگاران به محمدی می‌گوید: چرا اینجا را مثل خیلی از خانه های میراثی و قدیمی به یک پاتوق فرهنگی تبدیل نمی‌کنید؟ مگر شهرداری شعار نمی‌دهد که برای حفظ خانه های تاریخی مصر است؟

وی پاسخ می‌دهد: ما که هنوز خانه را واگذار نکرده ایم. شاید نفری که آمد و خانه را خرید آن را به یک پاتوق تبدیل کرد.

مشاور شهردار تهران می‌گوید: هر کار و هر سرمایه گذاری باید یک پلن صرفه و صلاح و هزینه فایده به همراه داشته باشد. نمی‌شود بدون هیچ پلن و بدون هیچ بررسی کارشناسی صرفا یک جایی را خانه تاریخی کرد.

وی می‌گوید: امثال این خانه ها کم نداریم. شهرداری به چه دلیلی باید دانه دانه اینها را خریداری کرده و احیا کند؟ باید دلایل اینها مشخص شود. باید معلوم شود که چرا ما باید روی این ها کار کنیم.

خانه شهرداران سال 56 ساخته شده خیلی هم قدیمی نیست

یکی از خبرنگاران گلایه می‌کند که شهرداری تهران یک خانه قدیمی را که باید ثبت میراث فرهنگی می‌شده است را به فروش گذاشته است در حالی که وعده های دیگری می‌دادید و عجیب است چرا آقای حناچی که خودشان عضو شورای عالی معماری و شهرسازی بوده است به این موضوع توجه نکرده است.

محمدی می‌گوید: اولا باید به این موضوع توجه کنیم که مجوز ساخت این ملک مربوط به سال ۱۳۵۶ است و اصلا یک خانه 40 ساله که میراثی قلمداد نمی شود.

وی ادامه می‌دهد: از سوی دیگر ساخت این ساختمان هم با معماری خاصی نبوده است و نکته آخر، فرد خاصی هم که یک ویژگی منحصر به فرد داشته باشد در آن زندگی نکرده است.

تنها یک شهردار در این خانه آن هم مدت اندکی ساکن بوده است

یکی از خبرنگاران می‌گوید: اینجا اسمش خانه شهرداران تهران است و شهرداران زیادی در آن ساکن بوده اند چرا شما می‌گویید فردی در آن زندگی نمی‌کرده است.

مشاور شهردار تهران گفت: من سابقه این خانه را بررسی کرده ام و فقط آقای الویری چند ماهی حالا در برخی نقل ها هم یک سالی در آن ساکن بوده است. سایر شهرداران اصلا در این خانه سکونت نداشته اند.

همه املاک‌مان قدرت فروش ندارد

یکی از خبرنگاران می‌گوید: شنیده شده که شهرداری علت فروش این خانه را صرف هزینه فروش آن در یکی دیگر از پروژه‌ها مطرح کرده است چرا شهرداری تهران که این همه ملک دارد و بزرگترین ملاک تهران محسوب می‌شود یک ملک دیگر را نمی‌فروشد؟

محمدی گفت: شهرداری تهران ملک زیاد دارد اما همه آنها قابلیت فروش ندارد. طبیعی است که ما ملک‌ها را در لیست فروش می‌گذاریم اما مردم نسبت به خردی آن اقبالی ندارند.

وی ادامه داد: ملک‌های شهرداری تهران یا تجاری است یا مسکونی در حالی که برای خرید تجاری ها اقبالی وجود ندارد که ناشی از شرایط اقتصادی کشور است و مسکونی ها هم یا پایان کار ندارد یا سند نقل و انتقالش کامل نشده است.

ضعیف ترین آینه کاری متری یک میلیون می‌ارزد

در میانه بازدید و پرسش و پاسخ حجت نظری عضو شورای اسلامی شهر تهران به جمع خبرنگاران اضافه می‌شود. بعد از چند دقیقه بازدید می‌گوید آینه کاری های اینجا چشم نواز است.

می گوید: در خانه فرهنگ بازار که مربوط به خواهر زن احمد شاه بوده است آنقدر آینه کاری نداشته است. الان هزینه یک متر آینه کاری آن هم با کیفیت معمولی حداقل یک میلیون تومان ارزش دارد حالا اینجا این قدر آینه کاری دارد.

باید به نفیس بودن ملک هم توجه کرد

یکی از خبرنگاران به نظری می‌گوید: اگر قرار باشد بنای فاخر مصداقش حجم زیاد اینه کاری باشد پس مجتمع تجاری ایران مال هم باید بنای فاخر تشخیص داده شود.

نظری پاسخ می‌دهد اول باید تخلفات ایران مال را بررسی کنیم و بعد درباره فاخر بودنش حرف بزنیم! اینکه جای جدیدی ساخته شود فرع ماجراست در درجه اول باید نفیس بودن و ارزشمند بودن یک ملک قدیمی را مورد بررسی قرار دهیم.

یکی از خبرنگاران می‌گوید: در این خانه تغییرات گسترده ای ایجاد شده است که به نظر میراثی بودن آن را زیر سوال می‌برد.

عضو شورای اسلامی شهر تهران می‌گوید: وقتی جایی ثبت ملی نشده باشد منعی برای تغییرات ندارد البته ممکن است برخی تغییرات باعث شود تا میراثی بودن ملک زیر سوال برود.

باید نظر به روز میراث فرهنگی اخذ شود

یکی از خبرنگاران به نظری می گوید: این خانه ثبت میراثی نشده است و به نظر می‌رسد شرایط ثبت را هم ندارد.

نظری می‌گوید: ما بسیار شاهد این بوده ایم که بناهایی واجد ارزش بودند اما بعد از مدتی میراث فرهنگی از نظر خودشان برگشته اند و گفته اند آن خانه ارزش میراثی ندارد و البته بالعکس.

عضو شورای شهر تهران گفت: اولا به نظرم لازم است نسبت به این بنا و سایر بناها میراث نظرش را به روز و در لحظه اعلام کند. از نظر من که تخصص معماری ندارم و صرفا یک آدم عادی هستم این خانه صرفا جنبه زیبایی دارد.

وی ادامه می‌دهد: من تهران را به طور کامل گشته ام و صادقانه می گویم در بناهای غیر سلطنتی این نوع و حجم از آینه کاری را ندیدم.

این خانه فقط آینه کاری دارد و بس!

شادمهری مدیرکل بناهای تاریخی شهرداری تهران در ادامه این بازدید می‌گوید: امروز ۷۰ بنای تاریخی در دست شهرداری تهران است و دنبال این هستیم که از اینها یک کاربری خاص بگیریم.

وی ادامه می دهد: خیلی خانه های فاخر تر از عمارت شهرداران در محله عودلاجان وجود دارد و باید بپذیریم که این خانه فقط آینه کاری دارد و بس و هیچ قدمت و شاخصه دیگری ندارد.

یکی از خبرنگاران خطاب به شادمهری می‌گوید: در این خانه شهرداران زیادی رفت و آمد کرده اند این ارزش محسوب نمی‌شود؟

وی پاسخ می‌دهد: اگر اینگونه باشد خانه سازمانی برای خیلی از وزارتخانه ها وجود دارد که وزرا در آن ساکن می‌شوند پس باید همه آن خانه های سازمانی را هم خانه تاریخی و میراثی بدانیم و آن را ثبت کنیم.

شادمهری می‌گوید: خانه شاملو خانه ای است که شاملو در آن مستاجر بوده است و اگر قرار باشد همه اینها ثبت شود دیگر در تهران ملکی ساخته نمی شود.

سفرا به اطاق کار حناچی بیشتر تردد کرده اند

یکی از خبرنگاران به محمدی می‌گوید: در این خانه سفرا و مهمانان ویژه ای تردد کرده اند و شاید اگر تاریخ آن بررسی شود ببینیم که اینجا محل رخ دادن اتفاقات مهمی بوده است.

محمدی با خنده می‌گوید: سفرا و مهمانان خارجی و ویژه در اطاق کار من و شهردار تهران بیشتر آمد و رفت داشته اند پس باید آنجا را هم ثبت کنیم!

حجت نظری به میانه صحبت‌ها ورود می‌کند و می‌گوید: دلیلی نیست که اگر در جایی یک ملک ثبت نشده است ما جای دیگری را هم ثبت نکنیم و آن را رها کنیم.

شهرداری اجباری برای ارائه لیست فروش املاک به شورا ندارد

یکی از خبرنگاران به حجت نظری عضو شورای اسلامی شهر تهران می‌گوید: شهرداری تهران براساس مصوبات شورای شهر تهران باید لیست املاکی که قرار است بفروشد را به شورا ارائه کند تا در روند بودجه ریزی مشخص شود درآمدهای شهرداری از کدام محل است. آیا اعلام فروش این خانه به شورا ارائه شده است.

نظری می‌گوید: این موضوع اشتباه است و شهرداری تهران اجباری برای ارائه چنین لیستی ندارد و واقعیت این است که از لحاظ منطقی هم اصلا چنین اجباری برای شهردار تهران وجود ندارد.

وی افزود: در بسیاری از موارد شورای شهر اختیارات خود را به شهردار تهران تفویض می‌کند و در این خصوص هم همین گونه است.

شهرداری نمی‌تواند مالک بعدی را از ساخت و ساز منع کند

یکی از خبرنگاران خطاب به نظری عضو شورای اسلامی شهر تهران می‌گوید: مسؤولان شهرداری معتقدند نمی‌گذارند خریدار این خانه آن را بسازد و بفروشد و می گویند برای آن قوانین وضع می‌کنند. آیا واقعا شهرداری می تواند برای مالک بعدی قید بگذارد یا نه؟

نظری می‌گوید: بعید است که بشود این قید را برای خریدار قرار بدهیم. زیرا به طور طبیعی اگر مالک بعدی به دیوان عدالت اداری مراجعه کند و نسبت به قیود تعیین شده در حین خرید و فروش اعتراض کند می تواند این قید را باطل کند. نمی توان حق ذی نفعان را اسقاط کرد.

فرش های دستبافت و تابلوها و لوسترها برچسبب اموال دارد

یکی از خبرنگاران خطاب به محمدی می‌گوید: شنیده شده که بخشی از وسایل این خانه فروخته شده و حتی می گویند یکی دو تا تابلو هم در دوران گذار در گذشته ناپدید شده است آیا این موضوع صحت دارد؟

محمدی می‌گوید صحت این حرفها بعید است چون همه این اموال برچسب اموال دارد.

وی گفت: در اینجا سه فرش دست بافت وجود داشته است که واجد ارزش است که اینها به انبار شهرداری تهران منتقل شده است.

مشاور شهردار تهران گفت: در دوره گیل‌آبادی تعدادی تابلو به هنرمندان سفارش داده شده بود که کشیده شده است و آنها هم از خانه برداشته شده و در انبار نگهداری می‌شود که البته ارزش خاصی هم ندارد.

محمدی می‌گوید: مبل ها و میزهای موجود کاملا عادی و غیر ارزشمند بوده است اما آنچه واجد ارزش بوده است این لوسترهایی است که در اینجا هنوز نصب است و باید با حضور یک فرد متخصص باز شده و در جای دیگر سرهم شود.

شرایط ثبت ملی یک ملک

در انتهای بازدید و سوال و پرسش های خبرنگاران احمدی مدیر میراث فرهنگی تهران به جمع خبرنگاران می آید و می گوید: هر اثری برای ثبت شدن باید یک شرط از سه شرط را داشته باشد یا اینکه به لحاظ تاریخی بخشی از تاریخ باشد یا به لحاظ معماری ویژگی منحصر به فرد داشته باشد یا به لحاظ شأن معنوی اثر و نقشی که در تاریخ داشته با ارزش باشد.

وی ادامه می‌دهد: در مورد این خانه همین امروز سازمان میراث فرهنگی وظیفه ای ندارد زیرا نه با ارزش قلمداد شده و نه در بافت تاریخی شهر قرار گرفته است.

یکی از خبرنگاران می‌گوید: آیا اگر خانه ثبت ملی شود خرید و فروش آن منتفی است؟

احمدی می‌گوید: ثبت ملی منافاتی با فروش اثر ندارد و اگر ثبت شده بود صرفا در حوزه تخریب و نوسازی می شد اقدامات قانونی برای جلوگیری از تخریب انجام داد.

یکی از خبرنگاران می‌گوید: اینجا آینه کاری های زیادی دارد که نشان از فاخر بودن آن است.

احمدی می‌گوید: برخلاف تصور شما آینه کاری دلیلی برای فاخر بودن یک بنا نیست. این همه امامزاده داریم که آینه کاری دارد اما هیچ‌کدام ثبت تاریخی نشده است یا حتی مساجدی که آینه کاری شده اند اما ثبت ملی نیستند.

این متخصص حوزه میراث فرهنگی می‌گوید: معماری اینجا خاص است اما کمی زود است برای اینکه بگوییم این معماری منحصر به فرد است یا خیر زیرا معماری خانه تیمور تاش هم همین شکلی است.

به نظرم اینجا چیزی برای ثبت ملی ندارد

احمدی با اشاره به این مطلب که ما حاضریم این ساختمان را در شورای ثبت مطرح کنیم و درباره آن بررسی انجام دهیم می گوید: اما نظر شخص احمدی این است که این خانه هیچ‌چیزی که باید ثبت شود ندارد.

یکی از خبرنگاران خطاب به احمدی گفت: به لحاظ زیبایی شناسی این خانه زیبایی خودش را دارد پس چرا ثبت نمی شود.

وی پاسخ می‌دهد زیبایی شناسی معیار ثبت شدن نیست. معیار ثبت ملی داشتن یکی از سه ویژگی قبلا اشاره شده است.

هزینه بالای نگهداری عامل فروش نیست

یکی از خبرنگاران خطاب به محمدی گفت: شنیده شده که نگهداری این خانه حدود 25 تا 30 میلیون تومان ماهانه هزنیه داشته است و دلیل فروش این خانه هزینه بالای نگهداری است.

محمدی می گوید: این خانه نگهداری اش هزینه دارد اما دلیل فروشش هزینه نگهداری نیست زیرا ما در جای دیگر هم برای نگهداری سایر املاک هزینه می کنیم.

یکی از خبرنگاران می گوید: در این منطقه چنین خانه ای متری چند میلیون می ارزد؟

مشاور شهردار تهران می گوید: این را باید کارشناسان پاسخ بدهند.

خبرنگار دیگری می گوید: به نظرم متری 120 تا 140 میلیون تومان می ارزد.

محمدی با خنده می گوید: شما چقدر دست و دلباز حاضرید برای این خانه پول بپردازید!

کلام آخر

بازدید تمام می شود حرفهای مختلفی زده شده که برخی ضد و نقیض یکدیگرند. از میراثی بودن و نبودن خانه تا اینکه آیا یک شهردار در ان زندگی می کرده یا چند شهردار.

حتی وعده و وعید های زیادی هم داده می‌شود مثل اینکه قرار نیست بساز و بفروش آن را بخرد یا شاید اینجا به یک سازمان و نهاد واگذار شود اما همچنان سوالات بسیاری باقی مانده است که شاید مهمترین آنها این باشد «چرا این خانه باید بفروش برسد.

این سوال هرچند از سوی مسؤولان شهرداری اینگونه پاسخ داده شده است که املاک دیگر شهرداری طالب خرید ندارد اما به نظر می‌رسد این پاسخ آنقدر ها هم که باید قانع کننده نیست.

منبع:فارس