تاسیس شبکه افق؛ جزیره‌سازی یا کشور گشایی؟
یکی از نقدهایی که به ایده تاسیس شبکه افق وارد می‌کنند اصطلاحا گذاشتن همه تخم‌مرغ‌ها داخل یک سبد است، یعنی ایجاد جزیره‌ای رسانه‌ای برای خودمان و دوستان‌مان.
اگر آغاز تولید شبکه‌های تازه در تلویزیون را آذر72 و شبکه3 سیما در نظر بگیریم، آخرین شبکه‌هایی که به فهرست بلندبالای تلویزیون اضافه شدند، شبکه‌های امید و ایران‌کالا هستند که این آخری پیش از این با نام «بازار» فعالیت می‌کرد. پیش از این دو شبکه، شبکه افق که قرار بود با نام «عصر» فعالیت کند، پس از فراز و نشیب‌های بسیار با نام «افق» و شعار «نگاهت را به افق بسپار» در اسفند 93 افتتاح شد.
شبکه‌ای که نسبت به هم‌پیاله‌های تلویزیونی خود، جوان یا حتی نوجوان محسوب می‌شود. شبکه‌ای که از ابتدا حسابش را از بقیه جدا کرد و برای خودش و مخاطبانش قائل به مرزبندی شد.
جای خالی یک ایده یا یک شبکه؟
بسیاری از فعالان رسانه‌ای معتقدند شبکه افق براساس یک ایده مشخص، فارغ از درستی یا نادرستی آن تاسیس شد. صحبت‌های جواد رمضان‌نژاد، مدیر وقت شبکه افق در نشست رسانه‌ای افتتاح رسمی این شبکه را در سال 93 با هم مرور کنیم: «ایده اولیه شکل‌گیری این شبکه اواسط سال 92 همزمان با تاسیس شبکه‌های دیجیتال و نسل جدید شکل گرفت.»
جزیره‌سازی یا کشور گشایی؟
یکی از نقدهایی که به ایده تاسیس شبکه افق وارد می‌کنند اصطلاحا گذاشتن همه تخم‌مرغ‌ها داخل یک سبد است، یعنی ایجاد جزیره‌ای رسانه‌ای برای خودمان و دوستان‌مان؛ جزیره‌ای که هر آنچه بخواهیم می‌سازیم و لابد دوستان‌مان هم باید هر آنچه را ساخته می‌شود ببینند و اصلا همین رابطه، صحیح‌ترین روش است. اما انگار در همین ایده اصلی هم تفاوت‌هایی وجود دارد. در مراسم افتتاحیه شبکه افق دو، سه نقل قول شنیده شد.
فرهیختگان آنلاین: مجری برنامه جهان آرا گفت: فشار به میهمان‌هایی که یا علیه دولت خیلی تند صحبت می‌کردند یا درباره فساد کلان صحبت می‌کردند بسیار بچیزی که بسیار مورد توجه است این که انتقادات از سازمان صدا وسیما هروز یه جنبه تازه و جدید پیدا می کند.
