«نوای اسرارآمیز» نقد شد
در نشست نقد نمایش «نوای اسرارآمیز» به این نکته اشاره شد که کلمه، زبان و مکان نزد اریک امانوئل اشمیت نویسنده اثر ویرانگر انسان هستند و این عوامل به عنوان نیروی مهاجم وارد داستان می شوند.
به گزارش خبرنگار مهر، نشست نقد و بررسی نمایش «نوای اسرارآمیز» نوشته اریک امانوئل اشمیت به کارگردانی ساقی عطایی، دوشنبه شب ۲ مرداد با حضور جمعی از اعضای کانون منتقدان خانه تئاتر، بازیگران و عوامل این نمایش در موسسه فرهنگی پایتخت برگزار شد.
در ابتدای این نشست عطایی توضیحاتی درباره این نمایش داد و سپس حمید کاکاسلطانی منتقد جلسه عنوان کرد: اشمیت یک فیلسوف است. او رمان نویس، داستان نویس و نمایشنامه نویسی است که حد فاصل بین سنت و مدرنیته و حرکت به سوی پست مدرنیسم را از نظر اجتماعی تجربه کرده است. در بررسی آثار اشمیت نمی توانیم دنیایی را که تجربه کرده، نادیده بگیریم.
وی با اشاره به نمایشنامه «نوای اسرارآمیز» گفت: این نمایشنامه چند تم و زمینه دارد که یکی از آنها حقیقت جویی است. سوال مهم نمایشنامه هم این است که عشق چیست و نفرت چگونه از عشق سر بر می آورد؟ دیالوگ در آثار اشمیت، بسیار مهم است و جمله هم ماهیتی هراس انگیز و دهشتناک دارد.
این منتقد در ادامه یادآور شد: کلمه، زبان و مکان، نزد اشمیت ویرانگرِ انسان هستند و به عنوان نیروی مهاجم وارد داستان می شوند. این عناصر پس از ورودشان به داستان، ویران و مضطرب کننده می شوند. اساسا، انسان مدرن هم مضطرب است.
کاکاسلطانی در بخش دیگری از سخنانش یادآور شد: من فقط چند سال از آقای اشمیت کوچک تر هستم. هر دو هم فلسفه خوانده ایم و می خواهم به یکی از حرف هایش که از زبان شخصیت زنورکو بیان می شود، انتقاد کنم. او می گوید منتقدان حرف مفت می زنند اما من می خواهم بگویم همین منتقدان هستند که درباره آثار ادبی و هنری صحبت می کنند و موجب رشد بیشترشان می شوند.
پس از این سخنان، عطایی اظهار کرد: خیلی دوست داشتم منتقدان به دیدن این کار بیایند و از خیلی از دوستان منتقدتم برای آمدن، دعوت کردم اما بسیاری نیامدند. این مساله برایم خیلی مهم بود و هست که تماشاگر و منتقد بیاید کار را تماشا کرده و بعد آن را به چالش بکشد و درباره اش بحث کنیم. در این جلسه هم گفته شد که اشمیت، یک فیلسوف است اما برای من نگاه انسانی اش مهم بود.
کارگردان «نوای اسرارآمیز»ادامه داد: به نظرم این نمایشنامه نویس، ویژگی های عاطفی آقایان را در این اثر به خوبی نشان می دهد. در بیشتر درام هایی که سراغ داریم این زنان هستند که درباره مقوله عشق حرف می زنند و کمتر دیده ایم که شخصیت های مرد نمایشنامه ها درباره عشق، این گونه صحبت کنند.
عطایی درپایان متذکر شد: به دلیل این که در طول روز چهار اجرا در سالن پایتخت اجرا می شود، نتوانستیم دکور ناتورال این نمایشنامه را به پا کنیم. درباره موسیقی و نور هم سعی کردم که نه از موسیقی و نه از نور بدون این که مشخص شود منبع شان کجاست، استفاده نکنم.
پرسش و پاسخ حاضران در سالن با عوامل نمایش بخش دیگر این نشست بود.
