نگرانی اجتماعی از افزایش فاصله طبقاتی و افول آمریکا
وقتی آمریکایی‌ها به ۳۰ سال آینده نگاه می‌کنند، می‌بینند که کم‌کم در حال تبدیل شدن به کشوری در حال افول به لحاظ اقتصادی و سیاسی در صحنه جهانی هستند. با وجود اینکه اکثریت ۵۶درصدی جامعه می‌گویند نسبت به آینده آمریکا خوش‌بین هستند، اما همان‌ها هم با شک و تردید به آینده نگاه می‌کنند.
به گزارش بازتاب به نقل از فرهیختگان، بررسی جدید مرکز تحقیقات پیو با عنوان آنچه آمریکایی‌ها فکر می‌کنند به چشم‌انداز ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۵۰ می‌پردازد. این مرکز نشان می‌دهد که اکثریت مردم، آمریکا را به‌عنوان کشوری مقروض با شکاف رو به گسترش طبقاتی بین ثروتمندان و فقرا می‌بینند. آنها همچنین پیش‌بینی می‌کنند که امنیت شغلی نیروی کار در آینده با تهدیدات بیشتری مواجه شود.
عموم مردم معتقدند که اقتصاد کشور در سال ۲۰۵۰ ضعیف‌تر از امروز خواهد بود، هزینه اقدامات بهداشتی و درمانی افزایش خواهد یافت، شرایط محیط‌زیستی بدتر خواهد شد و آمریکایی‌های مسن شرایط به‌مراتب سخت‌تری را نسبت به امروز تجربه خواهند کرد. همچنین پیش‌بینی شده که یک حمله تروریستی به ابعاد حادثه ۱۱سپتامبر یا حتی فجیع‌تر از آن طی ۳۰سال آینده در کشور رخ دهد. این پیش‌بینی‌های ناخوشایند تا حدودی برگرفته از نگاه مردم به وضعیت فعلی کشور است. سهم آمریکایی‌هایی که از وضعیت کار و شغل در کشور ناراضی هستند در سال ۲۰۱۹ بیشتر از هر زمان دیگری است.
آمریکا از آن اقلیت‌ها می‌شود
عموم مردم همچنان دیدگاه مثبت‌تری دارند یا حداقل نسبت به برخی روندهای جمعیتی فعلی که آینده کشور را شکل می‌دهد، با خوش‌بینی می‌نگرند. دفتر سرشماری آمریکا پیش‌بینی کرده که تا سال ۲۰۵۰ سیاه‌پوستان، اسپانیایی‌ها، آسیایی‌ها و سایر اقلیت‌ها اکثریت جمعیت آن کشور را تشکیل دهند. حدود چهار نفر از هر ۱۰ آمریکایی یعنی ۴۲درصد نسبت به این موضوع اتفاق‌نظر دارند و گفته‌اند که از نظر آنها چنین تغییری خوب است یا بد. در نظرسنجی صورت گرفته ۳۵درصد معتقد بودند که این تغییر نسبت جمعیتی اتفاق خوبی خواهد بود، در حالی که ۲۳درصد نیز آن را اتفاقی بد می‌دانستند. البته تفاوت نژادی در ارائه این نظرات تاثیر‌گذار است، به‌عنوان مثال سفیدپوستان تقریبا دوبرابر سیاه‌پوستان یا اسپانیایی‌ها هستند. بنابراین طبیعی است که دیدگاهی منفی نسبت به این تغییر داشته باشند. وقتی درمورد آینده یک آمریکای متنوع سوال می‌شود، تقریبا نیمی از سفیدپوستان یعنی ۴۶درصد از آنها اعتقاد دارند که چنین اتفاقی باعث تضعیف آداب و رسوم و ارزش‌های آمریکایی خواهد شد. در حالی که این باور در بین تنها یک‌چهارم اسپانیایی‌ها و ۱۸درصد سیاه‌پوستان وجود دارد.
عموم مردم اعتقاد دارند آنچه در ترکیب هرم سنی جمعیت آمریکا رخ خواهد داد، آثار به مراتب وحشتناک‌تری به بار خواهد آورد. پیش‌بینی می‌شود سال ۲۰۵۰، افراد در سنین ۶۵ سال و بالاتر نسبت بیشتری از افراد ۱۸ سال به بالا و جوان‌تر داشته باشند. تغییری که بیش از ۵۶ درصد از کل بزرگسالان معتقدند برای کشور آثاری منفی به بار خواهد آورد.
ناامیدی مردم آمریکا از دولتمردان
اکثر آمریکایی‌ها اعتماد چندانی به دولت فدرال و مقامات منتخب آن جهت برطرف کردن چالش‌های اساسی پیش روی خود ندارند. هشت نفر از هر ۱۰ نفر می‌گویند که نگران عملکرد دولت در واشنگتن هستند. سهم مشابهی از این نگرانی ناشی از تردید درباره توانایی رهبران سیاسی برای حل بزرگ‌ترین مشکلات کشور است، به‌طوری که ۴۸درصد از مردم اظهار داشتند به‌شدت نگران این موضوع هستند. هنگامی که از آنها سوال شد دولت فدرال چه تاثیری در یافتن راه‌حل‌های مناسب جهت مقابله با مشکلات آینده کشور خواهد داشت، عموم آنها اعتقاد داشتند که واشنگتن نه‌تنها در مقابله با این چالش‌ها ناتوان است بلکه حتی خودش نیز تاثیر منفی بر آنها می‌گذارد. به لحاظ آماری نیز ۵۵درصد مردم معتقد به ناتوانی دولت هستند، در حالی که ۴۴درصد همچنان به آن امید دارند. درعوض، اکثریت آمریکایی‌ها که درصد قابل‌توجهی هستند، برای حل مشکلات آینده به علم و فناوری و همچنین به سیستم آموزش نگاه مثبت‌تری دارند. ۸۷درصد یعنی تقریبا سه‌چهارم از جمعیت آمریکا معتقدند که علم و فناوری تاثیر بسیار یا تا حدودی مثبت در حل مشکلات کشور خواهد داشت. همین نگاه در مورد مدارس، کالج‌ها و دانشگاه‌ها نیز صدق می‌کند و ۷۴درصد نسبت به این مراکز با دیدی مثبت می‌نگرند. با وجود این نگرش مثبت، کم نیستند کسانی که نسبت به این خوش‌بینی هم با دیده شک و تردید می‌نگرند. تقریبا سه‌چهارم از یک جامعه آماری ما یعنی چیزی بالغ بر ۷۷درصد نگران توانایی مدارس دولتی برای ارائه آموزش با کیفیت به دانش‌آموزان در آینده هستند و پیش‌بینی می‌کنند که حتی کیفیت این مدارس تا سال ۲۰۵۰ بدتر هم بشود. در همین راستا، ۳۴درصد اعتقاد دارند که سرمایه‌گذاری در تحقیقات علمی در کشور را باید به‌عنوان یک اولویت سیاستگذاری افزایش داد.
بسیاری از این یافته‌ها و زمینه‌های اساسی، حاکی از شکاف عمیق در امتداد خطوط گسل سنتی زندگی آمریکایی‌ها از جمله نژاد، سن و تحصیلات است. نکته دیگر اینکه از تفاوت‌های بارز این نظرسنجی می‌توان به اختلافات بین جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها پی برد. میزان این اختلافات به ما یادآوری می‌کند که تا چه اندازه نگرش دوقطبی و حزبی نه‌تنها بر فضای سیاسی فعلی بلکه بر آینده نیز سیطره خواهد داشت. در میان طیف وسیعی از مسائل، اختلاف بین نظرات و آرای دو جریان سیاسی کشور کاملا مشهود است. علی‌رغم نگرانی مشترک دوطرف درباره کیفیت مدارس عمومی کشور در آینده، حدود دوسوم یعنی ۶۶درصد دموکرات‌ها و کسانی که خود را وابسته به دموکرات‌ها می‌دانند، افزایش هزینه‌های آموزش را به‌عنوان اولویت اصلی دولت فدرال می‌بینند. در حالی که این نگرش در بین جمهوری‌خواهان تنها ۳۶درصد است. حدود ۶نفر از هر ۱۰دموکرات یعنی ۵۸درصد معتقدند که رسانه‌های خبری تاثیر مثبتی در حل مشکلات آینده کشور خواهند داشت. در حالی که در جناح مقابل یعنی جمهوری‌خواهان این میزان خوش‌بینی فقط در بین ۱۹درصد وجود دارد. حدود چهار نفر از هر ۱۰ دموکرات یعنی ۴۲درصد می‌گویند که اکثریت مردم غیر سفیدپوست، آداب و ارزش‌های آمریکایی را نه‌تنها تضعیف نکرده که حتی تقویت هم می‌کنند. دیدگاهی که تنها در بین ۱۳درصد از جمهوری‌خواهان وجود دارد.
در موردی دیگر، حدود ۶نفر از هر ۱۰دموکرات یعنی ۶۱درصد از آنها، ازدواج بین نژاد‌های مختلف را اتفاق خوبی برای جامعه می‌دانند. در حالی که فقط یک‌سوم جمهوری‌خواهان با آنها هم نظرند. رشد شکاف‌های حزبی در تعیین اولویتهای آینده منعکس‌کننده شکاف‌های مشابه در اولویتهای سیاست فعلی کشور هم هست. تحقیقات اخیر نشان داده که جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها در دهه‌های اخیر در دیدگاه‌های خود در مورد اینکه اولویتهای اصلی کنگره و رئیس‌جمهور چه باید باشد، اختلاف‌نظر‌های جدی داشته‌اند. اختلافات احزاب به‌ویژه در موضوعات مربوط به محیط‌زیست بسیار قابل‌توجه است. حدود ۶نفر از هر ۱۰ دموکرات یعنی ۶۱درصد می‌گویند نسبت به تغییرات اقلیمی بسیار نگرانند، در حالی که این نگرانی تنها در بین ۱۵درصد از جمهوری‌خواهان وجود دارد. در مجموع ۷۰درصد از دموکرات‌ها و ۴۳درصد از جمهوری‌خواهان پیش‌بینی می‌کنند که وضعیت اقلیمی طی ۳۰سال آینده بدتر خواهد شد. اولویتهای اصلی آنها برای آینده در بسیاری موارد متفاوت است. در بین همه بزرگسالان، مراقبت‌های بهداشتی و افزایش هزینه برای آموزش در صدر لیست سیاست‌هایی است که آنان معتقدند دولت فدرال باید برای بهبود کیفیت زندگی نسل‌های آینده اتخاذ کند. سه اولویت اصلی جمهوری‌خواهان در حالی شامل کاهش تعداد مهاجران غیرقانونی، کاهش بدهی‌های کشور و عدم افزایش نرخ مالیات می‌شود که این موارد حتی در بین پنج اولویت اول دموکرات‌ها هم دیده نمی‌شود. در نقطه مقابل سه مورد از پنج اولویت اصلی دموکرات‌ها مربوط به تغییر شرایط اقلیمی، کاهش شکاف بین ثروتمندان و فقرا و افزایش هزینه‌های تامین اجتماعی و بهداشت و درمان می‌شود. اگرچه ارائه خدمات بهداشتی با کیفیت بالا و افزایش سرمایه‌گذاری برای آموزش از اولویتهای اصلی هر دو حزب است، دموکرات‌ها تاکید به مراتب بیشتری بر انجام آنها دارند.
البته دوطرف در مواردی هم با یکدیگر اتفاق‌نظر دارند، به‌عنوان مثال هر دوی آنها باور دارند که در سال ۲۰۵۰ فضای سیاسی کشور به مراتب دوقطبی‌تر از امروز خواهد بود. این نظرسنجی ملی از ۲.۵۲۴ فرد بزرگسال در ۱۱تا۲۳ دسامبر ۲۰۱۸ به صورت آنلاین در مرکز تحقیقات پیو انجام شد. از جمله یافته‌های دیگر این پژوهش می‌توان موارد زیر را برشمرد:اکثر آمریکایی‌ها پیش‌بینی می‌کنند که شرایط مالی میانسالان و سالمندان در سال ۲۰۵۰ به مراتب وخیم‌تر از امروز باشد. حدود هفت نفر از هر ۱۰آمریکایی انتظار دارند که در آینده سالخوردگان شرایط سخت‌تری برای بازنشستگی نسبت به امروز داشته باشند. ۸۳درصد پیش‌بینی می‌کنند که بیشتر مردم برای تامین بازنشستگی باید تا ۷۰سالگی کار کنند. پیش‌بینی‌های عمومی برای آینده سیستم تامین اجتماعی کاملا مشهود و ناامیدکننده است.
در بین کسانی که هنوز بازنشسته نشده‌اند، ۴۲درصد انتظار ندارند که هنگام پایان سال‌های کارشان از مزایای تامین اجتماعی برخوردار شوند. ۴۲درصد دیگر پیش‌بینی می‌کنند که مزایای تامین اجتماعی در آینده از امروز هم کمتر باشد. بزرگسالان زیر ۵۰سال نسبت به مزایای بیمه تامین اجتماعی در دوران بازنشستگی تردید دارند، به‌طوری که ۴۸درصد از آنها حتی تصور نمی‌کنند که حقوقی در دوران بازنشستگی دست‌شان را بگیرد. در مقابل تنها حدود یک‌چهارم یعنی ۲۳درصد انتظار دارند که در سطح فعلی مزایای تامین اجتماعی خود را دریافت کنند. این یافته‌ها نشانگر شک‌وتردید دیرینه مردم به‌ویژه جوانان نسبت به سیستم تامین اجتماعی کشور است. آمریکایی‌ها حتی درمورد ثبات مالی در سیستم تامین اجتماعی هم شک‌وتردید دارند. فقط یک‌چهارم اعتقاد دارند که برای کاهش هزینه‌های سیستم باید برخی مزایا برای بازنشستگان آینده ارائه و برخی دیگر حذف شوند، در حالی که حدود سه برابر بیشتر می‌گویند مزایا نباید به هیچ‌وجه کاهش یابد.
ناامیدی مردم آمریکا از بهبود شرایط
تعداد کمی از آمریکایی‌ها هستند که در سال ۲۰۵۰ زندگی بهتری را برای خانواده‌ها متصور باشند. بیش از چهار نفر از هر ۱۰آمریکایی یعنی ۴۴درصد پیش‌بینی می‌کنند که شرایط زندگی خانواده‌ها در ۳۰سال آینده بدتر از امروز می‌شود. این سهم تقریبا دوبرابر میزانی است که انتظار دارند خانواده‌ها در آینده شرایط مالی بهتری از امروز داشته باشند. البته ۳۵درصد هم معتقدند که تغییری در وضعیت ایجاد نخواهد شد. وقتی صحبت از فرزندان می‌شود، نیمی از مردم می‌گویند استاندارد‌های زندگی کودکان در ۳۰ سال آینده پایین‌تر از امروز خواهد بود. در حالی که ۴۲درصد پیش‌بینی می‌کنند، وضعیت بهتر خواهد شد. در این بین، مردان دیدگاه خوش‌بینانه‌تری نسبت به زنان دارند. به‌طوری که ۴۷درصد از مردان در مقابل ۳۶درصد از زنان فکر می‌کنند در آینده وضعیت زندگی کودکان بهتر خواهد شد. البته کسانی که فرزندی در خانه ندارند نسبت به کسانی که فرزند دارند، قدری بدبین‌ترند. نسبت این دو گروه ۵۲ به ۴۴درصد است. در مورد مراقبت‌های درمانی و بهداشتی اکثر مردم معتقدند که بهبود و گسترش این مهم قطعا به نفع نسل‌های آینده خواهد بود.
وقتی از آنها سوال شد که دولت فدرال برای بهبود کیفیت زندگی نسل‌های آینده چه کاری باید انجام دهد، عموما پاسخ دادند که ارائه خدمات بهداشتی با کیفیت بالا و مقرون به صرفه برای همه آمریکایی‌ها باید در اولویت قرار گیرد. به لحاظ کمّی تقریبا دوسوم یعنی ۶۸درصد می‌گویند که این سیاست باید در آینده اولویت اصلی دولت باشد. بعد از اولویتهای درمانی، افزایش سرمایه‌گذاری در حوزه آموزشی در رده بعدی قرار می‌گیرد. ۵۴درصد معتقدند دولت فدرال باید برای زندگی بهتر نسل‌های آینده سرمایه‌گذاری بیشتری در بخش آموزش داشته باشد. بعد از این دو مورد، کاهش بدهی ملی یا مقابله با تغییرات اقلیمی با ۴۹ و ۴۸درصد در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند. بیشتر جمهوری‌خواهان اولویت‌شان برعکس دموکرات‌ها است که شامل کاهش بدهی‌های کشور می‌شود. ۴۷درصد از بزرگسالان با افزایش هزینه‌های تامین اجتماعی و بیمه درمانی به‌عنوان اولویت اصلی کشور موافق هستند و ۴۴درصد هم کاهش شکاف بین افراد ثروتمند و فقیر را چالش مهم کشور می‌دانند. در ادامه لیست هم جلوگیری از افزایش مالیات به اضافه جلوگیری از ورود مهاجران غیرقانونی قرار می‌گیرند.
