ریشه‌یابی موافقت و مخالفت با خصوصی‌سازی
از منظر روش‌شناسانه، تفاوت‌های نظری در امر خصوصی سازی ریشه در دیدگاه افراد به مسئله دارد.
موضوع واگذاری سهام دولت در شرکت‌های خودروسازی و به‌طور کلی خصوصی‌سازی صنعت خودرو موافقان و مخالفانی دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهد «مداخله دولت، زیانده بودن، کارآیی نداشتن و کیفیت پایین» ۴ نقطه چالش برانگیز در آرا و نظرها است.
برخی حضور دولت در صنعت را ناکارآمد می‌دانند؛ بنابراین برای کاهش مداخله دولت توصیه به خصوصی‌سازی می‌کنند. از سوی دیگر، برخی تجربه بد واگذاری‌ها در دهه ۸۰ را ملاک تحلیل‌ها قرار می‌دهند و از این رو معتقدند خصوصی‌سازی منجر به بدتر شدن وضعیت صنعت خودرو کشور می‌شود.
به نظر می‌رسد از منظر روش‌شناسانه، تفاوت‌های نظری یادشده ریشه در دیدگاه افراد به مسئله داشته باشد. به بیان دیگر، به تناسب تعریف افراد از زمین بازی صنعت خودرو، تحلیل‌ها نسبت به روش بهبود وضعیت این صنعت نیز می‌تواند تغییر کند.
از این‌رو پیش از هر تحلیل ارزشی نسبت به خصوصی‌سازی در صنعت خودرو باید مشخص شود وضعیت بهتر را در بهبود کدام شاخص تعریف می‌کنیم؟
به گزارش خط بازار:قدر مسلم دستیابی به نقطه مناسب و مطلوب در صنعت خودرو در یک نگاه ایده‌آل، منوط‌به بهتر شدن وضعیت تمامی بازیگران صنعت خودرو است، اما از آنجا که این مهم در واقعیت قابل تحقق نیست باید متناسب با زمان و شرایط و نیز مبتنی بر اولویت‌هایی زمان‌بندی شده که بیشترین منافع را برای بازیگران این صنعت به ارمغان می‌آورد، زمین بازی صنعت را مهندسی و جایگاه خصوصی‌سازی، بازمهندسی و تعریف شود. در این شرایط است که می‌توان نسبت به تاثیر خصوصی‌سازی خودروسازی منصفانه نظر داد
