سه هدف پشت اعزام کشتی های جنگی انگلیس به خلیج فارس
حسن الحردان در البناء نوشت: تحلیلگران در مورد دلایلی که باعث شد بریتانیا ناوگان دریایی خود را به آبهای خلیج فارس اعزام کند، سوالاتی را مطرح می کنند؛ برخی معتقدند که پشت این اقدام، تصمیم آمریکا و بریتانیا در مورد تنش زایی با ایران، قرار دارد؛ که موجب بحرانی تر شدن تنش های موجود، تا شعله ور شدن مقابله نظامی می شود. عده ای دیگر اعتقاد دارند که این حضور نظامی بریتانیا، در چارچوب تشدید محاصره ایران جای می گیرد؛ در حالی که دیگر کارشناسان، آن را در ضمن باقی ماندن تنش در تنگه هرمز، با هدف تحقق برخی اهداف آمریکایی بریتانیایی می دانند، که به مرحله انفجار جنگ نمی رسد.
به گزارش انتخاب؛ در ادامه این مطلب آمده است: مشخص است که رسیدن برخی ناوگانهای بریتانیایی به منطقه خلیج فارس، ارتباطی به آماده سازی ها برای به راه انداختن جنگی علیه ایران ندارد؛ چرا که چنین جنگی، به حضور نظامی آمریکا و انگلیس و پایگاهها و منافع آمریکایی و بریتانیایی در منطقه خلیج فارس، اسیب می رساند. علت این مساله، توانایی های نظامی ایران، برای پاسخ دادن به هر گونه تجاوزی است؛ آنچه که تحولات پس از ساقط شدن پهپاد آمریکایی توسط ایران، بوضوح ان را ثابت می کند و به دنبال این حادثه، ترامپ مجبور به عقب نشینی و امتناع از پاسخ دادن به ایران شد.
از این رو، می توان گفت اعزام ناوهای جنگی بریتانیایی، به برخی اهداف آمریکایی انگلیسی باز می گردد که سعی در پنهان کردن ان دارند؛ این در حالی است که همه می دانند طرفی که پشت تنش ها در خلیج فارس ایستاده، ایالات متحده است؛ که با خروج از برجام، شراره اختلافات و درگیریها را روشن کرد.
بر این اساس، می توان گفت اهداف مورد نظر آمریکا و انگلیس، در چند عامل نمود می یابد؛ هدف اول، تشدید محاصره علیه جمهوری اسلامی، نشان دادن تهران بعنوان تهدیدی برای دریانوردی بین المللی و باجگیری از دولتهای خلیج فارس و سوق دادن آنها به سمت خرید سلاح و پرداخت اموال در مقابل حمایت است.
همانطور که رئیس جمهور آمریکا اخیرا طی صحبتهایی، به صورت علنی اعلام کرد که نمی تواند از دولتهای ثروتمند حمایت کند، تا اشاره ای داشته باشد به اینکه دولتهای مذکور، باید برای تامین امنیت کشتی های خود، هزینه ای بپردازند. اما ادامه تنش ها در منطقه، به نفع ایالات متحده است، که باعث می شود تقاضای سلاح از آن افزایش یافته و سود زیادی از معاملات خود داشته باشد.
بنابراین، بحران بین بریتانیا و جمهوری اسلامی، به سمت راه حل گرایش دارد؛ بویژه پس از آنکه کانال های ارتباطی مستقیم و غیر مستقیمی در مورد توقیف نفت کش های ایرانی و بریتانیایی، گشوده شده است. اما معضل فعلی ان است که کدام یک از طرفها، ابتدا نسبت به آزاد کردن نفت کش طرف مقابل اقدام می کند.. لندنی که عملیات توقیف را اغاز کرد یا تهران؟
راه حل دیگر آن است که دو نفت کش به صورت همزمان آزاد شوند، به نحوی که در آغاز، هر دو نفت کش در کشور واسطه ای مانند عمان، لنگر اندازد. این مبادله که زمینه سازیها برای آن در حال انجام است، قواعد درگیری تازه ای را استوار می کند، که ایران به لطف استراتژی پاسخ متقابل خود، آن را عملی می کند.
