حاصل تجربیات و آثارم را کتاب می‌کنم
احمد نادعلیان هنرمند محیطی از تدوین کتابی حاوی تجربیات و آثارش خبر داد.
احمد نادعلیان فعال عرصه هنرهای محیطی درباره جدیدترین فعالیت های داخلی و خارجی خود به خبرنگار مهر گفت: در حال حاضر بیشترین مساله ای که روی آن تمرکز دارم تنظیم کتابی است که تجربیات و آثارم را در بر می گیرد و مشغول نوشتن آن هستم.
وی در توضیح بیشتر بیان کرد: در این کتاب روی این موضوع تمرکز کرده ام که چگونه در این زمینه پیش رفته ام و به هنر محیطی گرایش پیدا کرده ام. همچنین در بخشی از کتاب به این موضوع می پردازم که از نظر تصویری این مجموعه کارهایی که انجام دادم چه دستاوردهایی داشته و به طور کلی چه سودمندی داشته است. البته این کتاب می تواند از جنبه متن محور بودن شاخص بشود و در بر گیرنده خاطراتم هم بشود اما در حال حاضر بیشتر بعد تصویری اش پر رنگ است.
این هنرمند همچنین درباره برپایی جشنواره هنر محیطی که هر سال در روستای پلور برگزار می شود نیز اظهار کرد: یک سری کارگاه برای ساخت «ریتون» در روستای پلور با استادان برگزار کردیم تا برای جدیدترین جشنواره هنر محیطی که به زودی در این روستا برپا می شود آماده شویم.
وی درباره موضوع این دوره جشنواره هنر محیطی پلور گفت: ریتون یک سلسله ظروفی در دوره های اولیه و هزاره های سوم پیش از میلاد بودند که بعدها تا دوره هایی از تمدن ایران مثل دوره هخامنشیان و ساسانیان باقی ماندند. دو فرضیه درباره این ظروف وجود دارد و گفته می شود این ظروف دو کارکرد داشته اند؛ یکی از نظر زیبایی شناسی که شکلی شبیه حجم و مجسمه دارند و دوم بعد کاربردی اش که برای صرف مشربه در مراسم آیینی بوده است.
نادعلیان با اشاره به اینکه معمولا این ظروف توسط هنرمندان مدرن و به لحاظ شکلی مورد استفاده دوباره قرار گرفتند و خیلی از اینها به شکل مجسمه کار شدند، عنوان کرد: آنچه مدنظر ماست این است که این ظروف را که بیشتر به شکل موجودات و حیواناتی بودند دوباره در شکل هنر محیطی نگاه کنیم و یک کارکرد امروزین به آنها بدهیم اما تصمیم گرفتیم این بار به گذشته نگاه کنیم اما نه به معنای اینکه گذشته را بازتولید یا خوانش کنیم بلکه از نظر زیبایی شناسی به سراغ موجوداتی برویم که پیش از این انسان های هزاران سال قبل به آن نگاه مرده اند و این ممکن است نوعی قوه محیط زیستی را نیز تحریک کند.
این هنرمند ایرانی که با آثار محیطی‌اش در جهان شناخته شده است در پایان گفت: ما سراغ وجوهی از این موضوع رفتیم که ما را به هنر محیطی نزدیک می کند مثلا در کنار مطالعه گِل های بومی نقاط مختلف، گل های روستای پلور را بررسی کردیم. وقتی شما با گِل کار می کنید ناخودآگاه به دورانی فکر می کنید که بیشتر کار با این متریال جنبه عملی داشت و ما در این کارگاه ها درباره همه این موارد صحبت کردیم.
