حامد بهداد: جسارت در سینما را من ایجاد کردم
حامد بهداد که سال گذشته برای بازی در فیلم «قصر شیرین» نامزد نقش اول جشنواره فیلم فجر شد، در گفتگوی اخیر خود در ارتباط با بی مهری‌هایی که در طول سالهای فعالیتش در سینما مواجه شده و جریانی که مدعی است او مسبب ظهورش در سینما بوده، صحبت کرده که در ادامه خلاصه این گفتگو را می‌خوانید:
در طول فعالیتم با مهری هایی در سینما مواجه شدم
در طول سال‌هایی که در سینما فعالیت کردم با بی‌مهرهای زیادی مواجه شدم. من در کارنامه هنری ام کارهای خیلی خوبی دارم که متاسفانه هیچ یک از آنها در جشنواره ها دیده نشدند اما از سوی جامعه و مردم، با اقبال مواجه شدند.
هیاهوی امروز بازیگری را من ایجاد کردم
خیلی از بازیگرهای نسل جدید و هم نسل خودم از من تاثیر می‌گیرند. این هیاهو و جسارتی که امروز در بازیگری هست را من ایجاد کردم. من به روش غلط یا درست، پیکره یک منطقه نامرئی را از سکون بیرون آوردم و به آن حرکت دادم.
دیگر شور و شوق سال های قبل را ندارم!
من آدم 15 سال پیش نیستم و دیگر آن شور و شوق سالهای قبل را ندارم و به پختگی و بلوغ رسیده‌ام. احساس می کنم سوختم را دو برابر مصرف می‌کردم. من به کنترل اعتقادی ندارم، کنترل مال قدرت و اهریمن است. احساس، کنترل نمی فهمد.
در بازیگری کسانی هستند که اگزجره بازی می‌کنند، خودشیفتگی دارند و یا بر احساس خودشان مدیریتی ندارند؛ آن ها هم یک شیوه‌ای در بازیگری دارند. در بازیگری غلط و درست نداریم، شیوه ها شبیه یک چرخش دربازیگری است.
از همان ابتدا می خواستم در سینما جاودانه بمانم
من از همان ابتدا نیامده بودم که بروم، می‌خواستم که در سینما جاودانه بمانم. «بوتیک» و «آخربازی» نقطه شروع بازیگری من است. «این زن حرف نمی زند» سند شیوه بازیگری ام است.
همکاری با فیلم‌سازهای صاحب سبک مثل دانشگاه می‌ماند
همکاری با فیلم‌سازهای صاحب سبک مثل دانشگاه می‌ماند. در فیلم آقای کیارستمی بدون تمرین باید در جهانی ورود می کردم که آن را اصلا نمی شناختم. باید نقشی را بازی می‌کردم که هویت آن برایم ناشناخته بود. در فیلم «چای تلخ» آقای تقوایی، تمرین‌های به شدت سختی باید انجام می‌دادم که بی‌شباهت به تمرین‌ها و تنبیه‌های بدنی در پادگان سربازی نبود؛ بازیگر باید مو به مو مشخصات نقش را اجرا می‌کرد و تبدیل می‌شد به آن چیزی که آقای تقوایی می‌خواست.
نسل من آخرین نسلی است که قبل ظهور اینستاگرام سوپراستار شد!
نسل من آخرین نسلی است که قبل از ظهور اینستاگرام، سوپراستار و استار شده است. ما روی صفحات و جلد مجله‌ها و روی پرده‌های سینما درست به سان همه سالهای تاریخ سینما تبدیل به بازیگر شدیم.
به نظرم هر بازیگر و هنرمندی باید یک پژوهشگر و منتقد در کنارش حضور داشته باشد که با آنها به گفتگو بنشیند و رابطه‌ای بین عقل و احساس تولید کنند. هر منتقد مثل یک وکیل و پزشک خانواده باید با یک هنرمند تبانی کند و با هم لابی معنوی و فرهنگی تشکیل دهند تا هر یک، به فردیت خودشان دسترسی پیدا کنند. من در تفسیر عقل احساس ضعف می‌کردم بنابراین معاشرت و گفتگو با منتقدها را لازم دارم.
