کدام مظلومیت آقای فردوسی‌پور؟
حواشی مراسم جشنواره جام جم نشان داد روش مواجهه صداوسیما با سلبریتی‌ها همان همیشگی است، اسم فرزند خود را رستم می‌گذارد و بعد که بزرگ‌تر شد می‌ترسد صدایش کند.
در دعوایی که بین علی فروغی، مدیر جوان شبکه سوم سیما و عادل فردوسی‌پور، مجری برنامه ورزشی «نود» رخ داد، گذشته از اینکه موارد اختلافی بین این دو نفر چه بود و آیا غیر از فردوسی‌پور موارد دیگری هم در مجموعه شبکه سه وجود داشتند که بشود با آنها چنین برخورد کرد یا نه؛ یک نکته ظریف اما نامرئی وجود داشت و آن هم ختم شدن معنای تمام مظلوم‌نمایی‌های عادل فردوسی‌پور به این جمله بود که این آنتن و این موقعیت به‌طور انحصاری برای من است و من نه حاضرم از آن دست بکشم، نه اینکه آن را با کسی قسمت کنم.
حتی بعد از این دعواها فردوسی‌پور در جام ملت‌های آسیا مثل تمام دوره‌های دیگر گزار‌شگری کرد و پوشش مسابقات فوتبالی ایران و جهان طی مدتی که «نود» روی آنتن نمی‌رفت، بدون هیچ اختلالی ادامه داشت اما حاشیه‌ها چنان می‌نمود که انگار اتفاق بزرگی رخ داده و چیزی در حال قربانی شدن است که جایگزین ندارد.
کنار رفتن عادل فردوسی‌پور بدون هر نوع داوری درباره کیفیت کار او و بدون هرگونه نیت‌خوانی از رفتار مدیر جوان شبکه سوم سیما در این خصوص، شاید مجددا امید خاک‌خورده کسانی را برق می‌اندازد که برای خودشان در موقعیت‌های تقسیم شده فعلی؛ یعنی موقعیت‌هایی که هر بخش آن یک صاحب و مالک داشت، امکان به دست آوردن سهمی حداقلی را هم نمی‌دیدند و برایشان خیلی بعید به نظر می‌رسید که یک روز بتوانند دیده شوند.
البته اینکه چنین اتفاقی بیفتد و با ایجاد شدن یک چالش بین علی فروغی و عادل فردوسی‌پور سیل استعدادهای نو از فواره سیما بالا بروند و در آبشار اشتیاق جامعه بریزند، یک خوش‌بینی خام‌باورانه به نظر می‌رسد اما حداقل افکار عمومی باید بدانند که در این میان کدام طرف ماجرا بایستند و چه جهتی را نباید تقویت کنند؛
جهتی که هم مانع رشد فرهنگی می‌شود و هم در بسیاری از موارد، مجرا و بازویی برای فساد اقتصادی در کشور است. دعواهای فروغی و فردوسی‌پور نهایتا به اختتامیه جشنواره تلویزیونی جام‌جم و لحظه‌ای که عادل فردوسی‌پور برای دریافت جایزه روی صحنه رفته بود، کشید.
فردوسی‌پور در نطقی که موقع دریافت جایزه ایراد کرد با چند متلک منحنی و مستقیم، علی فروغی را نواخت و در همین لحظه کارگردان تلویزیونی برنامه اینسرت چهره مدیر جوان را روی آنتن فرستاد. نه‌تنها حرکت کارگردان تلویزیونی برنامه به هیچ‌وجه نمی‌تواند اتفاقی و غیرعمدی باشد، بلکه تشکر صمیمانه فردوسی‌پور از داوران جشنواره و بعضی از مسئولان سازمان نشان می‌داد که او با بخشی از مدیریت سیما میانه خوبی دارد و با بخش دیگر به چالش افتاده
و این همان چیزی نبود که در جنجال‌های رسانه‌ای این دعوا بازتاب داده می‌شد و سعی داشت از فردوسی‌پور چهره‌ای بسازد که اپوزیسیون مدیریت سازمان است. اتفاقات اختتامیه جشنواره جام‌جم نشان داد که بسیاری از چهره‌های مشهور و احتمالا بسیاری از چهره‌های بانفوذ اما در سایه نشسته، توانسته‌اند طی این سال‌ها روی گسل اختلافات مدیریتی در سازمان صداوسیما و رقابت فرقه‌ها و باندهای مختلف حساب باز کنند و از این وضعیت بهره ببرند.
