رویای ریاست مجلس یازدهم ؛ آیا نقشه احمدی نژاد این است؟
گفتوگوهای پیاپی محمود احمدینژاد با تعدادی از رسانههای نامآشنای کشور در روزهای اخیر قدری عجیب است زيرا بهنظر ميرسد كه رئيس دولت نهم و دهم در تصميمي جديد سعي دارد مواضع خود و همفكرانش را در قالبي منسجمتر به مردم ارائه كند.
احمدينژاد كه پس از فعاليتهاي تند اعتراضي كه گاه در كيف خيابان انجام ميداد گويا به اين نتيجه رسيده است كه در مقطع كنوني بايد توجه بيشتري به رسانههاي سراسري داشته باشد تا شايد در چنين امكاني سخنان او وجه رسميتری به خود يابد. اين گزاره وقتي تقويت ميشود كه تمام گفتوگوهای اخیرش با محورهایی زنجیرهای انجام شده است؛ بهخصوص مصاحبه اخیرش با اعتمادآنلاين نمادونمود جريانسازي احمدينژاد است؛ بهنحوي كه حتي خبرنگار اين رسانه در ابتداي مصاحبه اذعان ميكند كه محور گفتوگو بهدرخواست دفتر احمدينژاد درباره «نهضت بهسوي بهار» است.
محمود احمدينژاد در اواخر بهمنماه نيز با فارس گفتوگويي را انجام داد كه به گفته اصلا اجازه ورود دوربين و حتی وسایل ضبط خبرنگاران فارس به جلسه گفتوگو را نداد و به مصاحبهکنندگان گفت كه خودمان ضبط میکنیم و همان روز فیلم و صوت را تحویل می دهیم؛ اين درحالي است كه ظاهرا اكنون كه بيش از 10روز از آن گفتوگو ميگذرد نه فيلم و نه صوت گفتوگو را در اختیار فارس قرار داده نشده است. عبدالرضا داوری در توئیتی گفت که امیدوارم فارس متن کامل مصاحبه را منتشر کند و سردبیر فارس هم با توئیتی جوابش را داد که اگر مصاحبه را بدون سانسور تحویل بدهید، حتما همان کار میشود. در حقيقت بهنظر ميرسد كه رئيس دولت نهم و دهم تمايل دارد كه از رسانهها بهعنوان تریبون حزبي خود بهرهبرداري كند نه آنكه به پرسشهاي مهمي كه سالهاست ذهن مردم را درگير خود كرده است، پاسخ بدهد.
نكته ديگري كه اشاره به آن خالي از لطف نيست هدف احمدينژاد از انجام اين گفتوگوهاست. هنوز بهطور دقيق معلوم نيست كه او با ارائه منظم اميال خود چه برنامهاي را دنبال ميكند. شايد به زعم خود ميخواهد يكتنه نقش يك حزب را ايفا كند؛ بهنحوي كه با بهرهجويي از شهرتش برنامههاي خودساختهاش را تبيين و ارائه بدهد. اگر او مترصد چنين امري باشد بعيد نيست كه نيمنگاهي به انتخابات مجلس شوراي اسلامي در سال98 داشته باشد زيرا دقيقا فعاليتهاي رسانهاياش را زماني آغاز كرده است كه يك سال به انتخابات مجلس وقت باقي است. از سوی دیگر شاید گفته شود او مانند دوره پیشین انتخابات ریاستجمهوری ردصلاحیت خواهد شد؛ در این صورت نیز نباید از جریانسازی انتخاباتی او و حتی ارائه لیست انتخاباتی غافل شد. به هر روی آنچه مسلم بهنظر میرسد این است که مصاحبههای پیاپی اخیر محمود احمدینژاد حکایت از اقدامات عملی بعدی او خواهد داشت هرچند عبدالرضا داوری، از نزدیکان احمدینژاد مخالف این دیدگاه است. او در گفتوگو بانامه نیوز میگوید که محمود احمدینژاد به دنبال کسب قدرت نیست و تنها میخواهد یکروش انسانمدارانه و مبتنی بر آزادی به مردم ارائه بدهد. متن گفتوگو را در ادامه میخوانید.
*علت نگارش منشور نهضت به سوی بهار
داوری باور دارد که مصاحبه اخیر احمدینژاد با اعتمادآنلاین بسیار بدیع بوده است زیرا درباره منشوری سخن گفته شد که میتواند در جامعه اثربخش باشد. او درباره این موضوع گفت: «چهارم بهمن بود که آقای احمدینژاد منشوری با 12بند را در حوزههای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و بینالمللی منشتر کرد؛ اساس این منشور انسانشناسی است. آقای احمدینژاد در این منشور سعی کرده است که تعالی انسان را در آزاد بودن او بداند. نکات دیگری مانند حق مالکیت، توزیع عادلانه ثروت و قدرت، حفظ کرامت انسانی و مفاهیمی از این دست در این منشور آمده است. چنددهه است که مسائل سیاسی به دعواهای جناحی محدود شده است و بهجای آنکه به مناسبات اجتماعی از منظر انسانی توجه شود، بر محور قدرت میچرخد. در حقیقت منشور نهضت به سوی بهار یک مانیفست است تا بتواند مسیر آینده را مشخص کند».
داوری در پاسخ به این پرسش که آیا احمدینژاد با ارائه این منشور میخواهد نقش یک حزب را ایفا کند تا در نهایت به اهداف سیاسی برسد، اظهار کرد: «من مخالف دیدگاه شما هستم زیرا دلیل نمیشود که هر فردی که بخواهد یک روش بدیع را به مردم ارائه کند در پی جایگاه سیاسی باشد. منشور اخیر نتیجه جلسات بیشماری است که دکتر احمدینژاد با طیفهای مختلف مردم برگزار کرده است. هرچند که کارکرد اصیل حزبی ارائه یک مانیفست روشن است اما شما در نظر داشته باشید که احزاب در ایران معمولا به این سمت نرفتهاند. در ایران احزاب تنها برای انتخابات فعالیت میکنند و میخواهند در نهایت رأی عمومی را جذب و کرسیهای سیاسی را اخذ کنند؛ در حالی که آقای احمدینژاد دنبال کسب قدرت نیست و او یک مصلح اجتماعی است».
* داوری و پاسخ به تعارض حرف و عمل احمدینژاد
داوری در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه اگر احمدینژاد به این میزان قائل به آزادی انسان است، چرا در دو دوره ریاستجمهوری خود به مقابله با صداهای مخالف پرداخت، گفت: «آقای احمدینژاد در مقام رئیسجمهور با محدودیتهای مهمی روبهرو بود؛ برای مثال او اساسا باور داشت که انتشار مطبوعات نیاز به مجوز ندارد اما او ملزم به رعایت قانون بود. برخی میگویند دولتهای نهم و دهم از طریق هیئت نظارت بر مطبوعات نشریات را توقیف میکرد. اگر چنین هم بوده باشد، در نظر گرفته نمیشود که دولت در این هیئت سهم اندکی در تصمیمگیریها داشت زیرا بیشتر کرسیهای هیئت نظرات برمطبوعات متعلق به نهادهای دیگر بود».
داوری در پایان منشترنشدن دو گفتوگوی اخیر احمدینژاد را منتسب به رئیس دولتهای نهم و دهم ندانست و گفت که محمود احمدینژاد هیچ جرحوتعدیلی بر محتوای آن دو گفتوگو انجام نداده است و احتمالا دلایلی فرامتنی و خارج از اراده در عدم انتشار این گفتوگوها وجود داشته است. همچنین عبدالرضا داوری در پاسخ به وضعیت مصاحبه با فارس گفت که نمیخواهد در این خصوص اظهارنظری کند.